+ Jaarverslag (pdf, 1,1 mb) - Nederlandse Commissie voor ...

uitgesproken keerzijden aan deze visie. De budgetten zijn niet altijd onafhankelijk,
daar kunnen mijn Amerikaanse collega's bij JPL (Jet Propulsion Laboratory) en
NASA van getuigen. Door de uitspraak "Moon, Mars en beyond" werden budgetten
voor aardobservatiemissies bevroren. Missies die zouden kunnen bijdragen aan bijvoorbeeld
de bepaling van het aardbevingsrisico voor Los Angeles en San Francisco
sneuvelden, omdat ze niet in het adagium van Bush pasten.
Het is dus onverstandig wanneer Europa ook inzet op de bemande ruimtevaart.
Concentratie op onbemande projecten, voor planetaire exploratie, voor astronomie
en zeker voor aardobservatie is een veel verstandiger keuze. Onbemand maakt
zeker niet onbemind. Minister Van der Hoeven zou er dus goed aan doen om, wanneer
zij de Europese ministersconferentie over ruimtevaart in Den Haag voorzit,
keuzes te maken waar Europa haar voortrekkersrol kan uitbouwen. Europa speelt
namelijk al een voortrekkersrol in de internationale ruimtevaart. In het GMESprogramma
(Global Monitoring for Environment and Security) wordt niet meer
gedacht in termen van een enkele satelliet, maar in een taak of dienst die voor de
maatschappij van belang is. Dit is een werkelijke paradigmaverschuiving: waarnemingstijdreeksen
worden hiermee voor langere tijdsduur gegarandeerd en zijn niet
meer afhankelijk van het slagen van een enkele satelliet. Weersatellieten werken al
langer volgens dit principe, waardoor we het ons inmiddels niet meer kunnen voorstellen
dat er geen satellietbeelden meer zouden zijn. Voor alle andere aardobservatiesatellieten
is dit nu nog een utopie, die door GMES verwezenlijkt zou worden.
Het is juist deze odyssee waar Europa verder op zou moeten inzetten.
De odyssee van de geodesie
De geodesie zou kunnen worden beschreven als "de wetenschap van het meten en
representeren van het oppervlak van een hemellichaam, in het bijzonder de planeet
Aarde, inclusief haar zwaartekrachtsveld, in een driedimensionale tijdsafhankelijke
ruimte". Dit bestrijkt verschillende schaalniveaus. Op een kleine schaal (geodeten
noemen dat overigens een grote schaal) begint dit al wanneer men eigendomsgrenzen
van een perceel wil vaststellen, of belastingen wil heffen aan de hand van een
landareaal. Dit was overigens het werkelijke beroep van Antoni van Leeuwenhoek,
naar wie mijn leerstoel vernoemd is. Zijn activiteiten met zelfgeknutselde microscopen
was eigenlijk slechts een hobby, in feite was hij geodeet. Maar dat terzijde.
Toch werden er al zeer snel minder voor de hand liggende vragen gesteld. Wat is
de vorm van de Aarde en hoe verhoudt de Aarde zich tot de hemellichamen om
haar heen? Homerus, die de reis van Odysseus zo mooi beschreef, dacht in de 9e
eeuw v.Chr. nog dat de aarde plat was, maar Pythagoras (6e eeuw v.Chr.) veronderstelde
al een bolvorm, omdat dat nu eenmaal de perfecte vorm was, door de goden
gemaakt. Eratosthenes (bibliothecaris van de bibliotheek van Alexandrië) schatte
in de 3e eeuw v.Chr. voor het eerst de omtrek van de Aarde. Ook de stand van
de aardas in de ruimte, de afstand Aarde – Zon en de lengte van het jaar (365,25
dagen) werden door hem afgeleid.
42