WONDERS PER DOSYN. - Die Gereformeerde Kerk Bellville

√P√
16
'n SLAPENDE KERK MAAR HEIDENE BID EN WERK
Jona 1
Jona het in die wegvlug van die HERE op 'n skip geklim op pad na
die verste uithoek van die wêreld. Hy het sy reisgeld wat hy in diens
van God verdien het, betaal. Soos alle reisgeld op pad na die hel toe
was dit ook skrikwekkend hoog. Jona het gedink dat hy klaar betaal
het. God kom egter nou op die diepsee met Sy rekening na die droster-profeet
toe.
Die Skepper en Onderhouer van alles haal uit sy skatkamers 'n
geweldige wind wat Hy op die see gooi. Die storm was so erg dat ,
soos Jona dit in die oorspronklike taal so mooi omskrywend stel, die
skip sélf gedink het dat hy sou breek. So lewendig is die skip heen-enweer
en op-en-af gegooi dat dit amper soos 'n lewende wese geword
het.
Al het die matrose baie bygelowe , een ding is seker naamlik dat hulle
'n storm kan sien aankom aan die kleur van die seewater en allerlei
klein tekens in die natuur wat die oningeligte nooit sou merk nie. -
Daarom het hulle hierdie absoluut onverwagse en geweldige kwaai
storm onmiddellik gesien as 'n plotselinge woedeuitbarsting van 'n
god.
Die doodsbang matrose roep elkeen sy eie god aan. Maar in alle
godsdienste is dit 'n kwessie van bid én werk. Gevolglik spring hulle
onmiddellik aan die werk om van die lading van die skip af te gooi.
Die bedoeling was nie om die skip juis ligter te maak nie, maar eerder
om hulle gemoed te verlig. Dit is tog so dat in 'n oomblik van angs en
nood 'n mens besig moet bly om nie weens wanhoop apaties-werkloos
onder te gaan nie.
Die gebede en die werk help die matrose egter niks nie, die golwe
slaan al hoe erger hoe meer die huilende storm voortwoed. Soos
woedende diere val die golwe in al hoe groter en ongekender woede
op die armsalige skippie aan, breek oor die dek , tel die skippie op
toringhoë golwe op om dit dan weer in duiselingwekkende dieptes
neer te smyt. Deur die bulderende stormgeloei weerklink die
kermende en skreeuende gebede wat nog beklemtoon word deur die
gekreun en gekraak van die planke van die skip wat dink dat hy onder
die marteling gaan breek...
Tussen die steunende en in doodsnood krakende planke van die
onderste ruim, lê die profeet van die enigste God vas aan die slaap
asof hy reeds dood is.
Ontsettend huiweringwekkend is die storm.
Ontsettend en huiweringwekkend is die feit dat die profeet van God
as lidmaat van die Kerk van God, as verteenwoordiger van die Kerk
vas lê en slaap terwyl alles om hom heen vergaan en die heidene werk
en bid! Diepbeskamend ! Maar is dit dwarsdeur die geskiedenis nie