klop006nede08_01.pdf

BRAND TE ENSCHEDE. 99
hooren, dat zij het vermoeden wekten, als ware het hun meer
om hun eigen voordeel, dan wel om de belangen van den
inlander te doen.
In den voorzomer van 1862 had een felle brand de nijvere
fabrieksstad Enschede bijna geheel in de asch gelegd. Vier
kerken, het stadshuis, het postkantoor, vier scholen, een weeshuis,
twintig fabrieken en 791 huizen werden een prooi der
vlammen, zoodat van de geheele stad slechts 141 huizen bleven
staan. Ofschoon, wat werkelijk een wonder heeten mag,
slechts drie menschen het leven bij het onheil inboetten, waren
ongeveer 360o burgers van huis en goed beroofd ; de snelle
uitbreiding en de groote omvang van den brand maakten het
ten eenenmale onmogelijk, lets in veiligheid te brengen. Ook
thans echter verloochende zich de Nederlandsche liefdadigheid
niet. De plattelandsbewoners in den omtrek stelden hnn woningen,
stallen en schuren tot huisvesting van de beroofden open
en de Commissie, die zich weldra vormde, om met de hulp
van geheel Nederland in den nood te voorzien, werd rijkelijk
bedeeld van geld, levensmiddelen en kleederen. De Koning
ontving te Parijs, waar hij zich destijds be yond, de tijding
van het . ongeval. Terstond gelasttc hij, dat men en van het
Loo en uit het Kamp de noodige veldtenten zou doen aanrukken,
ten einde de ongelukkigen, die onder den blooten hemel verblijf
hielden, tot woning te idienen, totdat hierin gevoegelijk
kon worden voorzien. Tal van wagens, met dekens, gereedschappen,
kleederen en levenswaren beladen, werden op zijn last naar
het tooneel van de ramp gezonden, en voorts toonde Z. M.
door het beschikbaar stellen van een aanzielijk geldelijk bedrag,
hoezeer hij ook in deze nationale ellende deelnam.
Reeds in 1862 waren er stemmen opgegaan, om de vijftigjarige
herinnering aan onze bevrijding van het Fransche
juk alom in den lande feestelijk te vieren. Natuurlijk vond de
oproeping daartoe overal in den laude gehoor, maar men
meende, meer te moeten doen dan door nationale feesten, door
vlaggen en illuminatie, optochten en ander voorbijgaand huldebetoon,
de herinnering bij de Natie te verlevendigen aan