Hoofstuk 30 Mites en Mistieke.pdf - Ateisme.co.za

en die tweede koms van die Christus, ten einde die oordeel te vel oor die lewendes en
die dooies. (I Korinthiërs 15:22 en II Petrus 3:3 tot 10). Die herlewing van die spoedige
herkoms van die oordeelsdag vind gereeld in Christenkringe plaas, gepaardgaande met
die geloof dat Christus dan ‘n millennium (een duisend jaar) op aarde sal regeer. U
moet egter onthou, dat een dag by die Here soos ‘n duisend jaar is en ‘n duisend jaar
soos een dag. Blykbaar is tyd dus nie relevant nie!
Die Adventiste Christene glo dat die tweede koms van Jesus letterlik en ophande is.
Die einde van die wêreld sou in 1843-4 plaasgevind het maar is vertraag omdat die
“Sabbath” nie nagekom was nie. Die volgende koms van Jesus sal dan plaasvind
wanneer die Evangelie reg oor die wêreld verkondig is. Om dit te bespoedig moet
bekering intensief nagestreef word. Die mite van die wederkoms van Jesus word
vandag nog as ‘n waarheid uitgeleef. Baie Christene het dit uitgeleef asof die einde van
die twintigste eeu, die einde van die wêreld, dus oordeelsdag sou wees.
Die Dwalende Jood in Christen legende is ‘n Jood wie Jesus verwerp het, en gevolglik
verdoem is om sonder ‘n verblyf plek, deur die wêreld te dwaal tot die tweede koms van
Jesus (Parousia), of tot sy laaste afstammeling sterf. Wanneer sy laaste afstammeling
sterf kry die dwalende Jood die geluk van die ewige slaap.
Die Christen-vertolker, R Bultman (1884-1976 CE) het voorgestel dat die Nuwe
Testament ontmitologiseer word. Dit sal volgens hom nodig wees om die “voorwetenskap-wêreld-beeld”
van die evangelie te suiwer van mitologie ten einde die ware
boodskap te onttrek.
Die Duitse Protestant en Teoloog, D F Strauss (1808 - 74 CE) se Christen kritiek het sy
loopbaan vernietig. Hy het die moontlikheid van ‘n ewige lewe in die Ou en Nuwe
Testament verwerp. Hy het die onderskeid tussen “denkbeeldig” en “feite” gemaak,
waar “denkbeeldig” die mees bevestigde was. “Gemeenskappe” is dan betekenis of
mite-making. Die bedoeling van mites was nie om volkspraak, dus iets vals te wees nie,
maar eerder om iets nuttig en betekenbisvol te deel. In die Jesus-geval het sy
volgelinge die mitologie in die bybel gebruik om sy belangrikheid te verklaar. Die
verhaal van Jesus is vasgelê in die mitologie, wat daardie tyd die algemene taal van
verduideliking was.
Hermeneutics (interpretasie) is afgelei van Hermes, die Griekse boodskapper van God.
Daar is so baie moontlike geldige betekenisse van ‘n teks in die Bybel dat die vraag
dikwels gestel was : “wie se betekenis is die betekenis van die betekenis?” Kant het die
klem op “verstand” dus “begrip” en “insig” geplaas. Ander het weer aangedring dat alles
baseer was op die voortbring van gesproke en ongesproke taal, gebaseer op die
ondervinding van die persoonlike belewenis. In die Christen tradisie was daar
verskillende style van Bybel-verklarings. In die middel tydperk was daar ‘n viervoudige
betekenis : die letterlike betekenis, dit wat daar staan. Die allegoriese betekenis,
sinnebeeldig in verhouding tot die drama of die redding. Die morele betekenis, in
praktiese verhouding tot gedrag. Die Anagogiese betekenis, as die verhouding tot die
doel van God in ewigheid. Die hervormers het dit as “betekenis in lees” eerder as teks
verklaring beskou. Mites kan dikwels van volksverhale en legendes, word, tot die mate
waarin dit verduidelikings bied, wat dan beide begrip en feite beteken. Dit dui op ‘n
soort van waarheid wat nie op ‘n ander manier verduidelik kan word nie. Die Teoloë
praat gevolglik van “die mite van Goddelike beliggaming” en verbeel hulle gee ‘n
positiewe waardering van Jesus aan die bekende verstand. Mites is vandag
onveranderlik gekoppel aan valsheid, sodanig dat dit die geskiedkundige waarheid
9