Dagstukkies - Reon Du Plooy

Liezel Lüneburg

2012
Outeur: Liezel Lüneburg
Ontwerp en uitleg: Liezel Lüneburg
Aanhalings van teksgedeeltes uit Die Bybel: Nuwe Vertaling (1983, met
herformulerings) Bybelgenootskap van Suid-Afrika.
Hierdie dagstukkies word goedgunstiglik deur die outeur beskikbaar
gestel vir gebruik saam met die reeks “Roete 12: Reis na Vernuwing”.
Alle regte word deur die skrywer hiervan voorbehou.
Die outeur kan gekontak word by liezel.luneburg@gmail.com of by die
NG Gemeente, Witrivier.
Die reeks, “Roete 12: Reis na Vernuwing”, is beskikbaar by die NG
Gemeente, Witrivier (www.ngwitrivier.co.za).

’n Woord vooraf
Hierdie DAGSTUKKIES is geskryf om die reeks Roete 12: Reis na
Vernuwing aan te vul. Die reeks is deur ’n aantal Laeveldse
gemeentes van verskillende denominasies ontwerp en gaan vanaf
Augustus tot September 2012 deur ongeveer 50 gemeentes
landwyd en tot sover as Botswana aangepak word. Talle
gemeentes gaan ook die reeks later, op hul eie tyd, behandel.
Die reeks handel oor riglyne vir die Christelike lewe en is
geïnspireer deur die boek Living on the Edge van Chip Ingram.
Jy sal opmerk dat elke week se dagstukkies op ’n Sondag begin.
Daarna volg nog vyf gedeeltes tot en met die Vrydag. Saterdag
moet gebruik word om bietjie dieper te gaan dink oor die tema
van die week wat verby is en om voor te berei vir die volgende
week.
Na elke dagstukkie volg ’n kort riglyn vir HUISGODSDIENS. Almal
van ons is deel van die huisgesin van God, maar woon nie
noodwendig saam met ’n aardse gesin nie. Dus, as jy as enkeling ’n
behoefte het om dieper te dink oor die dinge wat ek in die
dagstukkie aangeroer het, kan jy gerus die huisgodsdiens gebruik
om jou verstand bietjie aan die gang te sit.
Nou vir iets UIT MY HART.
Sommige mense voel naby aan God as hulle Hom prys deur sang
en musiek of deur sy skepping te bewonder. Ander deur gebed of
dalk tradisie. Sommiges hoor Hom in die storm en nog ander in die
stilte wat volg. Dalk in ’n aardbewing of ’n voëltjie wat sing. ’n
Kind se rustige asemhaling of die aanraking van ’n geliefde.
Maar woorde bring my naby aan my Here. Nie enige woorde nie.
Woorde oor en van en deur Hom. Nie klank nie, maar ink. Ek skryf
myself tot teenaan my God. Woorde bring my by sy voete. En na ’n
paar bladsye voel ek die kurwe van sy skoot. In die woorde wat
volg voel ek sy sagte aanraking. Selfs somtyds teregwysing.
Die skrif kelk vir my oop as ek daaroor skryf. Bloeisels wat jare lank
geduldig gewag het vir woorde en dan oopvou om die wonderlike
geur en skoonheid bloot te lê.
Die woorde in hierdie boek is my offer aan my Here.
Ek hoop dat dit dalk vir jou ook iets sal beteken.
Liezel Lüneburg

WEEK 1 Ken jy die GROOT ontferming van God?

Sondag
3 Februarie
OORGEGEE AAN DIE DRANGE VAN MY HART
Die drange van my hart. Mensehart. ’n Donker plek.
Drang. So ’n lelike woord. Dierlik. Dit vertel van iets
wat ek nie kan keer nie. Iets onweerstaanbaars en
dalk selfs barbaars. Lus, begeerte, hunkering,
verlange. Die drange waarvan Paulus in Romeine 1
praat. Iets ongeoorloof en blatant. Satan in lewende
lywe. Die menslike natuur.
Sit my so af. Daardie deel van my wat ek nie kan
beheer nie. Ek – die beheervraat. Hou daarvan om te
sorteer, te kategoriseer en te liasseer. Alle aspekte
van my lewe. My doenlysies, my rekenaarlêers, die
kinders en hul aktiwiteite, my dagboek en BlackBerry.
My dag word in seksies verdeel. Na elke gebeur word
dit sorgvuldig afgetiek en beweeg ek na die volgende
aktiwiteit. Dit is hoe ek van my lewe hou. Geboks en
geblik. Maar die sonde-mens-monster wat kort-kort
wil uitklim laat hom nie in ’n boksie prop nie.
Die mens in my staan my nie aan nie. En tog is dit so
onlosmaaklik deel van wie ek hier op aarde is. As
gevolg van [my] optrede word die Naam van God deur
die heidennasies belaster. Harde woorde in Romeine
2:24. “O God, kan dit waar wees?” Rooi van skaamte.
En die besef dat dit ook op my van toepassing is.
Romeine 3:10-18. Lees ek met aandag en later met
afsku.
Daar is nie een wat regverdig is nie. Selfs nie een nie.
Daar is nie een wat verstandig is nie; daar is nie een wat
na die wil van God vra nie. Almal het afgedwaal, almal
het ontaard. Daar is nie een wat goed doen nie, selfs nie
een nie.
Kan dit wees? Die lot van die mens hier op aarde? Kan
Godgegewe vrye wil dan so ’n straf wees? Die
geskenk om oor my eie lewe en aksies te besluit so ’n
bittere las? Kan daardie eerste happie van die verbode
vrug so ver strek? Tot hier in die jaar van onse Heer
2012? ’n Fyne Evashand wat die begerige lekkerte
voor haar wederhelf se manlike neus rondswaai. Die
slang wat die gedoente listig uit die agtergrond
dophou. Die soet wat later galbitter raak. En vandag
kou ons steeds aan die tragiese gevolge van daardie
happie.
En waar staan ék vandag? Naak en skuldig voor my
Here. Hier in my binnekamer waar daar geen
wegkruipplek is nie. Die maskers afgestroop. ’n Mens.
Vlees en bloed en die siel wat effe verward
rondfladder. En net voordat ek knak van smart en
radeloosheid, fluister my Vader geluidlose woorde:
14 Aangesien hierdie kinders mense van vlees en bloed is,
het Hy ook net soos hulle mens geword. Dit het Hy
gedoen om deur sy dood dié een wat mag het oor die
dood, dit is die duiwel, te vernietig 15 en om hulle wat uit
vrees vir die dood hulle hele lewe lank in slawerny was,
te bevry. 16 Dit is duidelik dat dit vir Hom nie om die
engele gaan nie, maar om die nageslag van Abraham.
17 Daarom moes Hy in elke opsig aan sy broers gelyk
word, sodat Hy ’n barmhartige en getroue Hoëpriester
voor God kon wees om die sondes van die volk te
versoen. 18 Omdat Hy self versoek is en gely het, kan Hy
dié help wat versoek word. (Hebreërs 2)
Gesels saam as ’n gesin oor daardie deel in elkeen van ons wat ons nie kan beheer nie. Dink aan woede, vrees en
angs, depressiewe gedagtes, ensovoorts.
Gesels oor hoe ons moontlik kan leer om dit te beheer. Dink aan gebed, onderlinge ondersteuning tussen
gesinslede, Bybellees en sensitiwiteit vir die stem van die Heilige Gees as moontlike hulpmiddels.
Lees Hebreërs 2:14 tot 18 stadig en met aandag deur.
Die gebed van gelowiges het wonderlike krag. Soveel meer as ’n gesin saam vir mekaar en vir ander bid!

MAAR OM DIE NAGESLAG VAN ABRAHAM
Mené mené tekél… Getel, getel, geweeg… en te lig
bevind. Koning Belsasar. Daardie nag is hy vermoor.
Die jare van sy koningskap getel en beëindig. Geweeg
en te lig bevind. Skrik ek mos nou! Wat as God my
opraap, op die skaal sit? Wat as die ding nie wil
balanseer nie? Wat as ek te lig is? Wat as…? Kom daar
skielik ’n “wat as?” van ’n ander aard by my op…
Wat as die stomme skrynwerker, Josef,
ongehoorsaam was, toegegee het aan ortodokse
druk en die eerste veragtende klip teen Maria se lyf
gesmyt het? En wat as sterrekykers gehoor gegee het
aan Herodes se eintlik eenvoudige versoek? Of as
Simeon nie die Messias in sy arms geneem en in lof
losgebars het nie… omdat my oë U verlossing gesien
het wat U gereed gemaak het…?
Wat as die eerste dissipels Hom aangekyk het asof Hy
mal is, hul tonge geklik het en die nette verder
uitgespoel het? Hierdie kontroversiële skrynwerker
van Nasaret. Násaret, nogal…
Of as die woedende Nasareense skare Hom van die
kranse afgesmyt het, soos die plan was? Die Vader
reeds by daardie eerste oomblikke van vernedering ’n
hemelse leërmag gestuur het om sy geliefde Seun uit
die ondankbare, woedende wêreld te ruk? En Hy sý
hande van óns gewas het?
Wat as ek nooit die sagte leer van ’n Bybel in my
hande kon voel nie? Die Wonder oopslaan en die hoop
en waarhede geniet nie? As dit eerder oor die engele
gegaan het as die ellendige nageslag van Abraham?
En wat as Judas Hom nie vir silwer uitgekoop het nie?
Of die Vader wel die bitter beker van pyn, lyding en
vernedering by Hom laat verbygaan het? Petrus nie
Maandag
4 Februarie
aan vrees toegegee het nie? Die Joodse Raad
uiteindelik sy glorie gesien het? Kajafas voor sy heilige
voete neergeval het? Pilatus sy hande van die vólk
gewas het? Die verhoor gesien het vir die klug wat dit
was? Wat as die Romeinse soldate geweier het om die
spykers in te kap? Die gelowiges ’n opstand begin het
om Hom van die kruisdood te red? Wat as hulle daarin
geslaag het?
Dan… dink jou dit vir ’n oomblik in…
’n Lewe sonder oorwinning. Sonder verlossing.
Sonder hoop. Niks om in te glo nie. Niks om voor te
lewe nie. ’n Lewende dood.
Dan… kyk ek met nuwe oë en groot dankbaarheid na
sy vernedering. Sy pyn. Sy lyding. Selfs na die hande
wat die spykers ingebeur het.
Dan… kan ek nie anders as om op my gesig te val en
sy Naam groot te maak nie!
Dan skreeu ek uit volle bors en met groot
dankbaarheid: “Halleluja!!”
23 Almal het gesondig, en het nie deel aan die heerlikheid
van God nie, 24 maar hulle word, sonder dat hulle dit
verdien, op grond van sy genade vrygespreek vanweë
die verlossing deur Jesus Christus. 25–26 Hom het God
gegee as offer wat deur sy bloed versoening bewerk het
vir dié wat glo. Hierdeur het God getoon wat sy
vryspraak behels: Hy het die sondes wat Hy voorheen in
sy verdraagsaamheid tydelik ongestraf laat bly het,
vergewe. Maar Hy het ook getoon wat sy vryspraak in
die teenswoordige tyd behels: Hy oordeel regverdig
deurdat Hy elkeen vryspreek wat in Jesus glo.
(Romeine 3)
Gesels saam oor die skaal waarop ons mekaar en ander soms weeg. Ons vind onsself en ander so maklik te lig. En
dit terwyl Jesus Christus die skaal vir elke gelowige kom balanseer het.
Lees saam die gedeelte hierbo en gesels oor hoe erg dit sou wees as Jesus nie aarde toe gekom het om vir ons te
kom sterf nie.
Bid saam en fokus op dankbaarheid.

Dinsdag
5 Februarie
Vryspraak. ’n Maklike woord om kwistig te gebruik.
Gooi dit rond soos confetti. Deel van Christen-
terminologie. En met regsagtergrond behoort ek die
presiese omvang van die betekenis te verstaan.
Verklaring van onskuld. Vonnis van onskuldig-
verklaring. Die kliënt is tevrede en ek kan die rekening
uitskryf. Betaal met ’n glimlag op die (on)skuldige
bakkies… Was dit maar so eenvoudig in my eie lewe.
Die lewe is ’n hof. God die magtige regter. Die hamer
van geregtigheid in die een hand en die strafstaf in die
ander. Net soos die prentjie van Zeus uit my
kindertyd. En ek? In die beskuldigdebank, natuurlik.
Regop en bitter bang. Moet ek my onskuld bewys.
Geen advokaat om namens my te praat nie. Die
bewyslas rus op mý. Dit klink tog logies. Wys vir die
hof ek is onskuldig en word vry verklaar. Definitief
géén kans vir vryheid. Voëlvry dalk wel!
Ek kyk in skaamte af en sien ’n Bybel langs my op die
harde skuldbank. Oopgeslaan. En die woorde in
Romeine met helderblou lig beklemtoon. Ai, vir
Romeine verstaan ek nie altyd so mooi nie. Na net ’n
paar verse draai my kop. Soveel inligting. Soveel
beloftes. Soveel teregwysing. Soveel verduideliking.
’n Juweel wat ek stadig moet bekyk, bevoel, verstaan
en dan slyp tot iets betekenisvol. Iets wat ek kán
verstaan. Dit verg geduld en studie. Maar Romeine
verduidelik die vryspraak so mooi.
Elke mens sondig. Ons kom teen God in opstand of
vee ons doodeenvoudig aan sy wil af. Ongehoorsame
boggers! Ek staan geen kans in ’n geregshof nie!
Aangekla. Skuldig bevind. Straf. Ek kan myself
doodeenvoudig nie van sondigheid verlos nie. Van die
ingebore mensheid.
LEWE NA DIE VONNIS
Maar daar is twee paaie na moontlike redding. Op
papier, in elk geval. Ek moet self sondeloos word (ye
right!). Net die moedelose gedagte laat my al klaar
weer sondig… Of iemand wat sondeloos is, moet my
skuld betaal. Hierdie kant toe, daardie kant toe. Maar
opsie nommer 2 bly die enigste!
En dankie tog dat dit wél ’n opsie is! Vryspraak in die
Jesus-konteks is een met genade. Uit genade gered.
Uit genade vrygespreek. Uit genade verlos.
Ek lees Romeine 3:23-26 oor en oor tot ek dit
verstaan. Met my oë. Met my hart. Met my verstand.
Maak dit my eie en bêre dit diep. Daardie wonderlike
woordjie “maar”.
23
Almal het gesondig, en het nie deel aan die
24
heerlikheid van God nie, maar hulle word, sonder dat
hulle dit verdien, op grond van sy genade vrygespreek
vanweë die verlossing deur Jesus Christus. 25 Hom het
God gegee as offer wat deur sy bloed versoening
bewerk het vir dié wat glo. Hierdeur het God getoon
wat sy vryspraak behels: Hy het die sondes wat Hy
voorheen in sy verdraagsaamheid tydelik ongestraf laat
bly het, vergewe. Maar Hy het ook getoon wat sy
vryspraak in die teenswoordige tyd behels: Hy oordeel
regverdig deurdat Hy elkeen vryspreek wat in Jesus glo.
Weg met die onheilige Zeus-beeld! Die koue hof en
die skuldbank. Die regter met die harde oë en mond.
Nou kan ek uit ’n ander hoek na my Skepper kyk. My
Vader en my Here. Vanwaar ek hier by sy voete sit, lyk
Hy meer soos ’n leermeester as ’n regter. Meer soos
’n pa as ’n tugmeester. Hier waar ek by die wonderlike
soom van sy kleed lê, voel ek veilig en geliefd.
Vrygespreek. Dit is hoe dit is met ’n Vaar en sy kind.
Watter prentjie van God het elke gesinslid in sy of haar kop? Gesels saam oor hoe die prentjie van God in my kop
móét lyk. Gesels ook oor die prentjie van die hofsaak hierbo en hoe elkeen van ons sou vaar as God ons aangekla
en gestraf het. Sit as ’n gesin saam by Jesus se voete en gesels met Hom soos kinders met ’n pa.

VREDE BO MY VERSTAND
Vrede.
Ek sien ’n Amerikaanse “beauty pageant”. Of, in
Afrikaans vertaal, skoonheids-praalvertoon. Wow,
wat ’n woord! Dis net pink en bling waar jy kyk. Tande
en lywe in uitlokkend aantreklike tabberds en
gewade. Lang, golwende hare en perfekte wangbene.
Mooi was nog nooit lelik nie. Hierdie geleenthede het
aan wêreldvrede ’n heel ander betekenis gee… Die
bekende vrae-afdeling om, eintlik, te toets of die
kandidate darem iets tussen die ore het. En die
voortreflike skoonhede wat een na die ander
antwoord: “world peace.” Die vraag irrelevant.
Vrede en wêreld in een sin het ’n heel ander inhoud as
die twee woorde “vrede” en “Jesus” langs mekaar.
Wêreldvrede. “Make love, not war.” Die wys- en
middelvinger wat langs mekaar regop skiet. John
Lennon met sy ronderaam brilletjie. Dagga en liefde.
En salige tevredenheid met my omstandighede en
posisie. Net lekker en net reg. Nie te warm en nie te
koud. Knus en gesellig. Soos ’n teepot onder sy
mussie.
En Godsvrede. Aan die ander kant. Wat eintlik nie veel
met oorlog tussen mense uit te waai het nie. Vrede
wat veel dieper strek as wat ek ooit kan droom. En die
vrede van God wat alle verstand te bowe gaan, sal oor
julle harte en gedagtes die wag hou in Christus Jesus
(Filippense 4:7). Vrede wat alle verstand te bowe
gaan. Jesus self praat in Johannes 14 van hierdie
Godsvrede. 27 “Vrede laat Ek vir julle na; my vrede gee
Ek vir julle. Die vrede wat Ek vir julle gee, is nie die soort
Woensdag
6 Februarie
wat die wêreld gee nie. Julle moet nie ontsteld wees
nie, en julle moet nie bang wees nie. Die vrede en
rustigheid wat ek voel hier diep binne waar ék nie
eens kan bykom nie. Daar waar die Gees inwoon. Die
Asem van God. Waar die kern van my gemeenskap
met God lêplek vind.
Gesels saam oor die verskil in die betekenis van wêreldse vrede en God se vrede.
Wêreldse vrede kriewel op die oppervlak rond. Soos
tevrede maaiers. “Skin deep.” Godsvrede strek selfs
dieper as die murg in my pype. En dit is lewendig. Dit
teer nie op iets wat dood is nie. Paulus het hierdie
vrede maar te goed verstaan. In Handelinge 17 sê hy
aan die Ateners: 27 God het hulle gemaak om Hom te
soek, al sou hulle ook moes rondtas om Hom te vind. Hy
28
is nie ver van enigeen van ons af nie, want deur Hom
lewe ons, beweeg ons en bestaan ons. Of soos party
van julle digters ook gesê het: ‘Ons stam ook van Hom
af.’ Ons is geskep met ’n drang na ons Skepper. Om
Hom te ken en te verstaan. ’n Bittere begeerte. En
6
hoe word hierdie begeerte gestil? Moet oor niks
besorg wees nie, maar maak in alles julle begeertes
deur gebed en smeking en met danksegging aan God
bekend. 7 En die vrede van God wat alle verstand te
bowe gaan, sal oor julle harte en gedagtes die wag hou
in Christus Jesus. (Filippense 4)
Godsvrede beteken om ’n brandende begeerte na jou
Skepper te vervul. Om die groot dors te les. Om die
honger te stil. Dít is die vrede wat alle verstand te
bowe gaan. Innerlike vrede.
’n Lewendige verhouding met die Lewende God.
Hoe kan ’n kind van God hierdie vrede bekom? Sien die laaste paragraaf in die boonste gedeelte.
Lees Filippense 4:6 & 7 rustig deur. Wat beteken dit om ’n verhouding met God te hê?
Wat beteken die woord in vers 7: En die vrede van God wat alle verstand te bowe gaan ...
Bid saam en vra dat God in elke gesinslid se hart vrede sal bring. Vrede wat alle verstand te bowe gaan.

Donderdag
7 Februarie
19 As ons net vir hierdie lewe ons hoop op Christus
vestig, is ons die bejammerenswaardigste van alle
mense. 20 Maar nou, Christus is opgewek uit die dood, as
eersteling uit dié wat gesterf het. 21 Aangesien die dood
deur ’n mens gekom het, het die opstanding van die
dooies ook deur ’n mens gekom. 22 Net soos almal deur
hulle verbondenheid met Adam sterf, so sal almal in
Christus lewend gemaak word. (1 Korintiërs 15)
Verlossing. ’n Lekker woord. Gaan lê gemaklik op my
tong. Gered. Vrygemaak. Losgekoop. Bevry van
sonde, dood, ’n sinlose lewe. Losgemaak van
hopeloosheid.
Die woorde in Psalm 49: 8 Een mens kan tog nie ’n
ander loskoop van die dood en aan God ’n losprys vir
hom betaal nie? 9 Die prys vir ’n mens se lewe is te hoog.
Wat hy kan betaal, sal nooit genoeg wees 10 dat hy vir
altyd sal lewe en die dood nooit sal smaak nie… 15 Soos
skape is hulle bestem om te sterwe; die dood is hulle
wagter. Sonder meer daal hulle in die graf in; in die
doderyk verdwyn alles waarop hulle vertrou het; vir
hulle bestaan dit nie meer nie.
En dan lees ek weer Paulus se woorde in 1 Korintiërs
15. Paulus se Godgegewe wysheid is nie beperk tot
Romeine nie. 19 As ons net vir hierdie lewe ons hoop op
Christus vestig, is ons die bejammerenswaardigste van
alle mense.
Spring terug na Psalm 49: 16 Maar vir my sal God
loskoop uit die mag van die dood; ek sal aan Hom
behoort.
Die verlossing strek verder as wat ek ooit kan hoop.
VERLOSSING BRING HOOP
Die hoop wat dit bring is groter as wat ek ooit kan
droom. En die droom lewe. Ek gaan nie later wakker
word en met ’n gevoel van moedeloosheid besef dat
dit maar net ’n droom was nie! Hoop. Die vingers
daarvan reik tot in die donker hoeke van die doderyk
om my uit te hark.
In hierdie lewe kry ons swaar. Net soos Jesus Christus
as mens swaar gekry het. Maar ons verheug ons ook
in die swaarkry, want ons ken die woorde in Romeine
5:3. Ons weet dat swaarkry volharding kweek, en
volharding kweek egtheid van geloof, en egtheid van
geloof kweek hoop, en dié hoop beskaam mos nie.
Nou is ons nie meer bejammerenswaardig nie, want
ons plaas ons hoopoog op die ware oorwinning.
18
Ek bid dat Hy julle geestesoë so verhelder dat julle kan
weet watter hoop sy roeping inhou, en watter rykdom
daar is in die heerlike erfenis wat Hy vir die gelowiges
bestem het, 19 en hoe geweldig groot sy krag is wat Hy
uitoefen in ons wat glo. Dit is dieselfde kragtige
werking van sy mag 20 wat Hy uitgeoefen het toe Hy
Christus uit die dood opgewek en Hom in die hemel aan
sy regterhand laat sit het: 21 hoog bo elke mag en gesag,
elke krag en heerskappy, en wat daar ook al sprake van
mag wees, nie net in hierdie bedeling nie, maar ook in
die bedeling wat kom. 22 Ja, aan Hom het God alles
onderwerp, Hom bo alles verhef en Hom aangestel as
23
hoof van die kerk. Die kerk is sy liggaam, die volheid
van Hom wat alles in almal vervul. (Efesiërs 1)
Amen.
Gesels oor wat die verlossing van Christus waarlik vir gelowiges beteken. Bespreek die woorde in Romeine 5: 3
Dit is egter nie al nie. Ons verheug ons ook in die swaarkry, want ons weet: swaarkry kweek volharding, 4 en
volharding kweek egtheid van geloof, en egtheid van geloof kweek hoop; 5 en dié hoop beskaam nie, want God het
sy liefde in ons harte uitgestort deur die Heilige Gees wat Hy aan ons gegee het.
Bid vir mekaar en spesifiek vir volharding, egtheid van geloof en hoop.

ROETE 12
’n Onseker tyd in Jerusalem. So net na Jesus se dood.
Dink jou die 11-tal se vrese in. Onseker. Moedeloos.
Waar het die hoop heen verdwyn? Die Meester is
weg. Wat gaan van ons word? Wat hou die toekoms
in? Met hierdie vrae vertrek hulle na Galilea om die
laaste strooihalm te gryp. En daar wag Hy hulle in. Die
vreugde om lewe in die Heilige Liggaam te sien. Ons
Here het opgestaan! 17 Toe hulle Hom sien, het hulle
Hom aanbid, hoewel party getwyfel het. Hy lewe nie
net nie, Hy praat ook. O, om die Meester se stem ’n
laaste keer te hoor… Heilige woorde: “Aan My is alle
mag gegee in die hemel en op die aarde. 19 Gaan dan na
al die nasies toe en maak die mense my dissipels: doop
hulle in die Naam van die Vader en die Seun en die
Heilige Gees, en 20 leer hulle om alles te onderhou wat Ek
julle beveel het. En onthou: Ek is by julle al die dae tot
die voleinding van die wêreld.” (Matteus 28) ’n
Bevestiging van sy mag. ’n Massiewe opdrag. ’n Soet
belofte. Los Hy hulle so met meer vrae as
antwoorde… Die res is geskiedenis!
Dissipel. Gaan sit voor jou rekenaar. Skakel die
internet aan. Sleutel die webadres in:
www.hemel.com/dissipel. Wat sal op die skerm
verskyn? [Skooheidsprodukte]
Romeine 12. In meer as 2 000 tale, maar met een
universele boodskap: Christenskap in Praktyk. Hoe
om ’n kind te wees wat die Vader laat glimlag. ’n
Verdienstelike broer of suster van Jesus. ’n Dissipel. ’n
Navolger van Christus. ’n Jesus-“groupie”. ’n Jesus-
bewonderaar.
Romeine 12 beantwoord die fundamentele vrae wat
Christene vra: Wat beteken volle oorgawe? Nie van
hierdie wêreld nie… waarvandaan dan? Daaglikse
sobere en nederige selfondersoek is moeilik! Is dit
dan nou regtig nodig? Hoe lyk liefdevolle
Vrydag
8 Februarie
te kan onderskei tussen reg en verkeerd? Romeine 12
is Paulus se opsomming van Jesus se leringe. Van
presies hóé ’n volwasse gelowige volgens Jesus
Christus lyk. Dit gaan oor verhoudings, oor genade. En
dit is praktiese en meetbaar.
Chip Ingram skryf in LIVING on the EDGE: Life was
about me. Life was about my goals, my dreams, and my
success that someday would make me fulfilled and
happy. That was the mantra I believed and pursued...
But what I didn’t expect was how empty success would
be... My success only led me to a dead end. My
paradigm was shattered. Being successful and
achieving goals (though exhilarating in the process) did
not have the power to bring peace and purpose to my
life... I had been asking the question: “If God exists,
what does He really want from me?”... And He
answered, “All I want is you!”
Later skryf Ingram dat God nie op die uitkyk is vir
godsdienstige aktiwiteite nie. Hy wil nie hê dat ek ’n
klomp reëls gehoorsaam nie. Dit gaan nie daaroor om
’n gehoorsame, onderdanige soldaat te wees wat
opdragte uitvoer en ’n doel vervul nie. God verlang
net een ding. Hy verlang my hart en my lewe in ’n
intieme, vreugdevolle verhouding met Hom. God’s
dream and plan for each of His children is not about
rules or religious activity but about relationship. God’s
desire is not for our performance, but for us to learn to
live out of the grace and favor we already possess.
God’s primary agenda is to make us more and more like
His Son so that we enjoy and love Him and others the
way He loves them.
’n Geestelik volwasse verhouding met ons Here is ’n
lewenswyse. ’n Verlange wat elke dag vervul word. ’n
Dors wat daagliks geles word. ’n Geestelik volwasse
verhouding met jou Here, is binne jou bereik!
diensbaarheid? Is dit moontlik vir ’n mens om boaards
Duisende gelowiges gaan in die volgende weke saam oor Romeine 12 praat. Besluit of julle gesin ook kans sien vir
hierdie reeks. Bid dat die Here julle sal krag gee om dit aan te pak. Bid ook vir beskerming teen Satan wat alles sal
doen om die projek in die wiele te ry.

WEEK 2 Hoe om vir God te gee wat Hy soek

PAULUS: CURRICULUM VITAE
’n Ou doen aansoek vir werk. Genaamd Paulus (vroeër
Saulus). Dadelik wonder ek waarom hy nie ’n van het
nie en hoekom hy sy naam laat verander het. Dit klink
verdag. Maar die CV is op interessante papier en die
inligting fassineer my. Dit lees soos ’n goeie boek. ’n
Spanningsverhaal. Hy is nou wel van Midde-Oosterse
aUoms. Is hulle nie almal terroriste nie?…
Dan vang die geboortedatum my oog. 2 n.C. in Tarsus
uit ’n welaf familie. Die storie raak al ingewikkelder. ’n
Man uit die stam van Benjamin. Vernoem na sy
voorsaat, koning Saul. Onderrig deur Gamaliël – ’n
konserwatiewe rabbi van daardie tyd (alias Google).
Die tweede bladsy van die CV is verstommend. Die
man het ’n kriminele rekord! En die res van sy lewe
lees soos ’n nagmerrie. ’n Ywerige Fariseër en
vervolger van Christene. Dít sal die dag wees! Maar
dan die kort vertelling wat volg. Getuig van ’n
wonderwerk. Daar op die pad na Damaskus toe hy die
verheerlikte Here Jesus self ontmoet het. Kan dit
waar wees? Die verheerlikte Christus Homself? En dan
die gruverhaal van ontbering. Ek het harder gewerk,
ek was meer in die tronk, ek is meer dikwels geslaan, ek
was dikwels in doodsgevaar. 24 Vyf maal het ek van die
Jode die gebruiklike straf van nege en dertig houe
gekry, 25 drie maal het ek lyfstraf gekry, en een maal is
ek met klippe gegooi. Drie maal het ek skipbreuk gely
en een maal het ek ’n dag en ’n nag in die oop see
deurgebring. 26 Ek was dikwels op reis en in gevaar: daar
was gevare van riviere, gevare van rowers, gevare van
my volksgenote en gevare van heidene; gevare in die
stad en gevare in die veld; gevare op see en gevare
onder vals broers. 27 Daar was vir my harde werk en
swaarkry, dikwels nagte sonder slaap, dikwels honger
en dors; en dikwels was ek sonder kos, sonder skuiling
of bedekking teen die koue. Wat kan ek sê? En dan die
geringe woorde wat volg: 28 Behalwe dit alles was daar
Sondag
10 Februarie
nog die daaglikse bekommernisse, die besorgdheid oor
al die gemeentes. 29 As iemand swak is, voel ek asof ek
self ook swak is; as iemand in sonde val, voel ek asof ek
ook deur vuur gaan. 30 As daar dan geroem moet word,
sal ek roem, maar dan oor my swakhede. 31 Die God en
Vader van die Here Jesus weet dat ek nie lieg nie. Aan
Hom kom die lof toe tot in ewigheid! (2 Korintiërs 11:23-
31)
Stefanus. Se bloed lê rooi op die pad wat die
Evangelie moes stap om vandag by ons te wees. En
Saulus se naam lê soos ’n groot struikelblok oor
dieselfde pad uitgekerf. Saulus het die kerk probeer
uitroei. Hy het van huis tot huis gegaan, mans en
vrouens laat uitsleep en hulle in die tronk laat sit.
(Handelinge 8:3) Saulus. Die Fariseër wat soos ’n
besetene deur die land gestu en die volgelinge van
die Here met die dood gedreig het. En nou in Ro-
meine 12:1 ’n beroep doen op Christene om hul lewens
vir dieselfde Jesus af te lê wat hy so versmaai het.
’n Wonderwerk het daardie dag op die Damaskuspad
gebeur. Die skrywers van die Evangelies het die
wonderlike nuus van die lewe van Jesus Christus tot
in ons huise en binnekamers gebring. Maar Paulus het
in die 13 Bybelboeke wat hy geskryf het, ’n praktiese
sy aan Christenskap gegee.
Paulus het na sy ontmoeting met Jesus, kragdadig en
met elke druppel lewe in hom geveg om die Evangelie
na die grense van die aarde te dryf. Vanaf Jerusalem
deur Klein-Asië en Griekeland tot in Italië. Hy het baie
van die vroeë gemeentes gestig en ondersteun.
Dit is met hierdie geskiedenis en gesag agter hom wat
Paulus die gemeente van Rome in Romeine 12
aanspreek. Ek kan maar notisie neem van die wenke
en versoeke in Romeine 12! Saulus het gesterf en
Paulus is gebore.
Gesels as gesin saam oor al die moeilike dinge wat Paulus deurgemaak het om die Evangelie te verkondig. Hy het
nie moedeloos geraak of sy geloof verloor nie. Gesels oor die tyd waarin ons woon en godsdiensvryheid. Is ons
bereid om soos Paulus te ly vir ons geliefde Here?

Maandag
11 Februarie
Hoe kan ek die genade van God verduidelik? Hoe kan
ek dit definieer? Die GROOT ontferming. Hoe kan ek in
die spieël kyk? En verstaan dat God’s genadevingers
selfs aan mý kan vat? Hier aan die anderkant van die
kontinuum. Om my vas te druk teen sy groot
genadebors. En my skoon te was met genadebloed.
Sagwit soos ’n pasgebore lam. En die fluistering in 2
Korintiërs 12:9: “My genade is vir jou genoeg. My krag
kom juis tot volle werking wanneer jy swak is.”
Paulus het die genade van sy Here goed verstaan. God
het die enorme kennis daar op die pad na Damaskus
aan hom openbaar. 9 Ek is immers die geringste van die
apostels en is nie werd om ’n apostel genoem te word
nie, omdat ek die kerk van God vervolg het. 10 Maar deur
die genade van God is ek wat ek is. Sy genade aan my
was nie tevergeefs nie; inteendeel, ek
het harder gewerk as hulle almal; eintlik was dit nie ek
nie, maar die genade van God wat by my is. (1 Korintiërs
15:9-10)
Genade, onbeskryflik groot. Paulus is deeglik bewus
van die strekking van sy woorde in Romeine 12:1: “En
nou doen ek ’n beroep op julle, broers, op grond van
die groot ontferming van God…” Hy doen ’n beroep
op gelowiges. Teen die agtergrond van die GROOT
ontferming. Die GROOT genade. Die GROOT grasie.
Van ons Here wat so gemaklik daar op sy genadestoel
sit en links en regs vergifnis uitdeel. Die tipe vergifnis
wat tog so teen my menslike grein indryf. Menslike
genade is soveel enger as die genade van God. Die
idee om te vergewe maar nie noodwendig te vergeef
nie, byvoorbeeld. Ek is sonder ’n genade-bril gebore.
En dit vat baie moed om die bril op te sit en met ander
oë na veral die ménse om my te kyk. Nie net na
geliefdes nie, maar ook na ander.
Die GROOT ontferming
Hoe verstaan ek dit?
Dit is juis hierdie ongenadige menslike natuur wat my
grootste hulp is om die strekking van my Here se
genade beter te begryp. God se genade is alles wat
wêreldse genade nié is nie. Henry Newton het dit
mooi verstaan. ’n Slawesmous. ’n Wreedaard wat min
genade betoon het teenoor die mense wat hy so
sonder grasie gevange geneem, per skip vervoer en
verkoop het. Hy laat my baie aan Saulus dink. Tog het
die nuwe Henry, gebore uit die oue, iets van Jesus
Christus gesien. Amazing grace! How sweet the sound /
That saved a wretch like me! / I once was lost, but now
am found; / Was blind, but now I see… How precious
did that grace appear / The hour I first believed! Bykans
300 jaar gelede.
Ek staan steeds voor die spieël. En sê eers sagter en
dan al harder vir Paulus na: “Deur die genade van God
is ek wat ek is!” Die verwronge, onbevredigende
beeld van ’n mens verander. En uit die waas verskyn
’n helder beeld. Van ’n Here aan ’n kruis. Kompleet
met spykers deur ledemate en ’n doringkroon op die
kop gepers. Die spies wat skuins uit die sy hang en die
water wat drup. En dan die wonderlike lig as Hy die
doodskleed afgooi en die graf in oorwinning verlaat.
God se genade strek sover as Jesus Christus. Die
GROOT verbondsgenade. Dei Gracia. Deur die guns
van God. The fountain of grace.
And grace means there is nothing I can do to make God
love me more, and nothing I can do to make God love
me less. It means that I, even I who deserve the
opposite, am invited to take my place at the table in
God’s family. (Philip Yancey in What’s so Amazing
about Grace?)
Gesels as gesin saam oor die genade van God. Noem dinge in jul lewens op waar God se genade sigbaar is.
Gesels ook oor die feit dat ons ook teenoor ander mense genade moet betoon. Wat beteken dit? Lees saam die
gelykenis van die ongenaakbare skuldeiser in Matteus 18:21-35. Sê wat dit vir julle beteken.
Bid saam en vra dat die Heilige Gees ons sal help om genade teenoor alle ander mense te betoon.

LEWENDE OFFER
1255 v.C. Offer. Die arme sondebok moet sterf vir mý
skuld. Posisioneer die mes. Knyp my oë toe en sny.
Warm lewe vloei uit die bok. Sy word slap onder my
hand. Die bek wawyd oop in ’n laaste smeek om
genade. Die Priester staan nader en doop sy hande in
die bloed. Smeer dit aan die horings van die
brandofferaltaar. Die res giet hy teen die fondamente
uit. Die liters en liters bloed ruik al in die woestynhitte.
Verwyder al die vet en brand dit op die altaar. Die
reuk van brandende vet… Nou vir die twee duiwe.
Staal myself. Die Priester knyp met een geoefende
beweging die nek teen die kop af. Die fladder van die
vlerke raak stil. En ek hou op kyk.
Maar nou speel my oë met my. Dalk die woestynson
wat so ongenaakbaar brand. Die duif op die altaar…
Lyk dan nou kompleet nes ’n mens. Die bene en arms
hang weerskante af. En die bloed drup oral uit.
Hande. Voete. Kop en rug. En die wond in die sy.
Verslae uitroepe bevestig die werklikheid van die
drogbeeld. Van agter druk die mense om in te kom en
van naby te kyk. Ek beur saam met die massa tot
voor. Dit ís ’n mens! En Hy lewe nog. Maar skaars.
Rooi bebloede sweepslae oor sy hele lyf. Spykers
deur sy hande en voete. ’n Doringkroon op sy kop. En
die lippe wat skaars hoorbaar die laaste asem
uitblaas: “Dit is volbring.” Dan, later, die oop graf.
Die prentjie van Abraham wat vir Isak op die altaar
vasmaak. Met trane in sy oë die houtjies pak. Die mes
blink in die middagson. Isak se bekommerde gille. En
dan die stem uit die hemel: “Abraham, Abraham! Los
jou seun!” Die geblêr van die skaapram wat aan sy
Dinsdag
12 Februarie
horings in ’n bos vassit. En die offer van die ram in
Isak se plek. Eintlik ’n mooi beeld van wat ’n lewende
offer is. Abraham se bereidheid om sy geliefde seun
vir sy Here dood te maak. Liefde. Isak wat in
gehoorsaamheid aan sy vader op die altaar gaan lê.
Die stem van God wat genadig uit die hemel roep. En
dan voorsien Hyself die ram. Net soos Hy millennia
later ook ’n Sondebok na die kruis stuur. Sý geliefde
Seun. Die laaste offer.
Maar soos ek hier in my binnekamer staan, is ek niks
beter as die Fariseër wat net die buitekant van die
beker en die bord skoonmaak nie. Daar wag ook vir
my ellende. Here, hoe kry ek dan die binnekant
skoon? Help! Ek is ’n witgeverfde graf. So mooi met
die marmer steen. Maar binne ’n hoop dooie bene en
wurms.
9 Maar as ons ons sondes bely—Hy is getrou en
regverdig, Hy vergewe ons ons sondes en reinig ons van
alle ongeregtigheid. (1 Johannes 1:9) Ek val op my
knieë. In my angstige soeke na uitkoms, het ek net die
swart gesien. Maar nou sien ek uiteindelik ’n reiner
wit. En daarmee saam die Lig. Die wonder van Jesus
se offer aan die kruis. Die laaste lewende Offer. Die
Lam van God. Die GROOT Regverdig. Die GROOT
Getrou. ’n Vars wit traan rol oor my wang.
Lewende en heilige offer. Dít is al wat my Here vra.
Van my in 2012. Ek moet in liefde voor Hom buig en
vergifnis vra. En vir die heiligheid sal Hý sorg. Skoon
gewas met die wonderlike bloed van Jesus Christus.
Heilig. Rein.
Lees die gedeelte hierbo. Gesels saam oor offers in die ou testament. Dit sal help om in Levitikus 4:1-12 van die
sondeoffer en in Levitikus 5 oor die skuldoffer te lees. Sê nou ons moes vandag nog diere geoffer het?...
Wie was die laaste lewende offer? Gesels oor Jesus se offer aan die kruis.
Wat beteken dit vir ons in 2012 om ’n lewende en heilige offer te wees? Laat elke gesinslid sê wat hy of sy
verstaan. Die laaste paragraaf in die boonste gedeelte is ’n opsomming van wat God van ons verwag.

Woensdag
13 Februarie
Parfuum. Wat ’n wonderlike geur. Gemaak van
essens. Die wesenlike van iets besonders. ’n Blom.
Houtsoort of krui. Dink maar aan sandelhout en
tiemie. Roosmaryn en suurlemoen. Die lekker geur
van katjiepiering en lemoenbloeisel. Kaneel en vanilla.
Essens.
God werk net met die beste van ’n liggaam. Laag op
laag beïndruk Hom min. Die wesenlike. Die essens. ’n
Woord wat net lekker en goeie dinge beloof. Die
beste. Dít is vir Hom aanneemlik.
Om by die wesenlike, sinvolle essens binne my uit te
kom, moet ek die kern blootlê…
Daar in my binnekamer. Waar niks geheime skuil nie.
Eers moet die grimering af. Stroop myself van klere.
Hiér beteken ontwerpersname niks nie. Al die lae van
my aardse lyf moet weg. Na die klere kom die vel en
dan die spiere en vet. Die organe wat lewe in stand
hou. Pynlik. Ek hou mos van vermomming. In my
afgesonderheid word ek kaal. Blootgestel. Net ek en
my Skepper. Nou kyk ek vanuit ’n ander hoek. Het
mos gedag ek is kompleks. So met al die lae. Maar net
die siel is oor. Eintlik maar eenvoudig. En dit lyk al te
veel na ’n spons. Inmekaar getrek van dors. Die kern is
ontbloot.
Die oue is weg. Nou kan die vernuwing begin. Die
Maker spoel met ’n glimlag nader. ’n Fontein wat uit
die vloer van my binnekamer syfer. Eers stadig en dan
met ’n vloed. Die water lewe. Dit borrel en bruis.
Beweeg. Dit skaterlag en verlekker. Want my spons
suig op. Met ywer en genot. My siel groei en groei. En
’n lushof skiet wortel. Op die kaal oppervlakte
ESSENS
ontspring riviere en in die laagtes borrel fonteine uit.
Die woestyngebied verander in rietvlei, die dor spons
word fonteinwêreld. Uit die eens dooie spons skiet
bosreuse op. Hardekool en wildevy. Tambotie,
raasblaar, kremetart. In die barre wêreld groei nou
waterbessies saam met koorsbome en
vaderlandswilgers.
En ek sien. Ek sien. Ek erken en begryp en sien in dat U
dit gedoen het. Die kern blootgelê. U het my herskep.
Met ’n nuwe baadjie behang. Nou kan ek op die grond
neerval. Met my hande na bo gestrek en my gesig na
onder. En U aanbid soos dit hoort. As ek
weer uit my binnekamer gaan, kyk ek om, blaas ’n
soen na my Here en sê: “Sien U môreoggend.”
Die stroping speel gereeld af. Die proses herhaal
daagliks. Weer en weer weergebore.
17Die hulpeloses en die armes soek water, maar daar is
nie; hulle versmag van dors. Maar Ek, die Here, sal hulle
gebede verhoor, Ek, die God van Israel, sal hulle nie
verlaat nie. 18 Ek sal op die kaal bergtoppe riviere laat
ontspring, en in die laagtes fonteine laat uitborrel. Ek
sal woestyngebied in rietvlei verander, dor land in
fonteinwêreld. 19 Ek sal in die woestyn seders laat groei,
doringbome, mirte en olyPome. Ek sal in die barre
wêreld sipresse laat groei saam met platane en denne.
20 Dan sal die mense sien en erken, almal sal begryp en
insien dat die Here dit gedoen het, dat die Heilige van
Israel dit geskep het. (Jesaja 41:17-20)
Ons moet ’n offer wees wat vir God aanneemlik is. Dit beteken dat God net die beste van ons elkeen wil hê. Die
essens. Laat elkeen in die gesin vir die ander vertel wat is die beste in hom of haar wat die Here graag sal wil hê.
Wat beteken dit as ons sê dat God elkeen nuut maak?
Bid saam dat God elkeen in die gesin en ook die gesin as ’n eenheid sal nuut maak.

WAT VIR HOM AANNEEMLIK IS
... gee julleself aan God as lewende en heilige offers wat
vir Hom aanneemlik is. My keel trek toe. Hier waar ek
by my Here se voete sit. Alles om my so skoon en wit.
Lig en heilig. Geen foute in die woonplek van God nie.
Sal ek ooit vir Hom aanneemlik wees?
Dit hang van die betekenis van “aanneemlik” af. Alles
is mos maar relatief. En God is nie blind vir mense se
foute nie. Net soos ons, worstel Hý ook met óns
swakhede. Ons is die kroon van die skepping, maar
sonde het gemaak dat ons Hom oor en oor teleurstel.
Gelukkig weet Hy om te werk met wat Hy het. Die
geskiedenis getuig daarvan. Selfs uit slegte dinge kan
die goeie te voorskyn kom. Hy gebruik selfs foute om
sy koninkryk te laat groei. Waarom sal die Almagtige
Hom nou deur mense laat onderkry?
Om vir Hom aanneemlik te wees, beteken om myself
as lewende offer aan te bied. Elke dag weer. Oor en
oor. Om die mensejas af te gooi en die Jesus-jas om
die skouers te hang. And day after day, I think each of
us discovered that to which Jesus Christ beckons us. It’s
to be born. Our identities as men go from one birth to
another. And from birth to birth we’ll each end up
bringing to the world the child of God that we are. The
Incarnation, for us, is to allow the filial reality of Jesus
to embody itself in our humanity. The mystery of
Incarnation remains what we are going to live. In this
way what we’ve already lived here takes root as well as
what we’re going to live in the future. Die
aangrypende woorde van Vader Christian se woorde
in die fliek Of Gods and Men. Dit spreek van volledige
toewyding aan Christus Jesus.
Dit beteken om ’n klip te wees wat deur die Bouer
aanvaar is. 4 Kom na Hom toe, die lewende steen, wat
deur die mense afgekeur is, maar deur God vir die
Donderdag
14 Februarie
ereplek uitverkies is. 5 Laat julle as lewende stene opbou
tot ’n geestelike huis, om ’n heilige priesterdom te wees
en geestelike offers te bring wat deur Jesus Christus vir
God welgevallig is. 6 Daarom staan daar in die Skrif:
“Kyk, Ek lê in Sion ’n hoekklip, uitverkies vir die ereplek.
Wie in Hom glo, word nooit teleurgestel nie.” (1 Petrus
2) Hoe wonderlik om deel te kan wees van die God’s
geestelike huis. ’n Lewe van diens.
God het hulle gemaak om Hom te soek, al sou hulle ook
moes rondtas om Hom te vind. (Handelinge 17:27) Om
vir Hom aanneemlik te wees, beteken om nooit op te
hou om Hom te soek nie. Dag vir dag… want deur
Hom lewe ons, beweeg ons en bestaan ons. (vers 28)
Soms stap ek in die lig agter Hom aan – kort op sy
hakke. Ander kere tas ek soekend en benoud in die
donker. En partymaal haal ek vir ’n oomblik my oë van
die pad af en neem ’n verkeerde draai. Ek bly soek,
soek, soek. Ek tas rond om Hom te vind. En dan die
hoop: Hy is nie ver van enigeen van ons af nie,… (vers
27) Altyd iewers in die agtergrond. Digby. Naby.
Gereed om gevind te word. En as ek op my lewe
terugkyk sien ek sy nabyheid en invloed: ’n goue
draad deur my dae geweef. ’n Aanneemlike offer.
’n Offer wat vir Hom aanneemlik is, is ’n offer wat op
die knieë gebring word. Biddend en naby. Laat ons
dan onophoudelik deur Jesus aan God ’n offer van lof
bring, dié lof wat aan Hom gebring word deur die lippe
wat sy Naam bely. (Hebreërs 13:15) ’n Lewende
verhouding met die lewende God.
Soms soek. Maar altyd vind. Soms moedeloos. Maar
altyd hoop. Hy is die groot Naby. Die groot Lig. Hy is
die Dors en Hy is die Les. Die Soek en die Vind. Die
groot Aannemer.
Lees saam 1 Petrus 2:4-6 hierbo oor die hoeksteen en God se gebou. Wie is die hoekklip van wie daar in vers 6
gepraat word?
Ons elkeen moet ook ’n steen in die gebou wees. Gesels oor die feit dat al die gelowiges saam ’n huis vir die Here
bou waarvan elkeen ’n steen is. Hoe wil ons graag hê moet die gebou by die wederkoms lyk?

Vrydag
15 Februarie BEOEFEN
En nou doen ek ’n beroep op julle, broers, op grond van
die groot ontferming van God: gee julleself aan God as
lewende en heilige offers wat vir Hom aanneemlik is. Dit
is die wesenlike van die godsdiens wat julle moet
beoefen. (Romeine 12:1)
Die koringkorrel val in die grond. Lê gemaklik ’n paar
sentimeter onder die oppervlak. En sterf. Om te kan
lewe en ’n groot oes in te bring. Alias Jesus in
Johannes 12:24. En dan verduidelik Hy die vergelyking
in vers 25: 25 Wie sy lewe bo My lieRet, verloor dit; en
wie sy lewe in hierdie wêreld nie bo My lieRet nie, sal
dit vir die ewige lewe behou. 26 As iemand My wil dien,
moet hy My volg; en waar Ek is, daar sal my dienaar ook
wees. As iemand My dien, sal die Vader hom eer.
Daar is baie paaie na die ewigheid. En elke mens is op
een van hierdie paaie op pad. Ek kan nie kies of ek wil
stap of nie. Ek stáp! Maar ek kan wel kies watter roete
ek wil volg. Die voetspore van ’n Christen wat
dissipelskap beoefen volg in dié van Jesus Christus. En
as ek opkyk, kan ek aan sy kleed raak so naby is Hy.
Maar dissipelskap kan nie by lippetaal bly nie! Dit is ’n
werkwoord. Dit beteken om tot aksie oor te gaan. My
en die Messias se bewegings en aksies moet een
word. Ek moet Jesus Christus wees hier op aarde. En
Hom lieXê bo my eie lewe en besittings. Ek moet
Lees die gedeelte hierbo en gesels oor die volgende:
Hom volg. En daar waar Hy is, moet ek ook wees. My
hande en voete verleng om ook Syne te wees.
Beoefen. Toewyding. Bestudering. ’n Werkwoord. Ek
beoefen sport. Geduld. ’n Ambag of beroep.
Selfdissipline. Selfverloëning. Soberheid. Sorg. Ek
beoefen vryval uit ’n vliegtuig. Dalk gimnastiek of
glasblaas. ’n Kunsvorm. Versigtigheid. Toewyding.
“Beoefen” is ’n werkwoord. Dit spreek van
determinasie en wilsbesluit. Van dissipline en passie.
Ek kan nie gedwing word om iets te beoefen nie. En
as ek besluit het om iets te beoefen, doen ek dit met
oorgawe.
Die beoefening van godsdiens is ’n werkwoord wat
met passie, determinasie, dissipline en toewyding
gepaard gaan. Dit is ’n missie.
God wants a relationship with you. He wants your
heart. He wants to love you and be loved by you. He’s
not looking for little religious soldiers that will fulfill a
cause for Him. He’s looking for sons and daughters who
so trust in His goodness and His love that they would
with reckless abandon say: “All that I am and all that I
have belongs to You. I love You, Lord!” (Chip Ingram in
Living on the Edge)
Elkeen van ons stap die lewenspad. Daar is verskillende roetes om te volg. Gesels oor die verskillende
roetes.
Gesels oor die roete wat ’n Christen volg wat in Jesus se voetspore stap.
Gesels oor “beoefen” as ’n werkwoord.
Wat beteken dit om godsdiens te beoefen?
Bid, gesin, bid! Gesinne se gebede dra spesiale krag by ons Here. Gesonde gesinne is een van die pilare waarop sy
koninkryk gebou word.

WEEK 3 Laat God jou verander

Sondag
17 Februarie
Pilatus word een oggend wakker. Daar is
tienduisende in die strate van Jerusalem. Die Jode vier
Paasfees. En nou hamer ’n skare aan sy deur. Oproerig
en woedend. Douvoordag reeds aan die woel en swel.
Daar is moeilikheid in die lug. Hulle hou mos van
rebellie. Hy wil weet wat aangaan en iemand vertel:
“Daar is ’n man genaamd Jesus. Van Nasaret, nogal.
Hy noem Homself die Christus, en die Jode is
woedend. Hy was heen en weer van Annas na Kajafas
en terug voor die Joodse Raad. Douvoordag het hulle
Hom reeds die skuld gegee. En nou eis hulle die
dood.” Pilatus skrik, maar stuur hom eers na Herodes.
Hy kan nou wel nie die man verdra nie, maar dalk
versterk dit bande… Herodes en sy soldate behandel
Jesus met die grootste veragting denkbaar. Terug na
Pilatus. En daar vra Pilatus die VRAAG: “Is jý die koning
van die Jode?” En die ANTWOORD: “My koninkryk is
nie van hierdie wêreld nie. As my koninkryk van hierdie
wêreld was, sou my onderdane geveg het sodat Ek nie
aan die Jode uitgelewer sou word nie. Maar nou is my
koninkryk nie van hier nie.” (Johannes 18:36)
Nie van hierdie wêreld nie. Die Bybel tref ’n
definitiewe onderskeid tussen die dinge van die
wêreld en die dinge van God. Weet julle nie, julle
ontroues, dat vriendskap met die wêreld vyandskap
teen God is nie? Wie ’n vriend van die wêreld wil wees,
wys daarmee dat hy ’n vyand van God is. (Jakobus 4:4)
En Jesus se gebed in Johannes 17:16: “Hulle behoort
nie tot die wêreld nie, net soos Ek ook nie tot die
wêreld behoort nie.” Paulus skryf in 2 Korintiërs 10:3:
Natuurlik leef ons in ’n menslike liggaam, maar ons voer
nie die stryd met menslike wapens nie. In die wêreld
maar nie van die wêreld nie.
Die Griekse woord vir wêreld is cosmos. Dit is nie die
IN, MAAR NIE VAN
fisieke wêreld waarin ons woon nie, maar die
geestelike wêreld waarvan ons deel vorm. 1 Johannes
2:15-17 en Galasiërs 5:13-26 beskryf die verskil tussen
God se wêreld en dié van die Bose. Dit is belangrik om
die vyand te ken!
Die wêreld kom in opstand teen Jesus en sy
navolgers. Hulle praat met smaad en walging van
Hom en kyk neer op sy volgers. Dis is nie lekker om dit
te lees en te hoor nie, maar dit is net hoe dit is. Jesus
het dit self aan sy lyf gevoel en geweet wat vir sy
dissipels voorlê. 18 “As die wêreld julle haat, onthou: Hy
het my voor julle gehaat. 19 As julle aan die wêreld
behoort het, sou die wêreld julle as sy eiendom
liefgehad het. Omdat julle egter nie aan die wêreld
behoort nie, maar Ek julle uit die wêreld uitgekies het,
daarom haat die wêreld julle. (Johannes 15) Wie het
gesê dit is eenvoudig om Jesus te volg? Maar dan
blaai ek weer na Johannes 17 en lees die gebed wat
Jesus vir sy dissipels gebid het. En dít maak alles
makliker!
11 … “Heilige Vader, bewaar hulle in u Naam, die Naam
wat U My gegee het, sodat hulle net soos Ons een kan
wees… 15 Ek bid nie dat U hulle uit die wêreld moet
wegneem nie, maar dat U hulle van die Bose moet
bewaar… 20 “Ek bid egter nie net vir hulle nie, maar ook
vir dié wat deur hulle woorde tot geloof in My sal
kom… 22 Die heerlikheid wat U My gegee het, het Ek ook
aan hulle gegee, sodat hulle een kan wees net soos Ons
een is: 23 Ek in hulle en U in My, sodat hulle volkome een
kan wees, sodat die wêreld kan weet dat U My gestuur
het en hulle lieRet net soos U My lieRet.
Voel jy die heilige krag van Jesus se gebed aan jou lyf?
Selfs 2000 jaar later lewe die woorde steeds!
Gesels in diepte oor wat dit vir julle gesin beteken om in hierdie wêreld te woon maar nie van hierdie wêreld
te wees nie. Onthou dat Jesus ook in die wêreld was maar nooit deel geword het van die sonde-tendens in die
wêreld nie.

PAS MY SOOS ’N HANDSKOEN
Die ranke peul baldadig oor die stoepvloer. Al amper
onder die tafel in. Bring die snoeiskêr! Met die eerste
pynlike vat onthou ek: dit is ’n doringstruik. Dit brand
soos vuur. Bring die handskoene! Die goedjies lyk
maar dun en slap daar in die laai. So dooierig. Tot ek
my hand insteek en die vingers met lewe vul. Die
handskoen beweeg! Nou kan ek inklim en die bos
nuwe vorm gee. Die takke netjies terugsny om plek te
maak vir vars lote.
Corrie ten Boom het die werk van die Heilige Gees met
’n hand in ’n handskoen vergelyk. I have a glove here in
my hand. The glove cannot do anything by itself, but
when my hand is in it, it can do many things. True,
it is not the glove, but my hand in the glove that acts.
We are gloves. It is the Holy Spirit in us who is the hand,
who does the job. We have to make room for the hand
so that every finger is filled.
Ek is die handskoen. Lê slap op die kas en geniet die
uitsig. Die Heilige Gees se vingers wat nader kom om
die handskoen aan te trek. Al wat ek moet doen, is
om myself om sy vingers te vly. Hom toelaat om lewe
te gee aan iets wat dood is. En alles waaraan ons
twee vat, sal in goud verander! Saam sal ons
wonderlike koninkrykswerk doen. Ek sal elke dag die
vrug van die Gees kan pluk. Liefde, vreugde, vrede,
geduld, vriendelikheid, goedhartigheid, getrouheid,
nederigheid en selYeheersing. Selfs in my swakste
uur, sal ek sterk wees.
Onthou jy die karakter van die Heilige Gees in die
boek The Shack (William P. Young)? Sarayu. In die
boek verduidelik Jesus se karakter aan Mack:
Maandag
18 Februarie
“Seriously, my life was not meant to be an example to
copy. Being my follower is not trying to ‘be like Jesus,’ it
means for your independence to be killed. I came to
give you life, real life, my life. We will come and live our
life inside of you, so that you begin to see with our
eyes, and hear with our ears, and touch with our
hands, and think like we do. But, we will never force
the union on you...” “This must be the dying daily that
Sarayu was talking about,” said Mack and nodded.
Om die vingers van die Heilige Gees in my handskoen
te voel, beteken dat ek dinge op sý manier begin
doen. Ek sal kyk en sien wat Hy sien. Voel wat Hy voel.
Luister en hoor wat Hy hoor. Ruik wat Hy ruik. Eet en
proe wat Hy proe. As ek Hom toelaat om my te
vernuwe, sal ek verander sonder dat ek self werklik
baie hard probeer het. Die verandering sal nie uit
myself kom nie, maar van God af. Die produk van
totale oorgawe.
Om ’n veranderde lewe van oorgawe te lei, is nooit
maklik nie. Maar die verandering wat die Gees bring,
beloof wel opwindend te wees. Dit bring lewe waar
daar voorheen dood was. En aksie waar daar maar
min aangegaan het. Dit bring genoegdoening en
tevredenheid. Dit is om die dors te les en die honger
te stil.
Al wat ek moet doen, is om aan die Vingers te spring
en te begin beweeg.
63 Dit is die Gees wat iemand lewend maak; die mens self
kan dit nie doen nie. Wat Ek vir julle gesê het, kom van
die Gees en gee lewe. (Johannes 6:63)
As die gesin handskoene beskikbaar het, trek dit aan. Selfs tuinhandskoene en geel skottelgoed-handskoene.
Gesels oor die beeld hierbo dat ons die “dooie” handskoene is en dat die Heilige Gees die hande in die handskoene
is wat die beweging moet inisieer. Ons kan nie die Here se werk op aarde doen as die hande van die Heilige Gees
nie deur ons werk nie.
Bid vir die werk van die Heilige Gees binne elke gesinslid en binne die gesin as ’n eenheid.

Dinsdag
19 Februarie
8
Verder, broers, alles wat waar is, alles wat edel is, alles
wat reg is, alles wat rein is, alles wat mooi is, alles wat
prysenswaardig is — watter deug of lofwaardige saak
daar ook mag wees — daarop moet julle julle gedagtes
rig. 9 En wat julle van my geleer en ontvang het, en
gehoor en gesien het, dit moet julle doen. En God wat
vrede gee, sal by julle wees. (Filippense 4)
Ek sien. Hoor. Ruik. Voel. Proe. Neem in met my
sintuie. My elke aksie aan sintuiglike waarneming
gekoppel. Elke emosie deur ’n sintuig aan die gang
gesit. Ek ruik ’n geurige winterbredie en dink aan my
ouma se kombuis. Kleintyd toe sy my op haar skoot
getel het by die kombuistafel terwyl sy wortels kap.
Ek voel die hitte van haar lyf en hoor die neurie “in die
skadu van die berge…” En dan kom die hartseer en
verlang.
Ek sien iets en reageer met ’n emosie of aksie. ’n
Positiewe waarneming word met ’n positiewe aksie
beloon. En andersom. Hoe reageer ek positief op
beelde van geweld, pornografie of boosheid? Maak
nie saak hoe hard ek probeer om die naarheid te
verbloem of weg te bêre nie. Wêreldse aakligheid
vlieg na my in prentjies. Ek sien dinge wat ek nie moet
sien nie. Hoor goed wat ek nie moet hoor nie. Dinge
wat nog lank wegkruip in die voue van my brein. ’n
Beeld het ’n manier om op die onmoontlikste tye uit
die niet te verskyn. En betrap my meestal onkant. ’n
Ontstellende koerantopskrif terwyl ek met deernis vir
my slapende kind kyk. En dan volg ’n nag van angs,
kommer en worsteling.
Die lamp van jou liggaam is die oog. As jou oog goed is,
is jou hele liggaam ook verlig. Maar as jou oog sleg is, is
RYP KORINGLAND
jou hele liggaam ook sonder lig. Pas dus op dat die lig in
jou nie donker is nie. As jou hele liggaam verlig is en nie
’n enkele donker plekkie het nie, sal dit heeltemal verlig
wees soos wanneer ’n lamp jou met sy skynsel verlig.
(Lukas 11:33-36)
Die “delete” knoppie op my rekenaar is ’n wonderlike
ding. Eintlik. Ek wens dit was vir my ook so maklik om
met een beweging my gedagtes skoon te vee. Was dit
maar so eenvoudig om met een aksie die swart uit te
wis. Ek wil tog my verstand met goeie dinge vul. Met
die Here van die dinge én met die dinge van die Here.
Here, wees U die Meester van my gedagtes. Ek is
moeg om self te stoei. Dan sal ek hoor wat U wil. Sien
wat U wil. Proe en ruik wat U wil. Die oorvloed goeie
dinge in my hart sal te voorskyn kom.
Here, my gebed is dat U my sintuie sal oppas. Gee dat
ek nie in die versoeking kom om my honger gedagtes
met onreinhede te voed nie. Want dit plaas ’n vlek op
die wit wat ek ontvang het deur Jesus se bloed.
Swaarverdiende reinheid. En Here, nog meer is ek
bekommerd oor die swart wat so maklik uit my
binneste bars. My kop hang in skaamte oor ek
telkemale so maklik terugkeer na die sonde. So al of
dit die laaste strooihalm is.
En as ek omkyk met daardie enkele onreine
strooihalm in my hand, dan is ek in verwondering oor
die vars, ryp koringland van wonderlikhede wat U vir
my geplant het. Die ellendige strooihalm vergete op
die grond.
AMEN
Gesels oor sintuie: gehoor, gevoel, smaak, reuk, sig. Lees Lukas 11:33-36 hierbo wat na die oog verwys.
Hoe moet ek dit wat ek sien en my ander sintuie oppas sodat my verstand skoon en rein kan bly vir die Here.
Gesels oor God se koringland van mooi goed wat Hy vir ons op aarde geplant het. Ons hoef nie ons verstand met
lelike dinge vol te maak nie

KYK! JY HOEF NIE VER TE SOEK OM MOOI TE SIEN NIE!
Sien jy nog die mooi? Binne jou bereik hier ín Suid-
Afrika?
Wat het van die bloue hemel geword? Van die diep
see? Waar het die ewige gebergtes heen verdwyn?
Waar die kranse antwoord gee? En die ver verlate
vlaktes? Die stem van ons geliefdes het stil geword.
Ons sien nie meer die skoonheid raak nie. Die sleg en
lelik het stadig nader gekruip en in almal se holtes
kom lê. Wat het dan nog oorgebly?
Kyk! Kyk! Maak jou oë oop en kyk! Tafelberg hou
steeds wag. Die Augrabies stoot in massas oor die
ravyn en die kokerbome waak by Springbok… Die
Groot Karoo strek wyd en die Kalahari-son bak warm
op die sand. Stellenbosch se wynlande groei geil en
die suikerriet in KwaZulu golf in die ligte seewind van
Durban se kant af. Die Lammergier sweef by Giant’s
Castle terwyl die Groot Draak toekyk. En
Namakwaland staan in blom. Plate vreugde van kleur
en geur. Die magtige Kremetart en die Hardekool in
Mussina se wêreld. Bosreuse. En Worcester se Karoo
Botaniese Tuin is ’n skatkis van vreemde plantspesies.
Was jy al in Jacobsbaai of Paternoster net bietjie hoër
op? Weskus-wêreld. Of in Mtunzini, 20 km noordoos
Woensdag
20 Februarie
al deel van die Kaapse Klopse of by die Klein Karoo
Kunstefees? Die reënboognasie. Die reënboogvlag.
Die rooi vir die bloed wat oor honderde jare op
hierdie einste stukkie aarde gesweet is. Blou vir die
pragtige lug in April. Champagne days. Wit is vir vrede
en sommer die mooi varkore daar naby Estcourt in
KwaZulu. Groen vir die koringvlaktes. Wuiwend in die
wind. Geel is mos die kleur van die warm son. Wat
steeds, ten spyte van alles, elke dag agter die rand uit
loer en met vreugde die lug in klim. So standvastig. So
vrolik en gemaklik warm. En swart sommer net om
bietjie kontras te gee…
Mandela met sy oumangesig. Sý lang pad na vryheid.
Sy vlerke in die tronksel. Daar op Robbeneiland. Hy
het ver gesien. Oneindig ver. I learned that courage
was not the absence of fear, but the triumph over it…
The brave man is not he who does not feel afraid, but
he who conquers that fear. Madiba se wyse woorde.
Ons sien nie meer die mooi om ons nie want angs en
vrees het ’n sluier voor ons oë geword. Ek het besluit
om Madiba se uitdaging te aanvaar. Om my vrese te
oorwin en weer wyer te kyk. Die mooi te sien. Ek gaan
aanhou kyk tot ek die wêreld weggekyk het. My oog
van Gingindlovu? Daar waar die seldsame witaasvoël
hou op die mooi en op my Here.
broei? KwaZulu-Natal. Waar loop jy rond? Waarvoor Deur aan die mooi om my te dink, vul ek die mooi in
kyk jy?
Toer jy dalk in die donkerte van ons huidige
omstandighede? Lees jy te veel koerant? Kyk jy te veel
televisie? Laat jy jou onderkry deur slegte nuus of
massa-aksies? Voel jy gedurigdeur depressief en
beangs? Moedeloos. Daar is géén hoop.
my gedagtes ook aan. Dit bring vreugde en dit gee
8
moed. En dan die woorde in Filippense 4:8-9: Verder,
broers, alles wat waar is, alles wat edel is, alles wat reg
is, alles wat rein is, alles wat mooi is, alles wat
prysenswaardig is—watter deug of lofwaardige saak
daar ook mag wees—daarop moet julle julle gedagtes
rig.
Kyk! Kyk! Maak jou oë oop en kyk. Onthou jy Stransky
se skop in 1995? Of die 2010-Wêreldbeker-gees? Was jy
9 En wat julle van my geleer en ontvang het, en
gehoor en gesien het, dit moet julle doen. En God wat
vrede gee, sal by julle wees.
Ons is almal soms so negatief oor wat in ons land aangaan. Kom ons probeer om vir die duur van die
huisgodsdiens te gesels oor mooi en goeie dinge wat in ons land gebeur en te sien is. Besluit saam om in die
vervolg te fokus op die mooi dinge en die wonderwerke om ons. Daar is baie!
Bid dat die Here ons oë sal oopmaak vir sy wonderlike mooi.

Donderdag
21 Februarie
’n Mens is ’n selfsugtige wese. Ek raak vies en temerig
as dinge nie verloop soos wat ek graag wil hê nie. As
dinge nie oor my gaan nie of ek uitgesluit word uit die
geselskap, voel ek vinnig afgeskeep en depressief.
Kinders in ’n huishouding is ’n goeie voorbeeld. Een
van die eerste woorde wat ’n peuter skreeu, is
“myne!” En as die een 101 ml sjokolademelk kry, moet
die ander ook 101 ml kry. As die een se pêl kom speel,
is die ander een vir drie ure lank verveeld, moeilik en
dikbek. Ek wonder of dit ooit verander soos ons ouer
raak? Ek voel tog so vinnig onvergenoegd en
ingedoen. En verkondig dit dan wyd en syd. Kyk maar
na inskrywings op Facebook.
En eintlik is dit glad nie waaroor dit hier op aarde gaan
nie! Dit gaan oor God, sy almag en sy Goddelike visie.
Ek is ’n egoïs wat te lekker in my menslike natuur baai.
En om ’n kopskuif van my na God te maak, is makliker
gesê as gedaan! Ek praat uit ondervinding. Max
Lucado het ’n boek geskryf. ’n Netelige boek. Wat in
die begin ’n gruwelike rebelsheid oor my laat kom
het. Eish! Gelukkig het ek vasgebyt en die boek klaar
gelees. En daarna nog ’n hele paar maal. He’s the
source; we are the glass. He’s the light; we are the
mirrors. He sends the message; we mirror it. We rest in
his pack awaiting his call. And when placed in his hands,
we do his word. It’s not about us; it’s all about him.
(It’s not about me)
Die nare selfgesentreerde rebelsheid wil alweer kop
uitsteek. Hoe strook hierdie woorde met God se
belofte dat Hy Vaderlike liefde vir sy kinders voel?
Lucado het goeie insig: But how does God’s love
square with the theme of this book? After all, ‘it’s not
about me.’ If it’s not about me, does God care about
me? God’s priority is His glory. He occupies centre stage;
I carry props. He’s the mesagge; I’m but a word. Is this
love? No doubt. Do you really want the world to revolve
DIE SFEER SIRKEL OM GOD
around you? If it’s all about you, then it’s all up to you.
Your Father rescues you from such a burden.
En my antwoord op die vraag of ek die
verantwoordelikheid van die heelal op my ellendige
skouertjies wil dra? Nee. Nee! Nee!! Ek hou miskien
daarvan om koning op my eie mishoop te kraai, maar
ek kan definitief nie die gramskap van die hele
skepping balanseer nie. Daar is soveel wat verborge
is. Soveel dinge wat ek nie ken nie. Die dowwe spieël
waarvan Paulus praat. Ek is maar ’n bittere klein
deeltjie in die groot heelal. Wat nog te sê in die
verloop van tyd?
En tog skryf Dawid in Psalm 8 oor God en die groot
verantwoordelikheid wat Hy op ons menseskouers
geplaas het: 4 As ek u hemel aanskou, die werk van u
vingers, die maan en die sterre waaraan U ’n plek gegee
het, 5 wat is die mens dan dat U aan hom dink, die
mensekind dat U na hom omsien? 6 U het hom net ’n
bietjie minder as ’n hemelse wese gemaak en hom met
aansien en eer gekroon, 7 U laat hom heers oor die werk
van u hande, U het alles aan hom onderwerp: 8 skape en
beeste, alles; selfs die diere in die veld, 9 die voëls in die
lug, en die visse in die see wat die oseane deurkruis.
10 Here, ons Here, hoe wonderbaar is u Naam oor die
hele aarde!
Die heelal draai in ’n sfeer om God. Hy handhaaf die
balans en hou die struktuur veilig in sy hande. Hy laat
los nie vir ’n oomblik nie. My wêreld is maar ’n baie
klein deeltjie van die groot prentjie. Dalk selfs minder
as ’n enkele beeldelement (pixel). En tog het Hy my
met eer en aansien gekroon. Ek heers oor die werke
van sy hande. Hy het alles aan my onderwerp. As ek
hierdie beeld behoorlik begryp, kan ek met eerlikheid
sê dat die tweede gedeelte van Romeine 12:2 inslag
vind: Dan sal julle ook kan onderskei wat die wil van
God is, wat vir Hom goed en aanneemlik en volmaak is.
Gesels oor die groot taak van God om die wêreld en die heelal, sy hele skepping te beheer. Wat is die mens se rol
hierin? Hoe kan ons vir God help? Moenie vergeet om saam te bid nie!

DIE SKILD VAN GELOOF
2 Julle moenie aan hierdie sondige wêreld gelyk word
nie,… (Romeine 12:2) Ek word elke dag gebom-
bardeer met die wêreld. In die vorm van versoeking.
Die brullende leeu slaap mos nie. En die aakligheid het
vele jasse. Hy trek die een aan wat die beste in ’n
situasie pas. Versoeking is ’n nare ding. Die ideaal is
om nee te sê as ek moet. Maar die gras lyk dikwels
groener aan die anderkant van die draad. En oorklim
is so maklik. Veral met ’n bietjie hulp… Om nie aan die
sondige wêreld gelyk te word nie, beteken om
versoeking te weerstaan. Dit beteken om die sondige
wêreld te oorwin. Nie so maklik soos dit klink nie!
4 … want enigeen wat ’n kind van God is, kan die
sondige wêreld oorwin. En die oorwinning wat ons oor
die wêreld behaal het, is deur ons geloof. 5 Wie anders
is dit wat die wêreld oorwin as hy wat glo dat Jesus die
Seun van God is? (1 Johannes 5)
Die braaivleisvuur is ’n lekker plek. Veral as jy ’n
Afrikaner is. Hier in die laatsomer, skemeraand,
windstil. Met die eerste sterre wat kop uitsteek en die
natuur in die agtergrond. Party verkies houtskool.
Ander lekker harde hout. Een maak ’n besadigde klein
vuurtjie — net genoeg vir lekker kole. ’n Ander maak
’n reuse “bonfire” — as óns dit doen, doen ons dit
ordentlik. Ons staan lekker gesellig en gis. Malema wil
die boere skiet. Tutu is vir Zuma kwaad. En Zuma gee
nie om nie, want hy het… hoeveel nou weer?…
vrouens… Sy kraal is vol. Voller as Swaziland s’n…
Botswana is verontwaardig oor Little Julius se GROOT
mond en Mugabe hand om die blaas met Zuma.
Bloedbroers van die struggle se dae af… Verlede
week is die Van Der Merwes in Kiewietstraat se huis
leeg gedra en die Bothas van Sewende Laan met
gewere aangehou in hul oprit. En wat gaan gebeur as
Mandela sterf? Die oë rek groot en die tonge klik. Hier
kom moeilikheid. GROOT moeilikheid. (Sonder om my
mening oor die politiek te lig, maar dit is hoe ons
Vrydag
22 Februarie
praat!) En so kan ek tot vervelens toe aangaan. Ek
was daar. Ek weet. En ek het saam gesaai. ’n Eier gelê.
My kop geskud. Vir ’n oomblik die skild van geloof
daar langs die braaier neergelê. Die ding raak swaar.
En ons is mos nou lekker rustig. Die Satan is nêrens in
sig nie. Sekerlik bang vir vuur! As jy die vent se
toekoms in ag neem… Aan die einde van die aand
brand my lyf én my gemoed. Ek voel hooploos,
moedeloos, depressief, angstig, sommer net in die
algemeen aaklig. Waar is God in hierdie wêreld van
ons? Ek kan nie verstaan wat nou aangaan nie.
Die Satan is toe nou nie so bang vir vuur soos ek
gedink het nie. Hy het skelm nader gekom en
giggelend pyle van ongeloof geskiet. Elkeen het ’n
teiken getref en ’n merk gelos. Hy kraai van lekkerte.
Die braaivleisvuur is ongelukkig een van die plekke
waar daar soms ongeloof en hopeloosheid broei. Die
wêreld vlei hom lekker knus langs die warmte. Net
soos verskeie ander plekke. As ek alleen en eensaam
in my huisie sit. As ek moeg op die bank lê – die
kinders na ’n lang dag in die bed. Agter my lessenaar –
die lêers hoog opgestapel. Alles lyk donker. Hoe gaan
ek deur hierdie week kom? Waar is die lig aan die
einde van die tonnel waarvan almal praat?
Die Satan val gelowiges aan deur brokkies ongeloof in
die lug te strooi. Dit val oral. Soms te klein om te
besef wat dit is. Veerligte vlokkies. ’n Kragtige wapen
in die hand van die aanvaller. En dan staan die wêreld
reg met skynbaar wonderlike oplossings en afleiding.
Die vlokkies lê wit op jou arme, arme skouers en die
ongeloof borrel. Die vyand roer die pot om en om.
Waar is die lig? Staan op uit die as! Tel jou skild op, my
vriend! Voel die Goddelike gewig. Bewonder die
vakmanskap. Hou hom hoog en trots. Gebruik hom!
Hy is spesiaal ontwerp om die brandende pyle van
ongeloof af te weer. Die skild van geloof.
Lees Efesiërs 6: 16. Waarom, dink julle, is geloof belangrik? Kan ek in ongeloof en as ek gedurigdeur bang is, die
Here ten volle dien? Bid dat julle huis ’n huis van geloof sal wees.

WEEK 4 Ontdek jou ware self tussen ander

“BESKEIDENHEID” IS ’n GROOT WOORD
Laat jý maar toe dat ander oor jóú loop, sagmoedige
Neelsie. Ek laat nie met mý mors nie!
Nederigheid. Beskeidenheid. GROOT woorde. Moeilik.
At least I have the modesty to admit that lack of
modesty is one of my failings (Hector Berlioz, ’n
bekende Franse komponis). En Arnold
Schwarzenegger gee iets van homself weg: I knew I
was a winner back in the late sixties. I knew I was
destined for great things. People will say that kind of
thinking is totally immodest. I agree. Modesty is not a
word that applies to me in any way - I hope it never will.
Paulus sing ’n ander deuntjie. ’n Veel moeiliker wysie.
Moet niks uit selfsug of eersug doen nie, maar in
nederigheid moet die een die ander hoër ag as homself.
Julle moenie net elkeen aan sy eie belange dink nie,
maar ook aan dié van ander. (Filippense 2:3&4)
Nederigheid word nie verniet as ’n deug beskou nie!
Jesus Christus. Die Messias. Immanuel. God en
Verlosser. Here van die heerlikheid en heersers. Die
Alfa en die Omega, die Eerste en die Laaste. Die Een
wat is en wat was en wat tot in ewigheid sal wees. Die
Heilige van God. Het die deug van nederigheid goed
verstaan. Hy wat in die gestalte van God was, het sy
bestaan op Godgelyke wyse nie beskou as iets waaraan
Hy Hom moes vasklem nie, maar Hy het Homself
verneder deur die gestalte van ’n slaaf aan te neem en
aan mense gelyk te word. En toe Hy as mens verskyn
het, het Hy Homself verder verneder. Hy was
gehoorsaam tot in die dood, ja, die dood aan die kruis.
(Filippense 2:6-8)
Sondag
24 Februarie
Dood aan die kruis. Die uiterste vernedering. Die
woord “excruciating” afgelei van “crucifying”.
Wreedaardig pynlik. So in die openbaar ten aanskoue
van almal wat wil loer. Gespaar vir slawe, rebelle,
seerowers, vyande van die Romeinse Ryk en
kriminele. Skandelik so halfnaak en sterwend aan die
balk. Met dood, skending en ontering as doel. Die
gedagte dwing my tot tranerige nederigheid. Die
Verlosser het geweet wat op Hom wag! En steeds
vasgebyt, want Hy het geweet dat dit wat op mý wag
veel erger is.
Dit word al moeiliker om in nederigheid en eenvoud
te leef. Die vereistes wat my lewe stel net te
ingewikkeld. Lewensstandaard, sosiale stand en
besittings te prominent en aanloklik. En die gevolg:
Hoogmoed lê soos ’n diep ravyn tussen my en God.
16
Die Here haat ses dinge, nee, daar is sewe waarvan Hy
17
’n afsku het: oë wat straal van hoogmoed... (Spreuke
6) ’n Diep kloof wat geestelike groei kniehalter. Wat
doodeenvoudig ’n goeie verhouding met Hom en met
die mense om my onmoontlik maak.
Here, ek wil so graag ’n boom wees wat vrugte dra.
Sappig rooi en smaaklik om te eet. Ek wil geil groei.
Immergroen en mooi op die oog. So by die stroom
waar my wortels dors suig aan die lewende water wat
helder en vol vloei. Gee dat ek ’n boom sal wees wat
U geval. ’n Boom waaraan die vrugte van nederigheid
swaar en oorvloedig hang.
AMEN
Dit is baie belangrik om nederig te wees. Lees al die gedeeltes hierbo waarin daar na nederigheid as ’n deug
verwys word. Lees ook sommer die definisie van nederigheid in die woordeboek.
Wat beteken dit in ons alledaagse lewe om nederig te wees? En waarom is dit so moeilik?
Gesels oor Jesus se vernedering aan die kruis en dat dit vir ons hoop gebring het. Hy moes eers verneder word om
te kan oorwin. Hier kan ons weer gesels oor die feit dat Hy die laaste lewende offer was.
Sê saam dankie dat Jesus bereid was om verneder te word en bid dat Hy elkeen sal krag gee om elke dag nederig te
wees. Ek dink dit is moeiliker om nie die sonde van nederigheid te pleeg as om nie moord of diefstal te pleeg nie!

Maandag
25 Februarie LAPPIES
Ek hou tog so daarvan om die Liggaam van Christus
met ’n lappieskombers te vergelyk!
’n Wonderlik interessante kombers. Verskillende
blokkies elk in ’n ander vorm en kleur. En tog sien ek
’n eenheid. Die patroon netjies en met ’n geoefende
hand ontwerp en uitgelê. Elke lappie op sy plek om
deel van die groot geheel te vorm. Party dele
eenvoudig en doelmatig. Ander weer ingewikkeld en
inspirerend. Ryk kleure en garing wat pas. Hier en
daar ’n effense skeefte. Maar tog, verbasend, nie
ongemaklik op die oog nie. Dit is maar mense wat
bygedra het tot die kleur en vorm.
Elke lappie het ’n storie te vertel. Elke blokkie iets wat
bygedra het tot die sukses. ’n Geboorte of sterfte. ’n
Doop. ’n Wedergeboorte. ’n Woord wat moed en
inspirasie bring. Of dalk troos. ’n Daad van liefde
tussen broers. Geloof wat versterk word. ’n Noot van
aanbidding en lofprysing. ’n Gebed. O, die
gebedslappies staan bo al die ander uit...
Elke lappie omring deur ander wat deel vorm van
dieselfde kombers. Lekker snoesig en veilig. Deel van
iets veel groter as wat enige van die lappies kan dink
of begryp. Die groot Krag wat alles so netjies
bymekaar hou en orde in die chaos vind. Hy het
immers die groter prentjie voor oë.
Die werk aan die kombers kom nooit tot ’n einde nie
en elke dag word lappies aangelas – sommige met
blydskap, vreugde en dankbaarheid en ander met
hartseer, pyn en verootmoediging. Vandag se lappies
word môre se kombers en so word ons almal
toegevou in die warmte en snoesigheid van ons Here
se liefde en genade.
God se wonderbaarlike seën en genade loop soos ’n
goue draad deur elke blokkie. Netjies gekwilt oor die
laslapkombers. Die enigste deel van die kombers wat
perfek en sonder foute is. In interessante vorms en
draaie. Elke blokkie uniek en met liefde bewerk.
En het jy gesien? Die kombers lewe! Dit is nie dood en
gevoelloos nie. Dit strek veel dieper en verder as ’n
lewelose stuk lap. Dit beweeg. Wapper in die asem
van ons Here. Driedimensioneel en wonderlik. So teen
die blou-blou lug.
Ek woel en werskaf ’n leeftyd lank aan my beskeie
stukkie lap. Om saam met die res van die lappies ’n
aanneemlike geheel te vorm. En saam hoop ons dat
ons eendag ons kombers vir die Here as ’n geskenk
kan aanbied wat Sy hart warm maak en met trots vul.
4 Ons het baie lede in een liggaam, en die lede het nie
almal dieselfde funksie nie. 5 Net so is ons, al is ons baie,
in Christus een liggaam, en almal afsonderlik lede van
mekaar. (Romeine 12)
A s daar iewers ’n laslapkombers in die huis is, haal dit uit en
la at die gesin saam kyk na die blokkies wat aanmekaar gewerk
is . Elke blokkie lyk anders maar vorm tog ’n geheel. Gesels oor
’n laslapkombers as ’n beeld van hoe die kerk van Christus lyk.
G esels saam oor God se handewerk in die kombers. Hy is die
g aring waarmee die kombers gekwilt word. Sy invloed loop oor
el ke blokkie.
A s julle gesin ’n lappieskombers vir God kon maak, hoe sou
ju lle graag wou hê moet julle lappieskombers lyk?

LIGGAAM
My body employ a bewildering zoo of cells, none of
which individually resembles the larger body. Just so,
Christ’s body comprises an unlikely assortment of
humans. Unlikely is precisely the right word, for we are
decidedly unlike one another and the One we follow.
From whose design come these comical human shapes
which so faintly reflect the ideals of the Body as a
whole?. . . Yet our study of the Body of Christ must
allow for this impossible dream, for all we are is a
collection of people as diverse as the cells in the human
body. (Dr. Paul Brand en Philip Yancey in Fearfully and
Wonderfully Made)
Die wonder van God’s skepping hou nooit op om my
te skok nie. Dit is terselfdertyd ongelooflik wonderlik,
vreemd en skrikwekkend. Mense. Die kroon van die
skepping. Elkeen anders. Ek is stoksielalleen en uniek
in my fisieke samestelling. ’n Effens benoude gevoel
van eensaamheid stoot in my bors op. Om te dink dat
selfs die kinders uit my lyf gebore, geheel en al verskil
van wie ék is.
Stemme verskil. Selfs die woorde wat uit verskillende
monde kom, verskil. Elkeen se liggaamsbou is anders.
Persoonlikhede verskil. Dink anders. Doen anders. Kyk
anders. Hoor en begryp op verskillende maniere. Selfs
as ons met dieselfde inligting gekonfronteer word.
Smaak verskil. Gesigsuitdrukkings en maniertjies.
Hoe moeilik is dit nie om in hierdie wêreld van
uiterstes te oorleef nie. Om elke dag so met
andersheid gekonfronteer te word. En dan het ons
nog nie eens begin praat van verskille in opvoeding,
omstandighede, kultuur en generasies nie. Om ander
te verstaan is werklik ’n aangeleerde deug.
So dikwels loop ek mense raak wat bedreig voel deur
andersheid. En soms is ek die skurk in die verhaal wat
geskok is deur ’n ander se unieke uitkyk of manier. Ek
Dinsdag
26 Februarie
hou mos maar daarvan om dinge vanuit my hoek
gade te slaan!
In plaas daarvan om met verwondering te reageer op
God se verskillende skepsels, is ek eerder geneig om
met afgryse vervul te word as ek agterkom dat
iemand van my verskil. Ek sukkel elke dag om vrede te
maak met die mense om my - almal deur dieselfde
God geskep. Ek lewer selfs kommentaar op openbare
figure wat ek nie ken nie. Mense van wie ek net af en
toe hoor of wat ek net so nou en dan sien. Op
televisie of in die koerant. En as ek Paulus se woorde
in Romeine 12 lees, moet ek weer oor hierdie saak
besin. Om my kop reg te kry. 4 Ons het baie lede in een
liggaam, en die lede het nie almal dieselfde funksie nie.
5 Net so is ons, al is ons baie, in Christus een liggaam, en
almal afsonderlik lede van mekaar. 6 Ons het
genadegawes wat van mekaar verskil volgens die
genade wat God aan elkeen van ons gegee het.
Hoe wonderlik is die liggaam van ons Here nie! Elke
orgaan op sy plek. Elke ledemaat weet wat van hom
verwag word. Elke eenvoudige selletjie belangrik. Die
witbloedsel wat die vyand moet afweer. Die hart wat
bloed pomp. Die longe wat in, uit, in, uit. Die
kleintoontjie wat balanseer. ’n Pragtige geheel. Die
gelaatstrekke perfek. Ons is immers na sy beeld
gemaak. Die beeld van die enigste God en Here.
14 Ek wil U loof, want U het my op ’n wonderbaarlike
wyse geskep. Wat U gedoen het, vervul my met
verwondering. Dit weet ek seker: 15 geen been van my
was vir U verborge toe ek gevorm is waar niemand dit
kon sien nie, toe ek aanmekaargeweef is diep in die
moederskoot. 16 U het my al gesien toe ek nog ongebore
was, al my lewensdae was in u boek opgeskrywe nog
voordat ek gebore is. 17 Hoe wonderlik is u gedagtes vir
my, o God, hoe magtig hulle almal! (Psalm 139)
Gesels saam oor wat elke lid van die gesin se unieke eienskappe is. Dink aan dinge en gewoontes van elke
gesinslid wat hom of haar anders maak as die ander. Sê as ’n gesin saam dankie dat God elkeen wonderlik anders
gemaak het en dat elkeen nie dieselfde is nie! Sê dankie dat julle mekaar het.

Woensdag
27 Februarie GENADEGESKENK
Die kerk vra: Waar gaan jy betrokke raak? Wat is jou
gawe? Die kerk spoor aan: Ontdek jou gawe. Ontdek
jou plek. Meld aan vir diens. Dit is ’n opdrag. Gee jou
tiende. Jou dankoffer is belangrik.
En ek tas verward rond, nie heeltemal seker van waar
ek inpas en hoort nie. Wat kan ek doen? Waarmee is
ek goed? Wat is my doel op aarde? Waarvandaan kom
ek en waar gaan ek heen? Wat beplan God vir my?
Benoud omdat ek weet ek moet betrokke raak, maar
nie heeltemal seker oor wat en waar nie. Onseker van
myself en my vermoëns. Kan nie glo dat God juis vir
my, wat eintlik maar net gewoon is, sou seën met ’n
besonderse talent of vermoë nie. Daar is ander
wonderlike mense wat oral raak vat. Wat dinge kán
doen. En wat dinge dóén. Ander wat geld en dinge
hét om te gee. En ek hou maar hier langs die veld in
die skaduwee rond.
Ek weet daar is ellende in die wêreld. En ek weet dit is
Christene se opdrag om hierdie ellende te help verlig.
Ons moet sonskyn en hoop bring. Ons moet werk om
die wêreld ’n beter plek te maak. Ons moet elke dag
iets van onsself gee om God se koninkryk te help
vestig en uitbrei. In ons eie huis en selfs sover as die
uithoeke van die beskawing waar die wêreld steeds
op die rand van chaos bewe. Ons moet iets van
onsself gee en God verwag geld ook. En dan voel ek
so bitter skuldig omdat ek nie eintlik iets doen nie.
Omdat ek te besig raak om te gee. Iets van myself. En
boonop het ek nie eintlik geld om by te dra nie. My
gesin draai alreeds elke sent om net om die pot aan
die kook te hou.
Ek voel of ek in ’n gat sit en verdrink in gevoelens van
ontoereikendheid en skuld. En ek kan nie uitkom nie.
En my lewe is vasgeval in hierdie bose kringloop van
niks doen en selfverwyt.
Stop. En dink vir ’n oomblik oor hierdie woorde van
Rob Bell: When we empower others, when we extend
grace to others in their oppression – whatever that may
look like – we find out about the grace that God has
extended to us. ... because in helping save someone
else from suffering, we may in the process find
ourselves being saved. From indifference. From the
inertia of inaction. From taking what we have for
granted. We leave a corner because our world is either
shrinking or it’s expanding. It’s either contracting in
itself, or it’s opening up. Our lives are either more and
more about us – more stuff, more unsatisfying
consumption – or we’re on a different path. So may you
come to see that grace isn’t fair. Redemption isn’t fair.
Liberation isn’t fair. And may you extend this
unfairness to others, finding out that your overflow is
somebody else’s necessity. May you find somebody
who needs what you have, only to discover that they
had what you needed all along.
Hóór die woorde.
Gawes is genadegeskenke wat God gee. Dit is
tweedoelig. Ons gebruik ons gawes om ander mense
se las te verlig. Om hulp en hoop te bring. God se
hande en voete hier op aarde. Maar die primêre doel
van gawes voel ons aan ons eie lywe. En dit word ’n
werklikheid in die woorde van Jesus Christus: Om te
gee, maak ’n mens gelukkiger as om te ontvang.
(Handelinge 20:35)
As jy in die gat van ontoereikendheid en selfverwyt
baai, klim uit. En geniet die genadegeskenke wat God
aan elkeen wat Hom lieXet uitgedeel het. As jy
ernstig na jou geskenk begin soek, sal jy vind dat dit
binne bereik wag om oopgemaak, ontdek en gebruik
te word. En moenie skroom om vir hulp te bid en te
vra nie. ook dit is binne elkeen se bereik.
Elkeen van ons het spesiale gawes ontvang. Gesels saam oor waarmee elke lid van die gesin goed is en hoe hy of
sy dit tot eer van die Here kan gebruik. Onderneem om te help ontdek as daar een is wat dalk nog nie weet wat sy
of haar gawe is nie. Dit is belangrik om van kleins af te weet dat ons gawes het en dat ons dit moet ontwikkel,
oefen en gebruik.

GROEI
Groei. ’n Woord vol belofte. ’n Groen woord wat
sonskyn en hoop bring.
Die piepklein saadjie wat in die grond val. Sommer so
daar waar die wind hom waai. Wat sterf om te kan
lewe. Eers ’n swelsel. Dan bars die lewe deur die
buitenste dop. Die wortel wat dorstig na vog soek.
Reik na onder in die klam grond in. En dan die
piepklein blaartjies. Lowergroen en perfek. Stoot
deur die grond op soek na die gesellige warmte van
die son. Om te fotosinteer. Om te kan groei. Iemand
plant. ’n Ander gooi nat. Maar dit is God wat laat
groei. Die groot Tuinier. Dit gaan dus nie om die een
wat plant of die een wat natgooi nie, maar om die Een
wat groei bring. Die Een wat die sonskyn afmeet. Nie
te min. Nie te veel. Anders skroei die blaartjies geel.
En Hy meet ook die water af. Gooi die dors grond
mildelik nat en die plantjie drink gulsig.
Die saailand van God.
’n Noot van frustrasie in Paulus se woorde aan die
gemeente in Korinte. Broers, ek kon met julle nie praat
soos met mense wat hulle deur die Gees van God laat lei
nie; ek moes praat soos met wêreldse mense, soos met
kindertjies in die geloof in Christus. 2 Ek het julle met
melk gevoed, nie met vaste kos nie, want julle kon dit
nog nie verteer nie. En julle kan dit ook nou nog nie
verteer nie, 3 want julle is nog wêreldse mense. Daar
kom jaloesie en twis onder julle voor. Is dit nie omdat
julle nog wêrelds is en julle wêrelds gedra nie? (1
Korintiërs 3)
Groei. Is nie beperk tot plantjies nie. ’n Mens groei
ook. Eers die pap babatjie wat niks vir homself kan
doen nie. Skreeu as hy honger is en die ma hardloop
met die bottel nader. Skreeu as sy vaak is en die pa
sus. Dan ’n peuter wat verwonderd die wêreld leer
ken. Kleuter. Laerskool. Adolessent. Jong
Donderdag
28 Februarie
volwassene. En eers met die ouderdom kom die
wysheid. Gewoonlik. Fisieke groei.
Paulus praat in 1 Korintiërs 3 van geestelike groei. En
die onbekende skrywer van Hebreërs skryf in
hoofstuk 5 op dieselfde trant: ... ’n Mens moet julle
met melk voed en nie met vaste kos nie. 13 Iemand wat
nog van melk lewe, kan nie saampraat oor wat reg of
verkeerd is nie, want hy is nog ’n kind. 14 Vaste kos is vir
grootmense, vir mense wat oor insig beskik en wat
deur ervaring geoefen is om tussen goed en kwaad te
onderskei. (Dalk was dit tog maar Paulus wat
Hebreërs geskryf het!)
En dan verduidelik die skrywer wat geestelike groei in
’n neutedop behels: Laat ons nie stilstaan by die eerste
dinge wat aangaande Christus verkondig word nie,
maar verder gaan na die volle inhoud van die boodskap.
(Hebreërs 6:1) Dit herinner aan die woorde in Jesaja
43:18-19 Maar moenie net aan die vroeëre dinge dink en
by die verlede stilstaan nie. Kyk, Ek gaan iets nuuts
doen, dit staan op die punt om te gebeur, julle kan dit al
sien kom; Ek maak in die woestyn ’n pad, Ek laat in die
droë wêreld riviere ontspring.
Geestelike groei is ’n wonderlike ontdekkingstog. ’n
Roete na iets beter. Iets wat God beplan en moontlik
maak. Om geestelik te groei beteken om die pad te
stap. Met volharding en hoop. Dit beteken om
vorentoe te kyk in plaas daarvan om die hele tyd oor
die skouer te loer na wat verby is. Dit beteken om met
opgewondenheid uit te sien na geleenthede wat om
die volgende draai lê en wag. Dit beteken om in Jesus
Christus se voetspore te volg en die oog op Hom te
hou.
Geestelike groei is ’n avontuur om iets beters te vind.
Iets wat vir elkeen van ons beskikbaar is.
Gesels as gesin saam oor wat dit beteken om geestelik te groei. Vergelyk dit met ’n mens wat groei: die groeipyne
en die verskillende stadiums van grootword. EN dan die vraag: Hoekom is dit belangrik dat ’n mens sal
grootword? Hoekom kan ons nie babas of kinders bly nie?

Vrydag
1 Maart
Waarom behoort ons aan spesifieke denominasie?
Waarom gaan ons enigsins kerk toe? Omdat die Bybel
so sê? Dalk is dit waar vir enkele uitsonderings. Maar
nie vir die groot meerderheid van kerkgangers nie
Daar bestaan redes wat veel dieper strek en as ons
gaan delf, moet ons diép delf.
Die wêreld verwys dikwels met hoon na die kerk. Selfs
sommige Christene wat nie “kerk” nie, verstaan nie
die diep behoefte om aan ’n gemeente te behoort
nie. Dit is iets wat onder individue se velle inkruip. Om
soveel verskillende redes. ’n Baie persoonlike ding.
Die behoefte om “’n god” te aanbid is iets wat ons nie
verstaan nie. En dan natuurlik ’n geheim: Die behoefte
aan ’n god kan net versadig word as die ware God
aanbid word. En Paulus se woorde aan die geleerdes
van Atene in Handelinge 17: 27 God het hulle gemaak
om Hom te soek, al sou hulle ook moes rondtas om
Hom te vind. Hy is nie ver van enigeen van ons af nie,
28 want deur Hom lewe ons, beweeg ons en bestaan
ons... Vir mý een van die mooiste verse in die Bybel.
Die hoeveelheid denominasies en onaXanklike kerke,
plaaslik én wêreldwyd, laat my kop sing. En dan praat
ek nié van kultusse nie. Ek praat van gelowiges wat in
verskillende kerkverbande dieselfde God aanbid. Wat
dieselfde Woord lees en glo. Wat gered is. Nou
waarom stig ons nie een groot gemeente en aanbid
almal saam nie? Goeie vraag. Maar daar is ’n goeie
antwoord ook. Elkeen van die gemeentes het ’n baie
spesiale manier van lofprysing en aanbidding. En so
ook elke mens. Is dit nie wonderlik nie? Maar
lofprysing en aanbidding is maar een van die
komponente van sy kerk. ’n Ander is onderlinge sorg.
Hier speel vriendekring, kultuurgroep en taal weer ’n
rol. Elkeen kies dus ’n gemeente waar hy gemaklik is.
Waar hy sonder moeite en inspanning kan aanbid.
Maar ons onthou steeds dat ons broers en susters in
WAAROM “KERK” ONS?
die ander gemeentes, ook deel van dieselfde liggaam
is. Boonop is ’n klomp kleiner gemeentes meer intiem.
Dit keer dat enigeen, veral dié wat swaarkry, wegraak
in die massas. Die belangrikste is dat elke gelowige
wel aan ’n gemeente behoort. Dit is die plek waar ons
Jesusliefde ervaar en versorg word. Die plek waar ons
stop vir pitkos. Dit laat my voel ek behoort.
Nog ’n vraag wat by my opkom, is waarom ek enigsins
aan ’n kerk behoort. Kan ek nie my Here in privaatheid
en meer intiem in my binnekamer aanbid nie? Sonder
dat mense my omring en soms selfs gekniehalter?
Behalwe vir die feit dat ons ’n wonderlike
versorgingsnetwerk in die kerk vind, is daar ’n ander
goeie en uiters geldige rede.
Ek gaan dokter toe as ek siek is. En kerk toe as ek
geestelike vrae het. ’n Teoloog studeer jare lank om
meer van God, sy Woord en sy kerk te probeer ver-
staan. Ons weet almal, uit ondervinding, hoe maklik
dit is om die Woord van God verkeerd te interpreteer
en hoe moeilik dit is om sekere gedeeltes te verstaan.
Niemand het die volle wysheid in pag nie en die spieël
bly dof. Daarom het ons al die hulp tot ons beskikking
nodig. Dink aan die wonderlike gesprekke wat in om-
geegroepe plaasvind. Het jy al gevoel hoe die Here sy
Woord vir jou blootlê deur ’n ander gelowige? Daardie
wonderlike gevoel dat die bloeisel wat so lankal toe
bly uiteindelik oopkelk. Dink net aan die gesukkel om
alleen te sit en ingewikkelde tekste te probeer ont-
leed en verstaan. Dink net aan die gevaar om die
Bybel verkeerd te interpreteer. Kan ons werklik God
se genade, liefde en die wonderlike troos in hoop
verstaan sonder koinonia? Ek is nie bereid om te
probeer uitvind nie. Daarvoor is “kerk” te lekker. ’n
Werkwoord, om die waarheid te sê. ’n Dinamiese,
lewende woord. Ons gaan nie net kerk toe nie, ons
“kerk”. En in die proses maak ons naderby kennis met
onsself, ons naaste en, bowenal, met ons God.
Gesels sommer net lekker saam oor waarom dit belangrik is om aan ’n kerk te behoort en om kerk toe te gaan.
Gesels ook waarom gesinslede, al is dit net soms, saam moet kerk toe gaan en nie alleen nie. Wat is vir elkeen
lekker van kerk toe gaan?

WEEK 5 Gemeenskap: ’n Nuwe lewe voor die Here

Sondag
3 Maart PAISLEY-KRUL
Die sirkel netjies in twee verdeel met so ’n paisley-
krul. Die een helfte swart met ’n klein wit kolletjie. Die
ander oorwegend wit met ’n swart kolletjie. Almal van
ons ken die Yin Yang. Bejeën die heidense teken met
agterdog. In antieke Sjinese filosofie beteken dit dat
daar twee komplimentêre magte in die heelal
bestaan. Yang verteenwoordig alles wat positief en
manlik is, terwyl Yin alles verteenwoordig wat
negatief en vroulik is. (Jammer, dames. Dit is mans
wat dit uitgedink het!). Volgens Sjinese filosowe is die
een nie beter as die ander nie. Beide Yin en Yang is
nodig om die geheel te vorm en ’n balans tussen die
twee skep die ideale omgewing.
Het jy al opgemerk dat elke positief ’n skootjie
negatief ook by het? Daardie swart kolletjie wat so
seer-oog daar sit. En elke negatief ’n skootjie positief.
Niks in hierdie wêreld is volmaak rein nie. Alias die
Sjinese, in elk geval.
Hoe kan ’n mens rein wees? Hoe kan ’n sterfling
onskuldig wees? Die mens is verdorwe. Die wêreld het
ontaard in iets pervers en onrein. So anders as wat die
Skepper bedoel het. Ek kan my natuur so maklik swaai
tussen die twee susters Yin en Yang. Ek is mos slim én
slinks. En meer kere as nooit is dit Yin wat sensueel
fluister. Yin wat met beloftes van ’n heuningsoet
uitkoms lok. Yin wat die stryd wen. Yin wat my in die
skuld dompel. En baie maal het ek die vermetelheid
om myself te troos met die minuskule stukkie Yang
wat in die Yin wegkruip. Daar is darem ’n stukkie goed
in my, Here. Kyk en wees trots!
Die verhewe Sjinese filosowe van ouds het nog nie mý
God ontmoet nie! Daar is een wonderlik
ondefinieerbare Wese wat verhewe is bo Yin en Yang.
’n Wese wat wél reinheid definieer. ’n Wese wat
volmaak goed is. En wat ’n wonderlike balans skep die
rein sirkel nie! Geen Yin in hierdie Yang! Geen Yin, om
die waarheid te sê! Rein en sondeloos balanseer Hy
met gemak die geheel van sy skepping in sy een hand
terwyl Hy my met die ander koester. Deur die rooi van
Sy bloed kan ook ék nou strewe na wit volmaaktheid.
Ongeëwenaard rein.
My gebed is dat my liefde opreg sal wees. Rein en
sonder vooroordeel. My gebed is dat ek alles wat Yin
Yang en wêrelds is sal verafsku. My gebed is dat ek sal
vasklou aan die wonderlike belofte van hoop wat daar
in my Here se volmaakte reinheid en goedheid is.
AMEN
9 Die liefde moet opreg wees. Verafsku wat sleg is en
hou vas aan wat goed is. (Romeine 12)
Hier is voorstellings van die wêreld en van God se beelde van reinheid en balans. Gesels saam oor wat die verskil
is en waarom God se beeld beter is.
Bid saam as gesin vir die wêreld se beeld van reinheid. Bid dat God julle sal gebruik om die wêreld ’n beter, reiner,
meer gebalanseerde plek te maak soos dit sy wil is.

HARTLIKE BROEDERLIEFDE
Ek staan met ’n glimlag op en groet die dag. Die son
steek sy kop agter die rant uit en die eerste straal
streel my wang. Dit laat my dink aan my eintlike
tuiste. Daar ver oor die wye plein waar my geliefde pa
woon. Wat my met ’n lewensbelangrike boodskap na
hierdie omgewing gestuur het. So ’n barre aarde
sonder veel bome en groenigheid. Anders as die geil
wêreld waar ek vandaan kom. Daar waar alles maklik
groei en water volop is.
En nou sit ek in die hitte van die stryd. Die tyd het min
geword en die werk wag. Daar is nie nou meer kans
vir omdraai nie. My boesemvriende en kamerade lê
langs die karige vuurtjie en slaap. So in die koue daar
op die grond. Een vir een maak ek hulle wakker met
liefde wat my hart brand. Vir hierdie manne wat my so
getrou volg. Vryf die koue uit hul ledemate uit en dra
iets warms teen die ysige windjie aan. Die kos is
skraps, maar pa het beloof om te sorg dat hier darem
altyd iets is om die pyne weg te hou. Hy sal weldra
iemand stuur met ’n mandjie heilsaamheid.
Ek tel my staf op, stamp op die grond en die dag
begin. Op pad na Galilea. Die meeste ander volg die
langer pad aan die oostekant van die Jordaanrivier
verby. Samaria en die Samaritane daarmee saam is
taboe. Maar hoe kan ek die liefde in my hart keer?
Wat so onstuimig my lewe vul? Liefde wat ek
noodgedwonge vir alle mense voel. Ook vir die
“onheilige” Samaritane! En boonop kan ek nie die nut
daarvan insien om sonder rydiere die ekstra myle deur
die halfwoestyn te beur nie!
Laatoggend stop ons moeg by die put van Jakob.
Water is skaars in hierdie wêreld. Ek sit en wag terwyl
die ander skadu soek. Alles is stil en rustig. Hierdie
plek waar daar nooit ’n Jood kom nie.
Die vrou maak in die middel van die dag haar
Maandag
4 Maart
opwagting. Sekerlik om die oggend en laatmiddag-
toeloop van ander vroue en skindertonge te vermy. ’n
Randfiguur. Haar reputasie twyfelagtig en haar
lewensstyl immoreel. Ek kan dit sien aan die manier
hoe sy my met ’n sweem van uitdaging in die oë kyk.
Aan die effens swaai van haar heupe.
Ek voel hoe my oë straal van liefde. Vir hierdie arme,
arme vrou. Ek hou haar dop terwyl sy stadig nader
kom. Gaan staan. My met agterdog bejeën. Die Jood,
van alle mense, wat hier by die put sit. So helder
oordag. Ondersoek my gesig vir tekens van
vooroordeel, maar daar is niks. Net die liefde wat
brand.
Groot is haar verbasing toe sy later agterkom dat ek
wel genoeg rede tot vooroordeel het! Ek weet
immers van die vyf mans. Van die skinderpraatjies en
haar reputasie. En die verbasing nog groter toe ek
met liefde teenoor haar optree. Die gemeenskap het
haar uitgestoot en daar is geen vriendinne om haar
drumpel deur te trap nie. Mans gebruik haar vir hul
eie redes en plesier. En sy gryp na enige strooihalm
wat enigiemand na haar kant toe gooi. Liefde is vir
hierdie vrou ’n onbekende luuksheid.
En hier kom ek. ’n Jood. Tree met liefde en begrip
teenoor ’n stukkende mens op. ’n Mens vir wie ek nie
liefde behoort te voel nie. In die wêreld word liefde
uitgehou vir dié wat dit verdien. Die mooies en skones
en moreel gedissiplineerdes. Die rykes en belangrikes
na wie ander opkyk. Maar my Vader se opdrag was
duidelik: Ek moet liefde bring. Selfs na mense wat in
ander se oë dit nie verdien nie. Hy het My ’n hart
gegee wat oorloop van liefde. ’n Hart wat empatie en
simpatie en begrip vir álle mense voel.
En my opdrag aan jou: Wees lief vir jou God en wees
ook lief vir die wat Hy lieXet.
Lees saam Johannes 4:1-26. Gesels oor die wonderlike liefde wat Jesus, ’n Jood, teenoor hierdie Samaritaanse
vrou getoon het. Onthou dat die Jode en die Samaritane mekaar gehaat het. Regte rassisme. Hoe moet ons teenoor
ander optree as Jesus so teenoor hierdie vrou opgetree het? Bid en vra vir krag.

Dinsdag
5 Maart
1 Omdat julle kinders van God is en Hy julle lieRet, moet
julle sy voorbeeld volg. 2 Lewe in liefde, soos Christus
ons ook liefgehad en om ons ontwil sy lewe as ’n
offergawe gegee het, ja, ’n offer wat vir God
aanneemlik was. (Efesiërs 5)
’n Offer wat vir God aanneemlik was. Die woorde lui ’n
klokkie. Iewers in my agterkop. ’n Padaanwysers op
ons Roete 12. Een van die moeiliker onderwerpe
waarna ons in die afgelope weke gekyk het. Romeine
12:1: Gee julleself aan God as lewende en heilige offers
wat vir Hom aanneemlik is. Dit is die wesenlike van die
godsdiens wat julle moet beoefen.
Om die deel oor die offer wat vir God aanneemlik is
beter te verstaan, moet ons konsentreer op die
eerste deel van Efesiërs 5:2. Dit is eintlik die wesenlike
voorloper tot die heilige offer. Lewe in liefde. Net soos
Christus. Want die liefde soos Christus dit beoefen
het, het ’n heilige offer tot gevolg. ’n Heilige offer wat
vir God aanneemlik is. Dit is die liefde wat vir God
aanneemlik is. Dieselfde liefde waarmee Hy sy Seun
aarde toe gestuur het om in vernedering te sterf.
Dieselfde liefde waarmee sy Seun gehoorsaam was en
gesterf het. Dieselfde liefde wat ek moet mimiek. Die
New King James Version van die Bybel sê dit so mooi:
1 Therefore be imitators of God as dear children. 2 And
walk in love, as Christ also has loved us and given
Himself for us, an offering and a sacrifice to God for a
sweet-smelling aroma. (Ephesians 5).
Wees ’n nabootser van God en wandel in die liefde.
Ek het al die dagstukkies klaar geskryf voordat die
Pinkster begin het. Maar om die een of ander rede
kon ek nie vandag en môre se oop bladsye vul nie. Die
MIMIEK
bladsye voor en hierna het baas gekry, maar hierdie
twee het bly loer. Die woorde wou net nie kom nie. Ek
het na die skerm sit en staar maar die blanko het wit
teruggestaar. Sonder selfvoldaanheid of spot. Eerder
so asof die wit weet wat wag. Dat die sleutels
uiteindelik die regte boodskap sal vind. Ek het solank
die res van die stukkies vertaal. En steeds het die wit
tussendeur geskreeu. Ek het moedeloos geraak en in
die nag wakker gelê oor hierdie twee steeks bladsye
wat so daarvan hou om hand-aan-hand in die witheid
te baai.
Tot vanoggend toe. Dr. Johan Pienaar het hierdie jaar
die Pinkster in ons gemeente gelei. Sy derde
boodskap vir die week het my diep aangegryp. Die
teksvers: Efesiërs 5:1-2. En nou het hierdie bladsye hul
wit status verloor. So hier op ’n oggend in 2012. Hulle
het huis gekry. Want ek is doodseker dat die twee
blanke blaaie in spanning gewag het vir hierdie enkele
boodskap oor die liefde. Die liefde waaroor Dr.
Pienaar vertel het. Die liefde waarvan Paulus in
Efesiërs 5 praat. En die liefde waarna hy in Romeine
12:10 verwys: Betoon hartlike broederliefde teenoor
mekaar.
13 En nou: geloof, hoop en liefde bly, hierdie drie. En die
grootste hiervan is die liefde! (1 Korintiërs 13) Die liefde
bly die een enkele wesenlike komponent van ’n
Christen se lewe. Die basis waarop geloof en hoop
gebou word. Die liefde definieer my. Aan liefde word
ek gemeet. En ook mét liefde. Dit is die skaal waarop
ek geweeg word. En dit is die enigste gesindheid wat
geluk kan bring.
Dit is die offer wat vir God aanneemlik is.
Lees weer saam Efesiërs 5:1-2. In die Nuwe Testament vir kinders, lees die gedeelte so: Julle is kinders van God.
Hy is baie lief vir julle. Daarom moet julle net doen waarvan God hou. Vra altyd vir julleself wat Jesus sou doen
as Hy in julle plek was. Wees lief vir Jesus en wees lief vir ander mense. Kyk net hoe lief het Jesus ons gehad.
Jesus was selfs bereid om in ons plek aan ’n kruis te sterf. So het ons vriende van God geword. Gesels oor al die
aspekte van hierdie gedeelte. Oor elke sinnetjie. Dit is ’n kort opsomming van hoe ons op aarde moet leef.

’n LEWENSWYSE
Ek is elke dag so bewus van God se opdragte oor die
liefde. Ek lees dit in die groot swart boek. Ek hoor dit.
Word om elke hoek en draai daarmee gekonfronteer.
Maar weet ek regtig wat dit behels? Kan ek met
sekerheid sê dat ek die liefde van God kan definieer?
Hy is liefde. En ons verstaan Hom glad nie ten volle
nie. Hoe kan ons dan die liefde verstaan? In 1
Korintiërs 13 skryf Paulus oor die dowwe spieël. Ons is
onrein. Dit is net deur die wonderlike liefde en genade
van ons Here wat ons gered is. Vir God is liefde nie ’n
gawe nie. Dit is wie Hy is. Waarvan Hy aanmekaar
gesit is. Wie nie lieRet nie, het geen kennis van God nie,
want GOD IS LIEFDE. (1 Johannes 4:8)
En die woorde in 1 Johannes 3:14 laat my effe
ongemaklik voel: Ons weet dat ons klaar uit die dood
na die lewe oorgegaan het, want ons het ons broers
lief. Wie nie lieRet nie, bly in die dood. Kan ek met
opregte eerlikheid sê dat ek my broers en susters
lieXet? Bo dit alles moet julle mekaar lieRê. Dit is DIE
BAND wat julle tot volmaakte eenheid saambind.
(Kolossense 3:14) Beteken dit dan dat ons kerk nie in
volmaaktheid saamgebind is nie? Is ek die swak skakel
in hierdie ketting? Alles moeilike vrae om met
eerlikheid te antwoord.
Om lief te hê is moeilik omdat ek nie presies weet wat
dit beteken nie en omdat ek nie altyd die ontsettende
belangrikheid daarvan mooi begryp nie.
Maar moenie moedeloos raak nie! Daar is hulp! Slaan
jou Bybel oop by die bekende 1 Korintiërs 13 en lees
verse 4 tot 7. 4 Die liefde is geduldig, die liefde is
vriendelik; dit is nie afgunstig nie, is nie grootpraterig
nie, is nie verwaand nie. 5 Dit handel nie onwelvoeglik
nie, soek nie sy eie belang nie, is nie liggeraak nie, hou
nie boek van die kwaad nie. 6 Dit verbly hom nie oor
onreg nie, maar verheug hom oor die waarheid. 7 Dit
bedek alles, glo alles, hoop alles, verdra alles.
Woensdag
6 Maart
Ons kan dalk nie die wese van Gods liefde ten volle
verstaan nie, maar die Woord is vol riglyne oor hoe
ons moet optree as ons met sy liefde optree.
Liefde is nie ’n gevoel nie. Dit is ’n lewenswyse. Dit is
’n keuse. Die keuse om soos Jesus teenoor ander op
te tree. Dit beteken om sag op te tree teenoor ander.
Dit beteken om nie myself nie, maar ander groot te
praat. Dit beteken om nie ander seer te maak nie. Die
liefde kan nie somme maak nie en haal nie onreg kort-
kort op nie. As ek iemand lieXet, raak ek nie verheug
as iets sleg met hom gebeur nie. Die liefde is geduldig
en vriendelik. Dit is wanneer ek nie net met my mond
nie maar ook met my oë glimlag. Wanneer ek werklik
omgee as ek aan iemand raak. Die liefde is nie
wipperig nie. En stilstuipe is definitief nie een van die
eienskappe daarvan nie.
Dr. Johan Pienaar gee praktiese riglyne: Om nie ander
sleg te behandel as hulle jou irriteer nie. Om hulle so
te hanteer dat hulle nie bang sal wees om by jou te
wees nie. Om ander dit wat hulle het te gun sonder
om lelik daaroor te wees as hulle dinge het wat jy nie
het nie. Dit beteken om nie heeltyd oor jouself te
praat en te spog nie. Om nie heeltyd te maak asof jy
beter as die ander is nie. Dit beteken om nie ongeskik
te wees nie, maar jou so te gedra dat ander tuis by jou
voel. Om nie net heeltyd aan jouself en jou eie
voordeel te dink nie. Om nie vir niks kwaad te word
nie. Om nie elke liewe dingetjie wat iemand verkeerd
doen te onthou sodat jy hom of haar kan terugkry nie.
Om ’n lewe van liefde te leef, is ’n moeilike mondvol.
Wie het nou weer gesê dit is maklik om ’n Christen te
wees? Maar om ’n lewe van liefde te leef, is sekerlik
die mees bevredigende lewenswyse moontlik. Dit
beteken om alle bagasie af te gooi en agter te laat.
Here, mag ek ander lieXê soos U my ook lieXet.
1 Korintiërs 13 is ’n wonderlike riglyn oor hoe ons altyd in liefde teenoor ander moet optree. Lees verse 4 tot 7 met
aandag deur en gesels oor wat elkeen van hierdie riglyne beteken. Hou aan om vir mekaar te bid!

Donderdag
7 Maart VERDRUKKING
Die Here bring nie die mens na diep waters om hom te
laat verdrink nie, maar om hom skoon te was. Die wyse
woorde van ene John H. Aughey. En dan die belofte in
Jesaja 43: Luister, so sê die Here wat jou geskep het,
Jakob, wat jou gevorm het, Israel: Moenie bang wees
nie, Ek verlos jou, Ek het jou op jou naam geroep, jy is
Myne. 2 As jy deur water moet gaan, is Ek by jou, deur
riviere, hulle sal jou nie wegspoel nie; as jy deur vuur
moet gaan, sal dit jou nie skroei nie, die vlamme sal jou
nie brand nie, 3 want Ek is die Here jou God, die Heilige
van Israel, jou Redder.
Ons almal word soms verdruk. Deur ander mense se
optrede teenoor ons. Deur omstandighede wat van
alle kante inmekaarsak. Deur ons eie begeertes en
verwronge beeld van situasies. Ons stoei met onsself
en met God. Met die mense vir wie ons lief is en
sommer net met die wêreld in die algemeen. Maar
ons weet ook dat daar altyd hoop in verdrukking is.
Die wonderlike hoop hang saam met Christus aan die
kruis. Daar waar Hy in vernedering gely het. En sy
laaste woorde as mens: “Dit is volbring.” Met hierdie
fluistering het Hy die verlossing ook na my gebring.
Die hoop het saam met Hom opgestaan.
Dawid het blykbaar maar min geslaap. As ek die ding
so kyk. Hy het die donker, stil ure gebruik om oor sy
Here te dink. Om te bid en te smeek. Om sy lot te
bekla. Hy het in die nag na hoop gesoek. En dit
telkens gevind. Hy het sy verdrukking na God gebring
en krag gekry. As ek aan U dink op my bed, oor U peins
in die nag, dan weet ek: U is vir my ’n hulp, en dan juig
en oor die beskerming onder u vleuels. Ek bly altyd naby
U, u hand ondersteun my. (Psalm 63:7-9)
12 Verbly julle in die hoop; staan vas in verdrukking;
volhard in gebed. (Romeine 12) In moeilike tye klink
Paulus se opdrag haas ondoenbaar. Moeilik en buite
bereik. Hoe kan ek hoop vind as daar nie ’n greintjie
lig in my lewe sigbaar is nie? Hoe kan ek sterk staan
onder verdrukking as my bene nie meer wil nie? Hoe
kan ek volhard in gebed as my stem swak geraak het?
Die antwoord vind ek oor en oor in daardie heilige
swart boek langs my bed.
9 ons word vervolg, maar nie deur God verlaat nie, op
die grond neergegooi, maar nie vernietig nie. (2
Korintiërs 4)
26 Kyk na die wilde voëls: hulle saai nie en hulle oes nie en
hulle maak nie in skure bymekaar nie; julle hemelse
Vader sorg vir hulle. Is julle nie baie meer werd as hulle
nie? (Matteus 6)
En dan die pragtige woorde in Romeine 8:26: Die Gees
staan ons ook in ons swakheid by: ons weet nie wat en
hoe ons behoort te bid nie, maar die Gees self pleit vir
ons met versugtinge wat nie met woorde gesê word
nie.
Stoei maar. Vra baie vrae. Moenie skroom om te praat
en te redeneer en te debatteer nie. Maar doen dit
biddend en smekend. Soekend na die waarheid en die
hoop. Tastend. Koorsagtig en met hunkering. En as jy
eendag in jou grysheid oor jou lewe terugkyk, sal jy
sien dat sy antwoorde soos ’n goue draad deur jou
jare loop.
Elke gesinslid moet nou hierdie vraag antwoord: Voel jy ook soms dat jy verdruk word omdat jy ’n kind van Jesus
is of omdat jy eerder in ’n spesifieke situasie die regte ding wil doen. Daar is godsdiensvryheid in ons land, so ons
word nie vervolg omdat ons Christene is nie. Maar die duiwel het meer subtiele maniere om ons by te kom.
Byvoorbeeld deur tergery as ons nie saam met ander iets verkeerd wil doen nie. Dink maar aan groepsdruk met
betrekking tot rook, drink, dwelms, seks, leuens, boelie. En dan praat ek nie net van kinders nie, maar ook van
volwassenes! Jy kan selfs vriende verloor of voel dat jy nie deel van die populêre groep is nie as gevolg hiervan.
Dit is baie moeilik! Gesels hieroor. Bid vir mekaar. Hardop. En tot die lewende God.

DANS EN SING
In Eksodus 25 gee God die opdrag: 8 “Hulle moet vir My
’n heiligdom oprig dat Ek tussen hulle kan woon. Die
tabernakel. En sy woorde in vers 22 wat daarop volg:
22 “Dáár sal Ek jou ontmoet. Ek sal met jou praat van die
deksel af tussen die twee gerubs uit wat op die ark met
die getuienis is. Al my bevele vir die Israeliete sal Ek jou
van daar af gee.” Die verbondsark was God by die
Israeliete. Die simbool van sy heilige teenwoordigheid
en beskerming. Die teken van uitverkiesing. Ook die
teken van sy toorn. Dit is voor hierdie selfde ark wat
Dawid gesing en dans het. Met feesvreugde en volle
oorgawe. Hy het immers geweet God is teenwoordig.
Net ’n paar maande vantevore het hy dit op die harde
manier geleer:
5 Dawid en die hele Israel het uitbundig voor die ark van
die Here gedans, begelei deur liedere, liere, harpe,
tamboeryne, ratels en simbale. 6 Toe hulle by die
dorsvloer van Nakon kom, gryp Ussa na die ark van God
om dit teë te hou, want die osse het gestruikel. 7 Die
toorn van die Here het teen Ussa ontvlam en God het
hom net daar, by die daad van heiligskennis, getref. Hy
het op die plek gesterf, langs die ark van God. 8 Dawid
was diep ontsteld omdat die Here vir Ussa so
weggeskeur het, en hy het daardie plek genoem Ussa-se
-Skeur. Dit is nou nog die naam. 9 Dawid het daardie dag
bang geword vir die Here en gesê: “Hoe kan die ark van
die Here nou na my toe kom?” (2 Samuel 6) Dawid het
na hierdie gebeurtenis nie kans gesien om die ark na
Jerusalem te bring nie. Ek sou ook nie!
Maar na drie maande het hy toe tog die ark weer
gaan haal: 12 … Dawid het toe gegaan en die ark van
God met feesvreugde uit die huis van Obed-Edom na
die Dawidstad toe laat bring. 13 Elke keer wanneer die
draers van die ark van die Here ses tree gestap het, het
hy ’n bul en ’n vetgemaakte kalf geoffer. 14 Met volle
oorgawe het Dawid voor die Here gedans met net ’n
Blaai om vir die huisgodsdiens...
Vrydag
8 Maart
linneskouerkleed aan. 15 Hy en die hele Israel het die ark
van die Here met gejuig en onder die geklank van die
ramshoring ingebring. 16 Terwyl die ark die Dawidstad
ingekom het, het Saul se dogter Mikal deur die venster
afgekyk. Sy het koning Dawid gesien terwyl hy spring
en dans voor die Here en sy het hom in stilte verag. (2
Samuel 6:12-16)
Ons het nie meer die ark by ons nie. Waar is God dan
nou? Het ons nog rede om te dans en juig?
Koos van der Merwe van die groep Prophet antwoord
hierdie vraag in ’n lied wat hy 20 jaar gelede geskryf
het: Daar was ’n houtkruis / ’n Redder aan ’n houtkruis
vas geslaan / Ja, daar was ’n houtkruis / en daarom sal
ek sing / Ek onthou vir Dawid / Voor die ark het hy
gedans en juig / Na die kruis van Jesus / hoe sal ons kan
hande vou en swyg / Wie sal my kan stil maak? / Wie sal
my kitaar se snaar aPreek? / Wie sal my kan
doodmaak / as my voete dan in dans los wil breek? / Ek
vra nie hoe jy voel nie / As gevoelens hoegenaamd
besluite raak / Dan was daar nooit die pyn nie /toe die
spykers deur die bloed daardie houtkruis kraak
Gaan soek ’n kruis in jou huis. Iewers moet daar ’n
kruis hang. Dalk ’n prentjie in ’n boek of ’n boekmerk
in jou Bybel. Kyk na die kruis en weet: Die kruis is God
met ons. Teken van God se beskerming en liefde.
Teken van jou verlossing en uitverkiesing. Die teken
van sy heilige teenwoordigheid in jou huis en lewe.
En dan dans en juig jy met volle oorgawe voor jou
Verlosser. Daar wag immers ’n blink toekoms op jou!
Sing uitbundig. En lag hardop. Met feesvreugde.
Geesdriftig en vrolik. Gooi al die bagasie af. Gooi die
jas van gereserveerdheid af. Die Skepper het gekom!
11 Moenie in julle toewyding verslap nie, bly altyd
geesdriftig, dien die Here. (Romeine 12)

LORD OF THE DANCE
Sydney Carter
I danced in the morning when the world was begun
I danced in the Moon and the Stars and the Sun
I came down from Heaven and I danced on the Earth
At Bethlehem I had my birth:
Dance then, wherever you may be
I am the Lord of the Dance, said He!
And I'll lead you all, wherever you may be
And I'll lead you all in the Dance, said He!
I danced for the scribe and the Pharisee
But they would not dance and they wouldn't follow me
I danced for the fishermen, for James and John
They came with me and the Dance went on:
Dance then, wherever you may be
I am the Lord of the Dance, said He!
And I'll lead you all, wherever you may be
And I'll lead you all in the Dance, said He!
I danced on the Sabbath and I cured the lame
The holy people said it was a shame!
They whipped and they stripped and they hung me high
And they left me there on a cross to die!
Dance then, wherever you may be
I am the Lord of the Dance, said He!
And I'll lead you all, wherever you may be
And I'll lead you all in the Dance, said He!
I danced on a Friday when the sky turned black
It's hard to dance with the devil on your back
They buried my body and they thought I'd gone
But I am the Dance and I still go on!
Dance then, wherever you may be
I am the Lord of the Dance, said He!
And I'll lead you all, wherever you may be
And I'll lead you all in the Dance, said He!
They cut me down and I leapt up high
I am the Life that'll never, never die!
I'll live in you if you'll live in Me -
I am the Lord of the Dance, said He!
Dance then, wherever you may be
I am the Lord of the Dance, said He!
And I'll lead you all, wherever you may be
And I'll lead you all in the Dance, said He!
Hierdie boonste lied is deur ’n Ier geskryf. Sydney Carter. Ons eie Laurika
Rauch sing dit ook. Dit vertel van die dans wat Jesus hier op aarde gedans
het. Eintlik ook oor hoe Hy alles wat Hy in die naam van die Vader aangepak het,
met lof, aanbidding, dankbaarheid en gehoorsaamheid gedoen het.
Is dit vir julle gesin ook wonderlik en lekker om God te aanbid? Gesels oor watter deel van lofprysing en
aanbidding (“worship”) vir elkeen spesiaal is. Luister ook sommer saam na bietjie musiek as julle kans het.
Gesels oor ’n klip in die bos...: Wat sal gebeur as ons ons wêreldse inhibisies (iets fisies of verstandelik wat ’n
spesifieke aksie vertraag, teenhou of onderdruk) ten opsigte van lofprysing afgooi en die Here loof en prys soos
Dawid dit gedoen het?

WEEK 6 Oorwin die bose

KEN DIE VYAND
Hy was van die begin af ’n moordenaar. En hy staan nie
aan die kant van die waarheid nie, omdat daar geen
waarheid in hom is nie. Wanneer hy leuentaal praat, is
dit volgens sy aard, want hy is ’n leuenaar en die vader
van die leuen. (Johannes 8:44)
’n Middelslag mannetjie oortrek met lang, stekelrige,
swart hare. Geniepsige horinkies op die kop. Hoewe
waar jy voete sou verwag. ’n Gevaarlike vurk in die
hand. En natuurlik ’n vieslike stert. ’n Ware
aapskeloeder. Die duiwel van my kindertyd. Reg uit
die Sprokies van Grimm. Ek sou hom sien aankom.
Genoeg tyd om hard en aanhoudend om hulp te
skreeu. En as die engel in sy goue glorie verskyn, ’n
swart roetstof wat ruik na vrees en nederlaag.
Hmmm… Na ’n paar jaar op aarde is ek nou bietjie
slimmer. Eintlik ontnugter. Hy besoek my in ’n heel
ander kleed. Soms net ’n fluistering in die wind. Sagte
gedagtes van aanmoediging. Of miskien
ontmoediging. ’n Briesie wat sade van twyfel,
mismoedigheid en wanhoop fluister. En dikwels vind
hierdie sade ’n vrugbare lêplek in my siel. Hy kom
soms in die kleed van my eie gedagtes. En sy stem het
sterk oortuigingsvermoëns. Dit klink so al asof dit die
waarheid kan wees… Maar hy was en is en bly die
donker vader van die leuen. Boos en wispelturig. Daar
is geen waarheid in hom nie. Al kleur hy die
leuenkleed hoe mooi in. Hy saai angs, wanhoop,
ongeloof, vrees, moedeloosheid, haat,
onvergewensgesindheid, jaloesie. Alles wat boos is.
Wie is die Satan? Hy is ’n swart, hopelose boosheid
wat oor die donker vermoëns beskik om mense saam
met hom die afgrond in te trek. ’n Stuk negatiewe
energie. ’n Parasiet. Hy is ’n hartseer realiteit. En hy
teer op mense se ongeloof in God. Hy teer op die
vrugte van die sade van boosheid wat hy saai.
Sondag
10 Maart
Hy is die vyand en hy werk met ’n spesifieke,
weldeurdagte plan. 14 En geen wonder nie! Satan self
doen hom voor as ’n engel van die lig. (2 Korintiërs 11)
Satan en sy trawante het uit die hemel geval.
Uitgeskop. Tot op die aarde. Wat ’n plek om te land?
Ons sit nou met hom en moet leer om sy planne te
verstaan. Ons moet ons vyand ken!
Jesus Christus het hulle ontwapen en hul nederlaag in
die openbaar vertoon (Kolossense 2:15). Maar onkruid
vergaan nie. En veral nie onkruid wat verneder en
kwaad is nie. Christus se vernedering op aarde het vir
Hom oorwinning gebring. Maar Satan is nie tot iets
positiefs in staat nie. En definitief nie tot berou en
bekering nie. By hom het vernedering ’n ewige,
skryende behoefte aan wraak gebring. Wraak en
haat. En die uiterste bevrediging? Om soveel moontlik
aanhangers met hom saam te neem warmplek toe.
Die hel is ’n aaklige werklikheid waarmee ons almal
moet saamleef.
En steeds is daar selfs Christene wat sy bose bestaan
ontken! Ons moenie die duiwel onder elke bos
probeer uitkrap nie, maar ons moet die vyand ken! Sy
grootste moderne wapen is dat ons hom nie meer
sien nie. Hy het homself so in die wêreld ingewurm
dat hy deel geword het van ons daaglikse bestaan. Hy
is op ’n baie gerieflike plek. Hy het nes geskrop. Sy
mag het gegroei. Hy het verskans geraak in ons
lewens. In die dinge wat ons teëkom. Hy teer op
slegte dinge waarvan desensitasie een is. En veral die
desensitasie van Christene. Hy teer ook op paranoia
of vervolgingswaansin.
Hy is die GROOT oëverblinder. Die GROOT leuenaar.
Die GROOT versoeker.
Ken die vyand!
Niemand van ons wil te veel aandag aan die Satan gee nie. Maar dit is tog belangrik om iets te weet van hoe hy te
werk gaan hier op aarde. Gesels oor julle beeld van die duiwel en hoe hy werk in die wêreld. Ons moet hierdie
week aanhoudend bid dat God ons teen sy aanslae sal beskerm!

Maandag
11 Maart
Ek het my rug gehou vir dié wat my slaan, my wang vir
dié wat my baard uittrek. Ek het my gesig nie
weggedraai toe ek bespot en bespoeg is nie. (Jesaja
50:6)
Om ’n mens te wees, is nie maklik nie. Ons maak met
swaarkry ’n bestaan uit die aarde. Ons werk hard. Ons
liggame word elke dag ouer en hou na ’n ruk op met
werk. Word siek – soms baie siek. En elkeen van ons
moet die moeilike, onbekende skuif tussen lewe en
dood maak. Vroue bring met groot moeite kinders in
die wêreld en almal weet dit is nie maklik om hulle
groot te maak nie. Haar man heers oor haar. Die
sonde en die hartseer wat ons bestaan op aarde bring,
kruip altyd iewers in die agtergrond weg. Die wêreld
en sy heerser toon geen genade nie. Ons word
gedurigdeur onderwerp aan versoeking, pyn en
lyding.
Die lewe is vol swaarkry. Om ’n mens te wees, is nie
maklik nie. Dit is in vele opsigte vernederend.
En tog het Jesus Christus in gehoorsaamheid aan sy
Vader mens geword. Ons hou van bevordering en
verhoging, maar Hy het ’n afgradering na die laagste
moontlike posisie aanvaar. Die posisie van mens.
Maria – swanger buite die eg en Josef saam met haar
in die sop. Die voorgeboorte rit op die donkie om
gehoor te gee aan die onderdrukkende Romeinse
keiser se versoek om sy onderdane te tel. Die eerste
geboortepyne en nêrens om te rus nie. En dan die
geboorte in ’n stal. Met kleinvee en skaapwagters as
getuies. Grootwordjare in Nasaret. “Kan daar uit
Nasaret iets goed kom?” (Johannes 1:46) Later jaag
DIE GROOT OORWINNAAR
hulle Hom uit die dorp en wil Hom van die kranse
afgooi. Die mense voor wie Hy grootgeword het.
Nie eens sy dissipels het altyd sy woorde verstaan nie.
Nog minder die mense wat kom luister het.
20 Jesus sê vir hom: “Jakkalse het gate en voëls het
neste, maar die Seun van die mens het nie eens ’n
rusplek vir sy kop nie.” (Matteus 8)
Sy familie het op ’n stadium gedink Hy het van sy kop
afgeraak en die Skrifgeleerdes het Hom daarvan
beskuldig dat sy gesag direk van die Satan af kom!
En dan die verdere vernedering van sy verhoor. Die
verraad deur een van die Twaalf. Petrus se pynlike
ontkenning. Die arres en géseling. Van Annas na
Kajafas na die Joodse Raad na Pilatus na Herodes. En
terug na Pilatus. Die volk wat aandring op sy
kruisiging. Gedwing om sy eie kruis te dra, maar net te
swak. Die Via Dolorosa. Vasgespyker tussen twee
misdadigers. Die laaste asem. Dood. Verneder.
Maar…
Uit die vernedering is ’n heilige, wondersoet
oorwinning gebore! En daarvoor sê ons met respek
en erkenning dankie. Elke dag.
Paulus skryf in Romeine 12:21: Moet jou nie deur die
kwaad laat oorwin nie, maar oorwin die kwaad deur die
goeie.
Al wat ons kan doen, is om dankie te sê dat ons hulp
tot ons beskikking het om die versoek uit te voer. Al
die hulp wat ons moontlik mag nodig hê. Jesus
Christus het reeds die kwaad oorwin! Met die goeie!
Ons Here Jesus het die stryd namens ons gewen! Die duiwel is oorwin! Maar Hy het gewen deur Homself te
verneder. Lees saam die gedeelte hierbo en gesels oor hoe moeilik dit vir Jesus was om aarde toe te kom en
verneder te word.
Sê met lofprysing en aanbidding dankie dat Hy deur hierdie 33 jaar op aarde geworstel het om ons te kom red.

VERSOEKING: LEER BY JESUS CHRISTUS
12 Net daarna het die Gees Hom weggevat die woestyn
in, 13 waar Hy veertig dae lank gebly het en deur die
Satan versoek is. Jesus was daar saam met die wilde
diere, en die engele het Hom versorg. (Markus 1)
Versoeking is ’n nare ding. Ons almal lei elke dag
daaronder. En die ideaal is om dit te weerstaan.
Sonder moeite. Net soos Jesus. Maar heel dikwels val
ek onder die druk en die las van die versoeking. Die
gras lyk immers altyd groener aan die anderkant van
die draad. En as ek dan die grens oorgesteek het kom
ek agter dit is eintlik tog maar beter waar ek vandaan
kom. Baie beter. Telkens. Altyd spyt omdat ek
toegegee het en nie sterk gestaan het nie. Maar
toegee is in die hitte van die oomblik soveel makliker.
En dan kom die woorde van Jesus by my op. Waak en
bid, sodat julle nie in die versoeking kom nie. Die gees is
gewillig, maar die vlees is swak (Matteus 26:41). ’n
Verskoning wat ek dikwels met ’n sug gebruik. Die
gees is gewillig, maar die vlees is swak.
Versoeking is ’n moeilike ding. Selfs Jesus moes
daaronder ly. Plaas jouself vir ’n oomblik aan sy sy. Hy
is nou net in die Jordaan gedoop en vol van die warm,
energie van die Asem van God. Saam stap julle in die
skemer weg. Skielik verskyn die einste Gees in sy volle
glorie. Jesus wink en saam word jy die woestyn in
gelei. Hy plaas jou sagkens agter ’n klip en wys met sy
heilige vinger. Jy moet waarneem. In stilte. Nie
inmeng nie! Jy hoor ’n magtige, aaklige gebrul en loer
beangs agter die klip uit. Daar buk ’n verskriklike
aakligheid oor Jesus. In ’n rasperstem daag hy uit: “As
U die Seun van God is, sê vir hierdie klip dit moet brood
word.” Hy weet maar te goed dat Jesus bitter honger
is. Stilweg moedig ek Jesus aan om tog te maak soos
hy sê. Dalk kan ek ’n stukkie brood aas… My maag
skreeu al vir drie dae lank! Maar Jesus verras my én
die aakligheid met sy heilige woorde: “Daar is
geskrywe: ’n Mens leef nie net van brood nie.”
Dinsdag
12 Maart
’n Paar dae later lê ek steeds lusteloos en swak agter
die klip. Ek hoor ’n harde geskree. Met groot fanfare
maak die naarheid weer sy verskyning. Hierdie keer
sleep hy die Heiligheid na ’n duiselingwekkende
afgrond en hel gevaarlik oor. Melodramaties roep hy
beelde van al die wêreldkoninkryke in rook op en
rasper: “Aan U sal ek al hierdie mag en majesteit gee,
want dit is aan my oorgegee, en ek gee dit aan wie ek
wil. Dit sal alles aan U behoort aan U maar net voor my
buig en my aanbid.” Ek wonder swak wat die
antwoord sal wees. Hierdie episode moet nou agter
die rug kom. Ek verlang huis toe! Maar Jesus staan
sterk: “Daar staan geskrywe: Die Here jou God moet jy
aanbid en Hom alleen dien.” Die duiwel verkas met ’n
woedende brul.
Veertig dae gaan verby. Sonder kos. In die woestyn.
Maar wonder bo wonder bly ons lewe. Die engele
sorg. Ek slaap die meeste van die tyd in die klip se
skadu. My lippe gebars en my maag anderkant kramp.
Weer die aardskuddende brul. Hy ken geen einde nie!
Hy sleep Jesus na Jerusalem. Ek agterna op die engel
se vlerk. Hy maak Hom staan op die hoogste deel van
die tempel en daag met genoegdoening uit: “As U die
Seun van God is, spring hier af! Daar staan mos
geskrywe: Hy sal sy engele opdrag gee om jou te
beskerm, en ook: op hulle hande sal hulle jou dra sodat
jy nie jou voet teen ’n klip stamp nie.” Die laelak se
kennis van die Bybel verbaas my! Maar Jesus steur
Hom nie aan geveinsde wysheid nie. “Jy mag die Here
jou God nie op die proef stel nie.”
Net die volgende dag kom versoek hy my. Daar in my
eie huis. Ek is eintlik verbaas om die vent so gou weer
te sien. Net in ’n ander jas. Maar ek dink aan Jesus se
woorde en stuur hom na sy peetjie!
Versoeking is ’n nare ding waarmee elkeen van ons elke dag sukkel. Lees saam Lukas 4:1-13. Hoe kan ons by
Jesus leer hoe om versoeking te weerstaan? Bid nou saam Matteus 6:9-13, met die klem op vers 13.

Woensdag
13 Maart
Het jy al ooit die krag van gebed gevoel? ’n Vriendin
wat vir jou bid. Sommer net. Of dalk ’n hele
gemeenskap wat bid in krisistye. ’n Wonderlike
tinteling en rustigheid wat hier oor jou hele lyf kom lê
as jy hoor hoe iemand vir jou pleit by God. Pleit vir
krag en wysheid. Vir genesing of hoop. Dalk vir heilige
antwoorde op jou vrae. Of dalk vir berusting en vrede.
Wat alle verstand te bowe gaan.
3 ’n Ander engel het toe gekom en by die altaar gaan
staan met ’n goue wierookbak. Daar is baie wierook aan
hom gegee om dit saam met die gebede van al die
gelowiges op die goue altaar voor die troon te offer. 4
Die rook van die wierook wat deur die engel geoffer is,
het saam met die gebede van die gelowiges opgestyg
voor God. 5 Toe het die engel die wierookbak geneem,
dit met die vuur van die altaar volgemaak en dit op die
aarde uitgegooi. Daar het donderslae, dreunings,
weerligstrale en ’n aardbewing gekom. (Openbaring 8)
As God soveel waarde aan die gebede van gelowiges
heg, hoeveel waarde dan nie aan die gebede van sy
geliefde Seun nie?
31 “Simon, Simon!” het Jesus gesê. “Luister! Die Satan
het daarop aangedring om julle soos koring te sif.
32 Maar Ek het vir jou gebid dat jou geloof jou nie
begewe nie. As jy weer tot inkeer gekom het, moet jy
jou broers versterk.” (Lukas 22) En ook sy gebed in
Johannes 17: 11 … “Heilige Vader, bewaar hulle in u
Naam, die Naam wat U My gegee het, sodat hulle net
soos Ons een kan wees… 15 Ek bid nie dat U hulle uit die
wêreld moet wegneem nie, maar dat U hulle van die
Bose moet bewaar… 20 “Ek bid egter nie net vir hulle
nie, maar ook vir dié wat deur hulle woorde tot geloof
in My sal kom… 22 Die heerlikheid wat U My gegee het,
het Ek ook aan hulle gegee, sodat hulle een kan wees
BID
net soos Ons een is: 23 Ek in hulle en U in My, sodat hulle
volkome een kan wees, sodat die wêreld kan weet dat
U My gestuur het en hulle lieRet net soos U My lieRet.
Die gedagte aan Jesus wat vir mý bid, is hartroerend!
Dit sit my op ’n plek waar ek veilig voel. Dit gee my
nuwe moed. En hoop. Dit laat my geliefd voel. So of
ek wel saak maak. Al is ek hoe nietig en my wêreld
hoe klein. Al sondig ek en is ek soms liggelowig. Al
stel ek Hom hoeveel maal bitter teleur. Al laat ek my
soms deur versoeking van die pad af lei. Jesus pleit en
bid vir my. Daar waar Hy op die troon langs sy Vader
die wag hou.
En die Heilige Gees het Jesus se gebed kom voortsit.
Nou al meer as 2 000 jaar volhard Hy. Sonder om
moed op te gee. Al gee ek Hom dikwels rede. Die Gees
staan ons ook in ons swakheid by: ons weet nie wat en
hoe ons behoort te bid nie, maar die Gees self pleit vir
ons met versugtinge wat nie met woorde gesê word
nie. (Romeine 8:26)
Ek het al baie gewonder hoe hierdie versugting klink.
Dalk soos ’n ou woudreus wat liggies kraak in die
wind? Of miskien die geluid wat ’n orkaan maak. ’n
Harde, bonatuurlike skreeu? … Dalk soos ’n
kaggelvuur wat in die skoorsteen opfluit … Ek hoop
dat die hemel eendag vol sal wees van hierdie
wonderlike versugting!
Gebed is een van die mees effektiewe wapens in die
heilige oorlog. Oorwin die kwaad deur die goeie.
Oorwin die kwaad deur gebed. Want daar kan net een
ding uit ’n opregte, gelowige gebed voortkom, en dit
is die goeie. En hoe anders kan ek keer dat die kwaad
my nie sal oorwin nie? Deur gebed. Deur gesprek met
my Here.
Gesels oor wat presies van julle ’n gesin maak. Hoekom noem ons mense wat soos julle saam is ’n gesin?
Waarom, dink julle, is dit belangrik dat gesinslede vir mekaar moet bid? Nie net die pa en die ma vir die kinders
nie, maar ook die kinders vir die ouers en vir mekaar. Wat, sou julle sê, gebeur as gesinslede vir mekaar bid?
Bid nou vir mekaar. Ernstig.

BEWAPENING
Alweer voor die spieël. So kaal soos die dag toe ek
gebore is. Eintlik kaler. So kaal en skoon soos die dag
toe ek wedergebore is. Die voorgeboortelike
skandswart weggewas. Al was julle skarlakenrooi van
sonde, julle sal wit word soos sneeu. Al was julle
purperrooi, julle sal wit word soos wol. (Jesaja 1:18)
Eintlik so weerloos voor God en die spieël. Maar net ’n
mens. Onseker en blootgestel. Al die dinge wat
vroeër so gemaklik en gerusstellend was nou skielik
aan die boom van verbode vrugte. En soos die slang
van ouds, hou Satan aan om te verlei. Te wink. Te
oorreed.
Om ’n Christen te wees, is nie maklik nie! Dit is werklik
die nou, moeilike bergpaadjie wat na die wonderlike
ewigheid lei. Die hoofweg doer onder op die
gelykte… So aanloklik. Dit raak nie makliker nie. En
die drang na God en heiligheid raak ook nie versadig
nie, aan die ander kant. Ons is immers gemaak om
Hom te soek. Om rond te tas na Hom.
Op ’n manier moet die naaktheid bedek word. Die
weerloosheid en onsekerheid oorkom word. My nag
is dan nou verby. En met die wedergeboorte het die
dag gekom. Maar ook die oorlog. Soveel om te leer,
soveel om te leer. Die nag is byna verby; dit is amper
dag. Laat ons dan ophou met die werke van die
duisternis; laat ons die wapens van die lig opneem.
(Romeine 13:12)
Bedek die sagte teikens. Maak toe. Eers die
borsharnas om die brose hart te beskerm. Hy hét my
vrygespreek. Geen twyfel daaroor nie. Dan die
stewige heupgordel. Trek hom lekker gemaklik vas.
Erken die Satan in sy wonderlike kleed vir die leuen
wat hy is. Nou die skoene. Gereed om die pad te vat.
Die helm om my verstand te beskerm. My gedagtes
en denke. My wese. Ek wéét mos Hy het verlossing
gebring. Die skild in die regterhand. Met hom moet ek
Donderdag
14 Maart
keer. Die brandpyle van ongeloof. Stewig met die
familiewapen aan die voorkant gegiet. ’n Gloeiende
kruis voor ’n oop graf. Nou my aanvalswapen. Die
swaard gemaklik in my regterhand. Kort, breed,
tweesnydend en vlymskerp. Kom, jou lae luis, kom! Ek
is reg vir jou! Ek met my Here aan die sy!
Trek die volle wapenrusting aan wat God julle gee,
sodat julle op julle pos kan bly ondanks die listige
aanslae van die duiwel. (Efesiërs 6:11)
Maar, helaas, dit is weereens nie so maklik nie!
Waarom kan ek dan steeds soms nie die nodige
weerstand bied nie? Want ek het nie die
wapenrusting aan nie! Of ek staan met die swaard in
die hand, maar weet nie hoe om die ding te gebruik
nie! Of ek onderskat steeds die inherente boosheid en
slinksheid van die opposisie! GROOT fout!
Hy vang my keer op keer met my spreekwoordelike
broek op my voete. Ek is telkemale doodeenvoudig
nie gereed nie. Of ek verwag een ding en staar ’n heel
ander in die gesig. Waar is die brullende monster dan
nou heen? Skielik doem ’n wonderlikheid voor my op.
’n Engel van die lig… En die aakligheid lag al die pad
huis toe.
Leer om die wapens te gebruik. Wees paraat. Plaas jou
vertroue op en vind jou krag in God. Dit klink na ’n
mondvol. Is dit nie makliker om net te laat gaan nie?…
Soos ’n bootjie in ’n rowwe see rond te dobber
sonder enige reisplan en bestemming in sig nie? Die
goeie nuus is dat dit met oefening en volharding ’n
lewenswyse raak. Die wapenrusting groei aan ’n
volhardende gelowige vas en word deel van sy lyf.
18
En dan die belangrikste skakel in die ketting: Doen
dit alles biddend en smeek God by elke geleentheid
deur die Gees. Wees waaksaam en bid gedurig vir al die
gelowiges. (Efesiërs 6)
Lees Efesiërs 6:10-17 saam. Dink na oor elke vers en gesels oor hoe ons die wapens kan gebruik teen die aanslae
van die duiwel en sy wêreldse vriende.
Hou aan om elke dag vir mekaar te bid vir krag en beskerming teen die duiwel.

Vrydag
15 Maart
’n Ander engel het toe gekom en by die altaar gaan
staan met ’n goue wierookbak. Daar is baie wierook aan
hom gegee om dit saam met die gebede van al die
gelowiges op die goue altaar voor die troon te offer. 4
Die rook van die wierook wat deur die engel geoffer is,
het saam met die gebede van die gelowiges opgestyg
voor God. 5 Toe het die engel die wierookbak geneem,
dit met die vuur van die altaar volgemaak en dit op die
aarde uitgegooi. Daar het donderslae, dreunings,
weerligstrale en ’n aardbewing gekom. (Openbaring 8)
Ek kan net nie ophou om hierdie vers te lees en aan te
haal nie! Die wonderlike beeld van gebede wat soos
wierook opstyg. Dwing my na trane. ’n Gedruis in my
ore. Hartklopping. Dit laat my voel ek lewe. Régtig.
Dit laat my voel of ek saak maak. Of ek behoort. Dit
laat my groot voel, al is ek klein en nietig.
Die goue wierookbak. Edel en lig. Duisende jare oud.
Deur Jesus self gelouter. Toe liefderyk gegiet en
gepoets tot verblindende blink. Suiwer goud.
Liefderyk en paraat kom die engel met die bak na die
altaar gestap. ’n Soldaat van die lig. So ernstig oor die
groot voorreg. ’n Ander gee wierook aan. Van mirre
gemaak. Lekker baie. O, die geur… Essens. Dit is ’n
spesiale geleentheid dié. En nou die tweede
bestanddeel van die heerlikheid. Gebede. Van
gelowiges wat bid. ’n Sagte, silwer poeier. Elke korrel
HAMER OP GEBED
’n smeking. ’n Danksegging. ’n Woord van lof. En die
verootmoediging tussenin skitterwit soos sneeu.
Die vuur kom nader en die offer vat vlam. ’n Silwer
rook draai op in ’n perfekte spiraal. Op die troon sit
my God en wag. Adem diep. Sug tevrede. En blaas
stadig uit. Nog ’n teug. Die asem van die Heilige. ’n
Knik na die engel.
Hy tel die vuur op en sit dit in die bak. Stap na die rand
van die hemel en giet dit uit. Oor die aarde.
Gebed het ’n kragtige werking. Donderslae.
Dreunings. Weerligstrale. Aardbewings. En die
wonderlike wapenrusting beteken niks sonder gebed
nie.
18
Doen dit alles biddend en smeek God by elke
geleentheid deur die Gees. Wees waaksaam en bid
19
gedurig vir al die gelowiges. Bid ook vir my dat
wanneer ek preek, God my die woorde gee dat ek die
geheimenis van die evangelie met vrymoedigheid kan
bekend maak.
Biddend. Smeek. Deur die gees. Waaksaam. Gedurig.
Vir al die ander gelowiges.
Bid, broer, bid. Vir my ook, asseblief.
Nou is ons ongelukkig by die einde van die reeks. Dit is jammer, maar nou kan ons steeds op die Romeine 12-
Roete 12 stap in Jesus se spore. Ons hoef nie nou weer van hierdie pad af te klim nie!
Lees nou Josua 24:15 saam. Wat my en my familie betref, ons sal die Here dien.
Gesels saam of julle gesin ook bereid is om hierdie woorde te sê en uit te leef. Om die Here as ’n gesin te dien, is
’n gewigtige besluit. Dit beteken dat elkeen van die gesinslede hom of haar aan God sal verbind. Dit beteken ook
dat die gesinslede sekere beloftes aan mekaar moet maak. Byvoorbeeld om mekaar te ondersteun en vir mekaar te
bid. Gesels oor so ’n besluit.
Bid nou saam. Maar nie vir die laaste maal nie! Hou aan om elke dag die Here saam as ’n gesin aan te roep.

I have been driven many times to my knees by the over
whelming conviction that I had nowhere else to go. My
wisdom, and that of all about me, seemed insufficient for the
day. (Abraham Lincoln)

OPPAD IN SUIDERKRUIS GEMEENTE
VIR DIE HERE, VANDAG, MORE …
TOTDAT HY KOM!