klop006nede08_01.pdf

104 DE INDISCHE FINANCIRN.
na herhaalde pogingen, mocht Thorbecke er in slagen in den
heer Cremers een opvolger voor den heer Van der Maesen to
vinden. •
Eindelijk zou men dan een .schrede op *den weg zetteit
tot scheiding der financien van de Indien en het Moederland.
In Februari van het volgende jaar toch, toen de Kamer weer
bijeenkwam, werd haar vanwege de Regeering een wetsontwerp
tot regeling van de wijze van beheer der Indische geldmiddelen
aangeboden. Volgens dit ontwerp, dat inderdaad een
geheelen omkeer beoogde in het beheer der Indische geldmiddelen,
zou de Regeering een afzonderlijke begrooting voor de
Kolonien indienen. Hoe zeer de Anti-revolutionairen ook voor
de belangen der inboorlingen ijverden en op een beter beheer
der Kolonien aandrongen, zij stemden tegen dit ontwerp, waarbij,
ja, de Indische baten zeker meer ten goede van de Kolonien
zouden komen, doch deze tevens geheel blo- otgesteld werden
aan al de gevolgen, welke de voortdurende partijenvorming
in de Kamer na zich sleepten. Hun verzet kon echter de
zaak in geen geval keeren, aangezien niet slechts alle Liberalen,
die beweerden, dat nu alle onrecht tegenover Indie eindigen
zou, maar ook alle Roomsche afgevaardigden voor het ontwerp
stemden. Toch bleef de koloniale questie de beraadslagingen
in de Kamer niet alleen, maar ook de daarop volgende
periodieke verkiezingen in Juni beheerschen, en rnochten ook
al de Liberalen de meerderheid behouden, en werden in verschillende
districten afgevaardigden gekozen, die als tegenstanders
van het Kabinet bekend stonden, waaronder de vroegere
minister J. J. Rochussen, die voor Amsterdam zitting nam, en
als Indische specialiteit en geldman, gansch niet in het gevlei
van het Ministerie kwam, evenmin als Van Zuylen van Nijevelt,
die voor de Residentie optrad en, ofschoon liberaal, niet tot
de vrienden van het Kabinet kon gerekend worden. Ook de
oud- minister Simons, die onder het ministerie Van der Brugghen
zulk een treurige rol gespeeld had, werd door Gorkum
in de Kamer gebracht, terwijl Zwolle, door de keuze van
Groen en De Mijer, de oppositie tegen het Kabinet versterkte.