klop006nede08_01.pdf

96 DE FINANCIEN.
dingen saam genomen, deden echter van het tweede Ministerie
Thorbecke verwachten, dat, mocht het ook niet die kracht bezitten,
welke 't bij zijn eerste optreden had gekenmerkt, daaraan
een langer leven weggelegd was dan de vorige Kabinetten
mochten genieten. Ten overvloede mocht het zijn staatkundigen
arbeid beginnen met een tweetal wetten, welker tot stand
komen door alle partijen begeerd werd. Deze waren : allereerst
de tariefhervorming, door minister Betz ontworpen en verdedigd,
waardoor in den geest der Liberalen het vrijhandelstelsel nog
meer uitgebreid werd en welke door bijna de geheele handelswereld
als eene weldaad voor den Staat op handelsgebied gerekend
werd. Voorts werden ook de slaven vrij verklaard in
onze West-Indische Kolonien, een maatregel, waaromtrent bijna
geen verschil van gevoelen bestond, dan wat de wijze van uitvoering
betrof. Met betrekkin daartoe verklaarde de Wet,
dat de eigenaars recht hadden op schadevergoeding van wege
den Staat. Beide ontwerpen nu konden nog gedurende deze
zitting van de Tweede Kamer haar beslag krijgen.
Weldra bleek het echter, dat het tweede Kabinet Thorbecke
nu niet zoo geheel op rozen treden zou. Wê1 waren de
omstandigheden ook in financieel opzicht zoo gunstig mogelijk
en bleek het bij de opening der nieu we zitting, dat de inkomsten
de uitgaven met 7000.000 gulden overtroffen, ter wijl ook
Indie weer nieuwe baten beloofde of te werpen — omstandigheden,
welke den Minister recht schenen te geven, zijne plannen
tot belastinghervorming aan de orde te stellen, doch nau welijks
waren de beraadslagingen over dit hoofdstuk der begroo-
ting geopend, of de Minister vond kr achtige bestrijding van
de zijde der Conservatieven en der Anti-revolutionairen. Toch
werd zijne begrooting aangenomen en in dit opzicht althans
was hij gelukkiger dan zijn collega, de Minister van Kolonien,
wiens regeeringsbeleid heftige aanvallen van de zijde der bovengenoemde
partijen doorstaan moest. Men wraakte het in
hem, dat hij den inlander, door particulieren en maatschappijen
vergunning tot exploitatie van den bodem op Java te
geven, al meer slachtoffer maakte van willekeur en meende, dat