Hoofstuk 30 Mites en Mistieke.pdf - Ateisme.co.za

algemeen opvallend dat vrouens die blaam dra, in meeste legendes.
Gaia, die grootmoeder van die Gode het veral drie eienskappe gehad, liefde, aardelike
vrugbaarheid en moederskap. In die Middel-ooste was die groot Godin in verskillende
name bekend. Die Sumeriaanse naam was Inanna, Akkadiaanse as Ishtar, Assiriëse as
Mylitta en Egipties as Astarte.
Volgens die Sumeriese verhaal het Inanna ‘n besoek aan die onderwêreld gebring ten
einde gesag daaroor te verkry. Sy moes by sewe hekke afdaal en by elke hek ‘n
kledingstuk of juweliers artikel verwyder. Met haar aankoms by die onderwêreld was sy
kaal toe sy haar suster Ereshkigal, die Heerser, konfronteer. Elke kledingstuk of
juweliersware verwyder was ‘n verlies van mag. Sy was dus magteloos voor haar
suster en is deur haar suster verdoem en haar liggaam is teen ‘n muur opgehang. Dit is
weereens so ‘n bekende daling na die onderwêreld se vlakke, sewe hekke, sewe
hemele soos in Islam. Dan kom weereens die redding uit die onderwêreld soos in
Christendom.
Die Romeinse Amulius wou seker maak daar is nie ‘n opvolger nie en stel Rhea Silvia
(ook bekend as Ilia) aan as eerbare maagd. Sy mag dus nie kinders hê nie. Mars (ook
bekend as Ares), die Romeinse oorlog en landbou God, verlei egter vir Rhea Silvia. Sy
skenk geboorte aan Romulus en Remus. Amulius plaas haar onder arres toe hy die
waarheid verneem. Rhea Silvia was nooit weer gesien nie. Romulus en Remus was
nog suigelinge toe Amulius hulle in ‘n mandjie sit en in die Tiber rivier gooi. Die mandjie
het uitgespoel en hulle pa, Mars het hulle van honger gered. Hy stuur toe twee heilige
diere, die wolf en die houtkappertjie na hulle. Die wolf soog die tweejites en beskerm
hulle in die woud. Nadat hulle gespeen is, het die houtkappertjie hulle versorg.
Faustulus, Amulius se skaapwagter, vind hulle en versorg hulle. Faustulus en sy vrou
het hulle groot gemaak soos hulle eie kinders. Die Lupercalia fees of Valentyns-dag,
word vandag nog gevier, meestal onbewus van die oorsprong. Romulus was dan die
een wat in ‘n lae wolk verdwyn het, vermoedelik verhewe tot ‘n God.
Die Griekse Parthenon (Maagdelike) tempel was beroemd vir sy standbeelde en
kunswerke. Pragtige vroulike figure, sierlik aangetrek. Hierna het die Christen
verbeelding in die kuns oorgeneem maar weereens met die Neo-platoniste,
wedergeboorte beding. Volgens hulle kan Venus (of Aphrodite) verbeeld word as
Venus (liefde) self, of die Maagd Maria as ware heilige liefde. Weereens is die vroulike
naaktheid gekoppel aan die mites, en aanvaarbaar. Ongeag die nabyheid van die
Grieke aan die Middel-ooste, die soortgelykheid in tema, karakter en die storie
daaragter, is dit duidelik dat die mites wel oorge-erf is. Ten spyte van die invloed bly dit
nog steeds ‘n duidelike weerspieëling van die kulture van die tyd in ryke mitologie.
Miskien moet ons as waar aanvaar dat die Babiloniese Genesis, die Enuma Elish,
toegeskryf kan word aan ‘n Gode oorlog. Sodoende is die mensdom geskape om die
Gode te dien en te voed.
Daar is verskeie minder bekende mites wat nogtans belangrik is.
Die Feniks (Phoenix) is ‘n mistieke Arabiese voël wat homself elke 500 jaar uitbrand.
Die eerste weergawe van die verhaal verskyn in Grieke litteratuur sowat 430 BCE.
Wanneer die Feniks se dood nader, bou dit ‘n nes van soet speserye en sing terwyl die
son dit aan die brand steek. ‘n Wurm verskyn dan uit die as en groei tot ‘n nuwe Feniks.
Die nuwe lewe kan dan ook ‘n restorasie of vernuwing na ‘n terugslag wees. Dit was
dikwels deur Christelike skrywers as heropstanding vertolk.
5