Untitled

T44 WAAROM GENIET MENIG DEUGDZAAMS
ïyke dwang, dien men zichzelven opleggen; dan
eene angstvallige omzigtigheid, waarmede men
op alle zyne fchreden en beweegingen achtflaan,
en alle zyne woorden en daaden afpasfen moet ;
dan een beftendige ftryd en worsteling met zichzelven
en met de dingen, die ons omringen?
Maar hoe toch kan dus liefde ter deugd in ons
ontdaan ? Hoe kunnen wy dus in de opvolging
van haare vermeende geftrenge voorfchriften genoegen
vinden ? Doch, hoe valsch is niet deeze
verbeelding! Hoe deerlyk ontfiert en onteert
zy de deugd nieti Neen, zy is niets minder dan
zulk een fchrikbeeld, dan zulk eene tyrannige
heerfcheres, dan zulk eene wreede vyandin der
blydfchap. Zy eischt, ja, onthouding van ons,
maar alleenlyk van nadeelige, laage, fchandeJyke
dingen en bedryven; en gelyk zy aan den
eenen kant onthouding eischt, zo leert zy ons
aan den anderen kant genot, een dankbaar, blymoedig
genot van al het fchoone en goede, 'e
welk God ons en anderen gegeeven, en waarmede
hy de gantfche aarde vervuld heeft. Als
zy ons beveelt onszelven te verloochenen, wil
zy niet, dat wy afftand zullen doen van onze
natuurelyke driften en neigingen, maar alleenlyk
van dat geen, 't welk met onze natuur en
met