Untitled

ZO WEINIG GENOEGEN? I4I
net genot van de geneugten der deugd verminderen.
God eischt de deugd van ons, en
hy is de bron van al ons geluk. Hoe veel
moet 'er dan niet van het denkbeeld afhangen ,
't welk wy ons van hem vormen ! En hoe
akelig , hoe veel meer gefchikt om vrees en
fchrik , dan om liefde en vertrouwen te verwekken,
zyn niet by veele anders welgezinde
menfchen deeze denkbeelden van God! Maar
al te dikwyls ftellen zy zich God eeniglyk
voor als den eeuwigen, den oneindigen, den
oneindigen, den Almagtigen, den boven alles
verhevenen, den volmaakt Heiligen; gevoelen
den volftrekt onmeetlyken afftand, die 'er tusfchen
hem en hen plaats heeft; bezwyken als
't ware onder dit drukkende gevoel, en vergeeten
daardoor, dat hy tevens de Alwyze, de
Algoede , de Allergoedertierenfte en Bermhartigfte
, dat hy de Liefde zelve is. Maar al te dikwyls
ftellen zy zich hem voor als eenen geftrengen
opperheer, als eenen onverbiddelyken, een
altoos tot ftraffen geneigden Rechter en wreeker
niet alleen van elke zonde en elke misdaad,
maar ook van elk verzuim en elke feil; cn
vreezen voor zyne geftrenge rechtvaardigheid,
die toch enkel wyze goedheid is, al te zeer,
dan