Die uitnemendste weg, die offer-liefde, vergaan ... - Kandelaar
Die uitnemendste weg, die offer-liefde, vergaan ... - Kandelaar
Die uitnemendste weg, die offer-liefde, vergaan ... - Kandelaar
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Die</strong> <strong>uitnemendste</strong> <strong>weg</strong>, <strong>die</strong> <strong>offer</strong>-<strong>liefde</strong>, <strong>vergaan</strong><br />
nimmermeer<br />
Skriflesing Heb 5; 12 - 6: 10<br />
Teks: 1 Kor 13: 8 - 13<br />
Ps 147: 1, 5, 7<br />
Ps 15: 1, 2<br />
Ps 27: 4<br />
Ps 92: 3, 6, 7<br />
Sb 33: 1 - 3<br />
<strong>Die</strong> absoluut blywende waarde van <strong>die</strong> <strong>liefde</strong> word nou in hier<strong>die</strong> laaste verse<br />
van Hfst 13 uiteengesit. Eerste in teenstelling met <strong>die</strong> waarde van <strong>die</strong> ander<br />
verskillende gawes (verse 8 - 12), en dan in vers 13 selfs in teenstelling met <strong>die</strong><br />
waarde van beide <strong>die</strong> ander deugde - <strong>die</strong> geloof en <strong>die</strong> hoop. So eindig Paulus<br />
dan <strong>die</strong> bewysstuk van <strong>die</strong> tema waarmee hy <strong>die</strong> hoofstuk afsluit: <strong>Die</strong> <strong>liefde</strong><br />
<strong>vergaan</strong> nimmermeer. <strong>Die</strong> beste bewys vir <strong>die</strong> uitnemende waarde van <strong>die</strong> <strong>liefde</strong><br />
is <strong>die</strong> ewig-blywende bestaan daarvan in teenstelling met <strong>die</strong> hele res. Selfs<br />
beter as <strong>die</strong> ander wat <strong>die</strong> mees voortreflike is.<br />
<strong>Die</strong> aanwesigheid van <strong>die</strong> ware <strong>liefde</strong> by <strong>die</strong> gelowige is as’t ware <strong>die</strong> voorspel en<br />
<strong>die</strong> kragwerk van <strong>die</strong> lewe wat voortduur tot in ewigheid. Waar <strong>die</strong> ware <strong>liefde</strong><br />
aanwesig is, besit dit <strong>die</strong> vermoë om alle ander eienskappe te oorleef. Letterlik<br />
staan hier: <strong>Die</strong> <strong>liefde</strong> val nimmermeer nie. Dit val nie. Dit kan nie tot niet<br />
gemaak word nie. ‘n Ontsettende werklikheid, teenoor wat ons dikwels in <strong>die</strong><br />
omgangstaal by mense hoor: Ek het jou nie meer lief nie. So iets is gewoon nie<br />
moontlik nie, tensy daar<strong>die</strong> persoon nog <strong>die</strong> hele tyd met valse <strong>liefde</strong> opgetree<br />
het. Net so min as wat God in sy ewige bestaan nie vernietig kan word nie, net<br />
so ook is dit met hier<strong>die</strong> wesensgrond van God... sy <strong>liefde</strong>. Dit verloor nooit<br />
haar waarde nie. <strong>Die</strong> ander teenstellings sal tot niet gaan. <strong>Die</strong> mense sal op ‘n<br />
sekere tyd nie meer profeteer nie, en hulle sal ook nie meer in tale praat nie,<br />
maar <strong>die</strong> <strong>offer</strong>-<strong>liefde</strong> sal voort gaan.<br />
So het dit ook in <strong>die</strong> kerkgeskiedenis gebeur. <strong>Die</strong> buitengewone gawe van <strong>die</strong><br />
profesie asook <strong>die</strong> spreek in tale het blykbaar teen <strong>die</strong> einde van <strong>die</strong> tweede eeu<br />
en gedurende <strong>die</strong> derde eeu na Christus tot niet gegaan. In vers tien laat <strong>die</strong><br />
apostel <strong>die</strong> verdwyning van profesieë, tale en kennis saamval met <strong>die</strong> koms van<br />
<strong>die</strong> volmaakte staat, met <strong>die</strong> aanbreek van <strong>die</strong> volheid van <strong>die</strong> tyd, <strong>die</strong><br />
ontvouing van <strong>die</strong> heilsgeskiedenis, <strong>die</strong> koms van <strong>die</strong> Here Jesus Christus. Dan<br />
is dit dat <strong>die</strong> volmaaktheid gekom het en dat dit wat ten dele is tot niet gemaak<br />
word. So ook wanneer ‘n gemeente tot stand gekom het en in haar kinderskoene<br />
staan, moet daar later wasdom en volwassenheid aanbreek. Wanneer<br />
volwassenheid aangebreek het, dan gaan <strong>die</strong> dinge wat saam met <strong>die</strong> kinderjare<br />
tydelik was tot niet.
Dis net soos <strong>die</strong> praat van ‘n kind, en <strong>die</strong> manier hoe ‘n kind voel en redeneer.<br />
Dit maak nie eensklaps plek vir <strong>die</strong> vermoëns van ‘n man nie. Soos wat ons dit<br />
waarneem gaan <strong>die</strong> vermoëns met verdrag van tyd oor van <strong>die</strong> een na <strong>die</strong><br />
ander. So was dit ook met geestelike gawes wat aan <strong>die</strong> eerste gemeentes<br />
geskenk is. <strong>Die</strong> profesie kan oorgaan in lewendige prediking <strong>Die</strong> spreek in tale<br />
kan verder voorkom in <strong>die</strong> vorm van gods<strong>die</strong>nstige poësie en musiek; <strong>die</strong> kennis<br />
kan oorgaan om haar taak al samerhand te volvoer in <strong>die</strong> kategetiese en<br />
teologiese onderwys van <strong>die</strong> Christelike waarheid. Om hier<strong>die</strong> oorgange te<br />
bereik sal <strong>die</strong> koorsagtige gejaagdheid van <strong>die</strong> praat in vreemde tale in Korinte<br />
mettertyd bedaar. En sekere stukke van <strong>die</strong> kennis wat ons hier op aarde kan<br />
verkry sal eenmaal hierna plek maak vir <strong>die</strong> volmaakte kennis (vs 12).<br />
Waarom kan hier<strong>die</strong> dinge nie blywend wees nie? In vers 9 gee hy <strong>die</strong> rede<br />
daarvoor. <strong>Die</strong> profesie wat ons hier op aarde beoefen kan elke keer maar net ‘n<br />
puntjie van <strong>die</strong> sluier oor God se raadsplan en <strong>die</strong> end vervulling daarvan oplig.<br />
Dit is <strong>die</strong> beperkte vermoë van profesie. <strong>Die</strong>selfde is dit met <strong>die</strong> afsonderlike<br />
dade van geestelike kennis. Dit gryp maar elke keer weer net vas aan ‘n klein<br />
stukkie van <strong>die</strong> groot Feit. Selfs al sou ons <strong>die</strong> volle kennis van een puntjie van<br />
<strong>die</strong> werklikheid ken, dan moet mens ook nog ‘n volkome bewussyn van <strong>die</strong><br />
geheel hê. En daar<strong>die</strong> volkome Godskennis waarna ons strewe is nie ons doel<br />
in hier<strong>die</strong> bedeling nie. En wat <strong>die</strong> verdwyning van <strong>die</strong> gawe van <strong>die</strong> tale betref,<br />
<strong>die</strong> kinderagtigheid daarvan, ag <strong>die</strong> apostel dit nie eers nodig om te sê waarom<br />
dit sal gebeur nie.<br />
Nou is daar in <strong>die</strong> gods<strong>die</strong>nswêreld <strong>die</strong> gedagte dat gemeentes wat nie hier<strong>die</strong><br />
buitengewone gawes beoefen nie, baie arm en doods is. <strong>Die</strong> Charismatiese<br />
kerke is lief om met hier<strong>die</strong> beskuldiging rond te gaan. Is dit ook so dat <strong>die</strong><br />
apostel <strong>die</strong> verdwyning hiervan as ‘n verarming sien? Geensins nie. In vers 10<br />
verkondig hy dat <strong>die</strong> verdwyning van hier<strong>die</strong> gawes saamgaan met <strong>die</strong><br />
verkryging van <strong>die</strong> volmaakte rykdom, want dan sal <strong>die</strong> onvolmaakte opgaan en<br />
oorgaan in <strong>die</strong> volmaakte. Soos wanneer ‘n kind sy kindermaniere afgelê het en<br />
nou in <strong>die</strong> volwasse lewe in volwasse maniere optree.<br />
Hier<strong>die</strong> is <strong>die</strong> beeld waarin <strong>die</strong> apostel dit in vers 11 verduidelik. ‘n persoon wat<br />
uit sy kinderjare opgroei na volwassenheid. <strong>Die</strong> opbou van ‘n gemeente word in<br />
<strong>die</strong> briewe van Paulus meer kere vergelyk met <strong>die</strong> opgroei van ‘n mens van<br />
kinderlikheid na volwassenheid toe. Wanneer <strong>die</strong> vermoëns ontwikkel is en later<br />
‘n mondige kragtigheid en behendigheid bereik, dan val daar<strong>die</strong> kinderagtige<br />
gedrag van vroeër vanself. ‘n Kindjie is afhanklik daarvan dat dinge vir hom op<br />
‘n aanskoulike en dramatiese manier aangebied word. Maar <strong>die</strong> volwassene se<br />
vermoëns is ontwikkel. Hulle het <strong>die</strong> ekstatiese onderrig van kindertyd nie meer<br />
nodig nie.<br />
Nou noem hy weer drie sake in vers 11 wat verband hou met <strong>die</strong> gemeente se
eheptheid met talespraak, profesieë en kennisverkryging. Hy vergelyk dit met<br />
hoe ‘n kind praat, dink en redeneer. <strong>Die</strong> kinderspraak vergelyk met <strong>die</strong><br />
gemeente se spreek in tale. <strong>Die</strong> kind se aspirasies en gedagtes vergelyk met <strong>die</strong><br />
gemeente se soeke na profesieë. En <strong>die</strong> kind se redenerings vergelyk met <strong>die</strong><br />
gemeente se manier van kennisverkryging.<br />
En nou spreek hy dus <strong>die</strong> gemeente in haar ware karakter aan:<br />
<strong>Die</strong> gawe om in vreemde tale te spreek is niks anders as <strong>die</strong> brabbeltaal van ‘n<br />
baba wat sy genot van <strong>die</strong> lewe uiter nie. En <strong>die</strong> soort profesie wat maar ‘n<br />
kykie kan gee in <strong>die</strong> volmaaktheid wat voorlê, is ook niks anders as <strong>die</strong> vurige<br />
verlange en redenasies van ‘n kind wat sy hart rig op wat hy eendag gaan word<br />
nie. En <strong>die</strong> kennis wat poog om <strong>die</strong> goddelike waarheid te deurvors, is niks<br />
anders daar<strong>die</strong> naïewe redenasies en soekvrae waarmee ‘n kind op alles hoekom<br />
en waarom vra nie.<br />
Kan ons nou <strong>die</strong> bedekte en subtiele boodskap hoor wat Paulus vir <strong>die</strong> Korintiërs<br />
sê: Ge<strong>liefde</strong> gemeente, julle is soos ‘n uitgegroeide kind wat steeds kinderagtig<br />
optree. <strong>Die</strong>selfde beskuldiging hoor ons by <strong>die</strong> Hebreërbrief. <strong>Die</strong> verwagting<br />
was dat daar<strong>die</strong> gemeente vanweë <strong>die</strong> tyd wat verloop het, en <strong>die</strong> gemeentelike<br />
opvoeding wat hulle ontvang het al reeds leermeesters behoort te gewees het,<br />
maar nou moet hulle van vooraf met melk gevoed word. En dan spreek <strong>die</strong><br />
Hebreër skrywer <strong>die</strong> wens en doel van <strong>die</strong> Heilige Gees uit: Ons moenie bly by<br />
<strong>die</strong> begin van <strong>die</strong> dinge nie, maar voortgaan na <strong>die</strong> volmaaktheid. En <strong>die</strong>selfde<br />
is <strong>die</strong> geestelike wens en doel wat Paulus teenoor <strong>die</strong> Korintiërs uitspreek:<br />
Noudat ek ‘n man is het ek <strong>die</strong> dinge van ‘n kind afgelê. As volwasse man gee<br />
ek my nie meer oor aan dagdrome oor wat ek eendag wil word nie, maar ek<br />
beoefen my taak en roeping in volle verantwoordelikheid reeds voluit.<br />
En in<strong>die</strong>n <strong>die</strong> betekenis van <strong>die</strong> vergelyking van <strong>die</strong> gemeente met <strong>die</strong> gedrag<br />
van ‘n opgroeiende kind dalk vir <strong>die</strong> gemeente nie duidelik is nie, is <strong>die</strong><br />
gemeente nie in <strong>die</strong> duister gelaat nie. In vers 12 hoor ons ‘n nader verklaring<br />
van hier<strong>die</strong> beeld. Hy begin met <strong>die</strong> redegewende ‘want.’<br />
Want, wat <strong>die</strong> gawe van <strong>die</strong> profesie betref moet ons onthou: Ons sien nou<br />
deur ‘n spieël in ‘n raaisel... Destyds se spieëls was nie soos vandag nie. Maar<br />
blykbaar was <strong>die</strong> spieëls wat daar in Korinte gemaak was, baie beroemd in <strong>die</strong><br />
wêreld. Toe was dit maar blink gepoleerde plaatmetaal wat eintlik nie ‘n helder<br />
weerkaatsing van lig gegee het nie. Gevolglik was <strong>die</strong> beeld wat mens in <strong>die</strong><br />
spieël gesien het verwring... Behalwe dit is <strong>die</strong> beeld wat mens sien, ‘n<br />
spieëlbeeld wat geheel in omgekeerde vorm vir ons lyk. Dan sê Paulus hier dat<br />
ons deur <strong>die</strong> spieël in ‘n raaisel kyk. Driedubbele moeilikheidsgraad. Amusant<br />
miskien. Aantreklik dalk. Maar hier<strong>die</strong> wasige vertrekte visie op God se wil moet<br />
oorgaan tot <strong>die</strong> kennis van <strong>die</strong> volle grootte van Christus, na begrip van <strong>die</strong><br />
volle <strong>die</strong>pte en breedte van God se wil en sy raad... en dan sal ons in <strong>die</strong><br />
vervulling van nou se profesieë van aangesig tot aangesig sien. Is dit nie juis
een van <strong>die</strong> grootste oomblikke wat in <strong>die</strong> heilsgeskiedenis aangebreek het, toe<br />
<strong>die</strong> laaste Ou Testamentiese profeet, Johannes <strong>die</strong> doper, nie meer nodig<br />
gehad het om te profeteer van <strong>die</strong> koms van <strong>die</strong> Messias nie, maar hy kon <strong>die</strong><br />
Messias met <strong>die</strong> voorvinger aanwys... van aangesig tot aangesig: Daar is <strong>die</strong><br />
Lam van God wat <strong>die</strong> sondes van <strong>die</strong> wêreld <strong>weg</strong>neem. Petrus getuig ook:<br />
2Pe 1:16 Want ons het nie kunstig verdigte fabels nagevolg toe ons julle <strong>die</strong><br />
krag en koms van onse Here Jesus Christus bekend gemaak het nie, maar<br />
ons was aanskouers van sy majesteit;<br />
Net so ook wat <strong>die</strong> gawe van geheime kennis betref. Nou is daar<strong>die</strong> gawe<br />
beperk. Nou ken ek ten dele, maar eendag sal ek ten volle ken, net soos wat<br />
ek ten volle geken is.<br />
En ja- weereens ag hy dit nie eers werd om ook nog iets oor <strong>die</strong> spreek in tale<br />
te sê nie, net soos in vers 9. Dis so ‘n nietige gawe dat hy dit maar daar laat.<br />
<strong>Die</strong> gemeente het hulle besondig aan allerlei selfsugtige strewes wat gelei het tot<br />
ernstige stryd en skeuring in <strong>die</strong> gemeente. Selfsug was nog altyd <strong>die</strong> grootste<br />
verwoester van samelewings. Selfsug was nog altyd <strong>die</strong> verwoester van <strong>die</strong><br />
kerk. Mense wat hulle eie eer soek. Mense wat met allerlei aanskoulike<br />
genietinge <strong>die</strong> samekomste aanloklik en lekker om hulle eie eer wil maak. Eie<br />
aspirasies wat kan lei tot mens verheerliking en dit beteken outomaties dat<br />
ander lidmate wat nie hier<strong>die</strong> hoogtes bereik nie as minderwaardig beskou word.<br />
Dit is <strong>die</strong> rede waarom Paulus hier<strong>die</strong> <strong>uitnemendste</strong> <strong>weg</strong> van <strong>die</strong> <strong>offer</strong> <strong>liefde</strong> so<br />
benadruk in Hfst 13. In verse 1 - 3 moet ons hoor hoe nutteloos al ons<br />
vermoëns is sonder <strong>die</strong> <strong>liefde</strong>. In verse 4 - 7 moet ons hoor hoe onbaatsugtig<br />
<strong>die</strong> <strong>liefde</strong> van God wesentlik is en hoe soekend na ander se beste belang. In<br />
verse 8 - 13 moet ons hoor hoe ewig en onuitwisbaar <strong>die</strong> <strong>liefde</strong> is, hoe<br />
waardevol in vergelyking met selfs <strong>die</strong> eerbaarste ander gawes wat daar kan<br />
wees. Met hier<strong>die</strong> gedagte sluit Paulus dan ook hier<strong>die</strong> hoofstuk af. Hy maak sy<br />
gevolgtrekking. Waarna behoort <strong>die</strong> gemeente dan eintlik by uitnemendheid te<br />
strewe, al daar<strong>die</strong> ekstatiese gawes en kragte wat <strong>die</strong> lidmate met mekaar laat<br />
wedywer? Nee. Van alles wat daar ook is, is daar maar drie wat blywende<br />
opbouende waarde het vir <strong>die</strong> gemeente: Geloof, hoop, <strong>liefde</strong>. Geloof wat<br />
vashou aan God se beloftes, en wat God se Woord ag vir wat dit is. Geloof wat<br />
jou laat weet dat God daar is en dat Hy ‘n beloner is van <strong>die</strong> wat Hom soek.<br />
Geloof wat jou in staat stel om <strong>die</strong> onsienlike te sien. Kinderlike geloof. Geloof<br />
wat nooit God se integriteit in twyfel trek nie. Dit is vir <strong>die</strong> voortbestaan van <strong>die</strong><br />
gemeente van kardinale en wesentlike waarde. Dit bly. Dan is daar ook hoop...<br />
Daar<strong>die</strong> wonderlike gawe wat mens laat vashou aan God se genade. Wat<br />
gereed is om sy Koms enige oomblik op <strong>die</strong> Wolke te verwag... maar dit is ‘n<br />
lewende hoop... nie so teleurstellend soos wanneer mens op <strong>die</strong> verblyding van<br />
jou menslike helde staat maak nie, nee, <strong>die</strong> lewende hoop wat ons deur <strong>die</strong>
opstanding van Christus verkry het. <strong>Die</strong> hoop wat ons in staat stel om ons met<br />
reikhalsende verlange te laat verlang en vasgryp wat God vir ons in Christus<br />
Jesus geskenk het. Ook dit is onmisbaar vir <strong>die</strong> voortbestaan van <strong>die</strong> gemeente.<br />
Dit bly ook.<br />
En dan met beklemtoning derde, laaste maar nie <strong>die</strong> minste nie, <strong>liefde</strong>. <strong>Die</strong><br />
<strong>liefde</strong> van God wat deur ons na mekaar toe reflekteer.<br />
Vir <strong>die</strong> opbou van <strong>die</strong> gemeente uit sy kinderskoentjies na volle manlike<br />
wasdom... is hier<strong>die</strong> uitnemende <strong>weg</strong> onontbeerlik. Dit is <strong>die</strong> grootste van <strong>die</strong><br />
drie... omdat <strong>die</strong> <strong>liefde</strong> soos ‘n ondertoon resoneer deur <strong>die</strong> geloof, deur <strong>die</strong><br />
hoop, deur <strong>die</strong> kennis, deur <strong>die</strong> profesie en al <strong>die</strong> tale heen, wat daaraan sin<br />
en betekenis gee. Waarom is <strong>die</strong> <strong>liefde</strong> <strong>die</strong> hoogste? Omdat <strong>die</strong> <strong>liefde</strong> <strong>die</strong><br />
uiterste merkteken van ons gemeenskap met <strong>die</strong> Here Jesus is. Omdat <strong>die</strong> <strong>liefde</strong><br />
<strong>die</strong> uiterste daad is waardeur ons verseker weet dat ons <strong>die</strong> Here Jesus binne in<br />
ons huisves. Want Hy glo nie. En ook hoop Hy nie. Maar Hy bemin. <strong>Die</strong> <strong>liefde</strong><br />
is <strong>die</strong> hoogste omdat <strong>die</strong> <strong>liefde</strong> goddelik is. <strong>Die</strong> <strong>liefde</strong> behoort tot sy wese. En<br />
dat ons hier<strong>die</strong> heerlikheid as doel deelagtig kan wees het ons <strong>die</strong> middele van<br />
geloof en van hoop nodig. So is geloof en hoop alleen maar middele waardeur<br />
ons <strong>die</strong> doel - <strong>liefde</strong> ontvang. Daarom is <strong>die</strong> grootste van <strong>die</strong> drie, <strong>die</strong> <strong>liefde</strong>. Dit<br />
is <strong>die</strong> <strong>weg</strong> wat ons moet najaag. Dit is <strong>die</strong> <strong>uitnemendste</strong> <strong>weg</strong>. Dit <strong>vergaan</strong><br />
nimmermeer nie. Nie in hier<strong>die</strong> lewe nie, nie in <strong>die</strong> sterwe nie. Dit bly tot in<br />
ewigheid. Amen.