BASIS GAC 2005 - Gooise Atletiek Club

18
PAALTJE,
dingen waar je op moet letten als je loopt
Totdat er zich een trainer heeft gemeld met zijn of haar favoriete looproute
putten we de hardlooproutes uit het boekje Paaltje dat in oktober
1997 verscheen ter gelegenheid van het 35 jarig jubileum van de
afdeling recreatiesport.
Deze keer lopen we de route naar Tienhoven die ongeveer 23 km. lang
is. Variaties zijn mogelijk door de auto op de parkeerplek bij het Bert
Bos pad neer te zetten. Vanaf dat punt kun je een rondje lopen via
Westbroek richting Tienhoven of andersom.
Carla van Lingen.
Trillend Naar De Trouwe Wachter
Mary Langerak noemt haar route spottend Rondje Mary Langzat, een tocht voor
de langere-afstandlopers. We rennen ons warm langs het Dudokcollege, waar tot
1997 de Expohal stond. Die evenementenhal heeft één jaar in Brussel gestaan.
Dat was in 1958 tijdens de Wereldexpo (!) in Brussel waar ‘onze’ Expohal het
paviljoen was van Groot-Brittannië. Na afloop van de tentoonstelling is hij netjes
gedemonteerd en op het Sportpark opgebouwd. Nu is er niets meer dat ons aan
het fenomeen Wereldexpo herinnert.
De route van Mary voert over de Huydecopersweg. Hilversum heeft drie wegen die
Huydecopersweg heten. Als je op de kaart kijkt zie je dat het vroeger één weg was,
die in drie stukken gehakt is door woningen, wegen en rails. Op zaterdagochtend
lopen bijna alle GAC-recreanten over het stukje Huydecopersweg tussen de villawijk
en de A27. Er wordt gezegd dat de weg genoemd is naar handelaren in dierenvellen.
Anderen beweren dat de weg zo heet omdat hij loopt over de gronden die
toebehoorden aan Joan Huydecoper(1769-1836). Hij was heer van Maarsseveen,
directeur van de Nederlandse Bank en lid van de Ridderschap Noord-
Holland. Hij heeft de weg aangelegd omdat hij dan
makkelijker zijn landgoed Groeneveld in
Baarn kon bereiken.
Vlak na de oversteek van de
Hoorneboegseheide voor de Noodweg
ligt links een smalle strook ondiep
water: het Tienhovensch Kanaal. Ooit
rond 1824 zou dit kanaal de waterweg
worden die de Vecht met de toenmalige
Zuiderzee moest verbinden. Het kanaal
zou over de Egelshoek via de
Gooyergracht lopen. De aanleg van het
eerste stuk door vlak land was geen probleem,
maar bij de uitlopers van de
Utrechtse Heuvelrug gaf men het op.
Er kwam met de ondergrondse waterstroom,
de kwel, zoveel zand naar boven
dat het kanaal bijna even snel verzandde
als het gegraven werd. In het nu nog
bestaande deel van het kanaaleinde zijn
poelen gebaggerd voor salamanders.
We volgen het Tienhovensch Kanaal langs landgoed
Einde Gooi. Hier zingen vinken in de beukenlanen
en in de lariksbomen zijn in herfst en winter
groepjes kwebbelende sijzen te zien. Waar de weg en
het kanaal een bocht naar rechts maken ligt de
Egelshoek. Over de oorsprong van die naam Egelshoek
zijn de geleerden het oneens. Albertus Perk beweerde dat de naam is afgeleid
van 'Hoek van de eikels', omdat hier destijds een eikenbos stond. In het
Veldnamenboek schrijft Schönfeld dat het naar de egel is genoemd. En een anonieme
Loosdrechtse historicus meent dat de naam een verbastering is van ekelige (akelige)
hoek, een zeven eeuwen oude naam. Hier immers werd in 1296 Graaf Floris V
tijdens een valkenjacht overvallen door Gijsbrecht van Amstel en Herman van
Woerden. Hij werd overgebracht naar
het Muiderslot en is daar vermoord.
Mary vindt deze tocht het mooist in de
lente, als er veel bloeit en de weidevogels
zich laten zien: "Maar ook in de winter,
als de bomen kaal zijn, want dan kan je
prachtig ver kijken. Links de Utrechtse
Dom en rechts de TV-toren van
Hilversum." Tegenover boerderij
Vredelust zie je 's winters de watersnip
(stond ooit model op het oude bankbiljet
van 100 gulden) en groepen
waterhoentjes. Die vogels
komen af op het warmere
kwelwater dat het ijs
hier lang weghoudt.
Veel mensen halen
waterhoentje en
meerkoetje door
elkaar. Een ezelsbruggetje:
het
'koetje' is net als
veel koeien
zwart-wit. Het
waterhoen heeft
iet hanigs. Als
hij loopt wipt hij
onophoudelijk
met z'n staart,
waarbij de witte
uitwaaierende
onderstaart zichtbaar
wordt. In de
lente is het een
feest om tussen de
weilanden door te
lopen. We horen en
zien de kievit, grutto,
scholekster en tureluur.
Aan het eind van de verharde weg gaan
we echt de natuur in. Links in de
Oostelijke Binnenpolder heeft
Natuurmonumenten sinds 1994 nieuwe
petgaten gegraven. Vroeger ontstonden
die automatisch bij de turfwinning.
Het veen werd uitgegraven en op de