WONDERS PER DOSYN. - Die Gereformeerde Kerk Bellville

√P
'n EENSINNIGE PREEK
Jona 3 : 3
Lees 2 Tim 4 : 1 - 5
49
" Nog net veertig dae en Nineve word verwoes ".
" Nog net veertig dae en Nineve word verwoes ".
" Nog net veertig dae en Suid Afrika word verwoes " - en die
verkondiger van daardie onheilsboodskap is 'n vreemdeling met 'n
uitlandse aksent en eienaardige eenvoudige klere en duidelik 'n aanhanger
van 'n vreemde godsdiens . Hoe sou ons reaksie wees ? Ag
wat niemand hoef daaroor te wonder nie... Hel - en - verdoemenis -
preke is lankal uit die kerklike mode uit. Boonop verwerp ons
vreemde godsdienste uiteraard volmondig .
Jona was volgens moderne maatstawe maar 'n beroerd-swak prediker.
As 'n onheilsbrenger van ouds gaan staan hy en sê keer op keer net
die een sinnetjie waarin geen troos of bemoediging deurklink nie.
"n Hopelose prediker met 'n hopeloos eensydige preek. Daar is geen
genadeverkondiging nie en daarom dop hy die preektoets hopeloos.
Intussen word skoon vergeet dat Jona gewillig sy opdrag uitvoer deur
presies te sê wat die Here hom laat sê. Hy laat hom glad nie van stryk
bring deur die boodskap te versag nie - geen versuikerde pil geval nie.
Hy het gewillig en gehoorsaam sy roeping onmiddellik uitgevoer en
begin om die stad in te gaan. Mooi skets Calvyn dit : as daar by Jona
nog enige vrees was, dan sou hy die wêreldwonder van 'n stad eers
besigtig het soos bang en besluitelose mense doen en die gesindheid
van die mense probeer peil het om dan te besluit op watter manier opgetree
moes word, wat die gemaklikste en veiligste sou wees.
Maar in Jona het 'n totale ommekeer gekom. Hy wat eers so ver as
moontlik van sy roeping wou wegkom, gun homself nou nie eers die
geleentheid om 'n oomblik tot rus te kom na die reis nie. Hy begin
onmiddellik te preek en bewys daarmee dat hy gekom het met die
bedoeling om God te gehoorsaam.
Dit is opvallend dat Jona in heel eenvoudige taal skets dat hy daar
gekom en onmiddellik aan die werk gespring het. In hierdie paar gewone
woorde lê egter baie meer krag as in die glansryke woordepraal
van redenaars.
Vol geloofsmoed het die onbekende profeet uit die veragte landjie van
die Jode die stad ingegaan en die onheilsboodskap oor die magtigste
wêreldstad uitgeroep. Uitgeroep ! Nie fluisterend vertel nie maar
kliphard uitgeroep met al die Oosterse skrilheid wat by so'n
vlymskerp oordeelsaankondiging pas.
Op grond van Skrifgronde ( Jes. 36 ; 2 Kon 18 ) aanvaar ons dat Jona
die taal van die Assiriërs gepraat het - die Bybelkritici vind dit onbelangrik
want sê hulle :" in al die sprokies wat ons ken, word dit as
vanselfsprekend aanvaar dat mense of mense en diere mekaar
verstaan"..