It wurk fan Gysbert Japix - Tresoar

Op de
Wetsteen der Vernuften
I. Is't niet vremd, dat Ian de Brune
(Daer noyt bruyne licht in heeft)
Straellicht, glans en gloorglimp geeft?
Is hy de Aerd' gelijk der Tuyne;
Díe, hoe bruyne, a'emt reuck en geur;
Ende uytpuylt in talloos' kleur:
II. Geen' çieraedje alleen voor de ogen,
(Hoe verwonderlijcke pracht
Van nature kleed 'er lacht)
Maer, daer Geesten, opgetogen
In d' heyl heelkund'. heylsaem kruyd
Plucken, 's menschen welvaert, uyt?
III. 'tis gewiss niet quaelck geleecken
Mits Sijn' verv'loos' swarten inkt
Hier soo geestig mengel blinckt
Dat 'et, met verstand bekeecken,
Tert en Tuyn en Regenboog
In onze innig herssen-oog.
IV. Saken die soo seer verschillen
Als swart duyster van wit licht,
Sijne E seldsaem t' saem verplicht;
Dat noyt gauwste sinnebril, en
wumkes.nl