Untitled

ZO WEÏNIG GENÖÈÜEN? l$f
heid onzer natuur en onze af hangklykheid vatt
duizend dingen, die buiten ons zyn, onmogelyk
kan plaats vinden, ziet men zich teleurgefteld,
en wankelt in zyn geloof aan de geneugten van
een deugdzaam en vroom leven. Dan eens is
men te veel aan enkel zinnelyke geneugten gewoon,
fchryft dezelve nog eene te groote, uit*
fluitende waarde toe, vindt nog geenen genoegzaamen
fmaak in geestelyk, zedelyk genoegen,
in de geneugten der overdenking, der godsdien*
ftige befpiegeling, der ftille verkeering met zichzelven,
die echter onder alle de zuiverfte en
verhevenfle zyn: en naardien de deugd veelmeer
deeze dan geene bevordert, veelmeer voor de
volmaaking van onzen geest dan voor de bevrediging
onzer zinnen zorgt; geniet men ook in
haaren dienst het vermaak niet, dat men zich
daarvan beloofde. Dan weder eindelyk merkt
men het vermaak in 't algemeen als eene gevaarlyke
zaak, als eene zaak aan, die met den ernst
en de waardigheid van eenen wyzen, van eenen
deugdzaamen, van eenen Christen, niet beftaanbaar
is, en houdt uit dien hoofde alles, wat
zich ons onder deezen naam en in deeze gedaante
aanbiedt, verdacht. Wacht u voor deeze
valfche begrippen, myne aandachtige Toehoo-
K a ïersl