It wurk fan Gysbert Japix - Tresoar

Ì%6 K L I O O S KRAAM
Maer, als lek't anders wil? 'tftael-parlemoer verfoeit
Soo faen lek welte-wind en regen íend op't veld.
Dan dreyg lek 't drae met druyp en regen te verdrincken,
'tGeen lek flus íleenfch verftijfd,met fneeuw end ys de'e krincké- 430
5 Maer dunckt u all'mijn doent een ganfeh bederflijck quaed?
Ghy liet niet verr' genoeg in 's hemels diepen raed..
Het Aerdrijck, in mijn íheeuw , legt, als in 't bed, te ruften,
En ronclç.t, in d' ys-koets,__ om her-neemen nieuwe lullen,
Gelijck een ncerftig menfeh, vermoeyt door arbeyd, ílaept. 43 5
10 En daer door veríTchen moed, en nieuwe krachten, raept.
Öock, foo'kniet bijfter bars met fneeuw en hagel fpeelde,
Noytacht' ghy doch, naewaerd', des Lents verweende weelde
Noch Somers nut gewas end arbeyd-zalig fweet.
Nocfi's Herfts voor-forg en vlijt, waer van ghy nu noch eet. 440
15 Weeft, dies, met my gepaeyt. Laet ons de borft vry fmecren.
De Winter eyfcht fijn recht, 't Is nu de tijd om teeren.
Die Somer luft in woel en t'íâmen-rapen vindt,
Die magh, by Winter-tijd, wel teerens zijn gefint.
Dus leefden wy, niet fchaerfch, ter wij 11' AfdV fijn wagen 445
20 Liet door de gulde Geit, en Kruyk en Vìjfchen jagen.
Wy fchaften ruym vol op van Herfft en Somer-gaef.
(De Winter is doch heer, de Somer is fijn flaef.)
Dies eer hy noch vertrock, met voríl en dwerrel winden,
Hád hy al meeft geleegt ons, wel voorfiene, fpinden: 450
25 En't geld, dat iele, in't fweet des fomérs, hadd' gehoopt,
Had hy, in fijnen tafch, al fijntjes, op-geknoopt.
Het vleefch, waerom in herfft., moeit Os en Vereken ftervcn.
En dat m' in kuyp en fout bewaerde veor verderven,
En wat 'er meer in huys tot voor-raed was gekocht, 455
30 Had hy, met grage tand, in hollen balg gerocht.
Én turf en hout, daer me'e men heerd en vyer moert: azen,
Had hy, in yd'le roock, tenfehorfteen uyt geblazen.
Doch daerom niet getreurt. Mijn Lent' begon ick naeckt,
*k Ben, echter, Sumer, Herft en Winter door-geraeckt 460
35 Met noodlijck lijfs behoeft'. En laet ick, in mijnfterven,
Niet veel, veel minder twift om deelen voor mijn erven.
Geluckig is de menfeh die 's Werelds winter endt,
Eû vaert daer op by God ia 's hemels eeuw'g- Lent.
432
wumkes.nl