03.05.2013 Views

Bekijk het inkijkexemplaar - Cross Media Nederland

Bekijk het inkijkexemplaar - Cross Media Nederland

Bekijk het inkijkexemplaar - Cross Media Nederland

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Column<br />

Kwaliteit in perspectief<br />

Willem Nugteren<br />

Een kleine jongen in een groot bed, op <strong>het</strong> nachtkastje een bakelieten telefoon met metalen draaischijf.<br />

Ernaast een klein briee, waarop een driecijferig telefoonnummer staat geschreven. In de<br />

vijftiger jaren zijn er in <strong>het</strong> dorp nog niet zo veel telefoonaansluitingen en kan men volstaan met<br />

nummers vanaf 200, <strong>het</strong> laagste nummer voor de huisarts.<br />

Hij mag, nou ja, moet op de telefoon passen want zijn vader, de huisarts, heeft dienst: 24 uur per<br />

dag, 7 dagen per week. Er zijn nog geen doktersdiensten. Dus als er iemand belt, geeft hij <strong>het</strong><br />

nummer van degene waar zijn vader is, aan de beller door. Na thuiskomst van zijn ouders ‘s avonds<br />

laat, is de liefdevol begeleide, slaapdronken verplaatsing naar zijn eigen, koude bed hun dank.<br />

Zo beklijft beschikbaarheid en dienstbaarheid aan de patiënt en de zorg al snel als een<br />

vanzelfsprekendheid.<br />

De sociale vergroeiing van een huisartsengezin met een (kleine) dorpspraktijk en de directe<br />

contacten met specialisten bieden de dokter korte lijnen, snelle feedback, direct inzicht in eigen<br />

resultaten en zelfs transparantie voor de omgeving (zeker als de overburen vanachter de iets opzij<br />

geschoven gordijnen toekijken wie <strong>het</strong> spreekuur bezoeken). Een medisch dossier is er nauwelijks.<br />

Dat is nu wel anders. Veel wederzijdse kennis, begrip en benaderbaarheid is verdwenen. Niemand<br />

in de zorg werkt nog “24/7”. De patiënt in <strong>het</strong> ziekenhuis heeft niet meer met die ene dokter en<br />

die andere verpleegkundige te maken. Een scala aan disciplines is erbij betrokken. Zelfs per discipline<br />

zijn er meerdere vertegenwoordigers. En allemaal voegen ze brokjes informatie en blokjes<br />

kunde toe aan <strong>het</strong> product PROBLEEM op de lopende band van <strong>het</strong> zorgproces dat moet leiden<br />

tot <strong>het</strong> eindproduct BETER. Een patiënt die beter is.<br />

De drager voor die lopende band is <strong>het</strong> dossier. Maar ook <strong>het</strong> dossier is <strong>het</strong> dossier niet meer. Het<br />

doel is veranderd. Het bevat geen korte werkaantekeningen meer voor jezelf, maar dient om aan<br />

anderen (en misschien nog jezelf ) verslag te doen van je bevindingen. Het zijn werkaantekeningen<br />

voor medebehandelaars en niet langer een geheugensteun voor jezelf.<br />

De realiteit van alledag laat zien dat de dossiervoering nog lang niet aan dat nieuwe doel voldoet.<br />

Er is een mix van eigen aantekeningen, disciplinegebonden verslagen en formulieren van ondersteuners<br />

in veel poliklinische en klinische dossiers. Ieder zijn eigen map, behalve de patiënt. Als<br />

<strong>het</strong> papieren dossier al gedigitaliseerd is, dan is <strong>het</strong> systeem nauwelijks veranderd. Dan is <strong>het</strong> nog<br />

steeds ieder voor zich en de patiënt voor ons allen.<br />

Er is veel te winnen met een enkelvoudig en eenduidig patiëntendossier. Iedere discipline hoeft<br />

niet een eigen scherm met telkens de voorgeschiedenis weer gekopieerd, de medicatielijst weer<br />

opgemaakt, de allergieën opnieuw aangegeven, de klacht geherformuleerd en <strong>het</strong> beleid herschreven.<br />

Het moet toch mogelijk zijn dat één persoon (bevoegd en bekwaam, natuurlijk)<br />

<strong>het</strong> merendeel al bij de eerste stap van de patiënt binnen de instelling eenduidig vastlegt. Een<br />

gestandaardiseerd ziekenhuisbreed dossier, waarvoor geldt één patiënt = één dossier, biedt vele<br />

voordelen. Natuurlijk is <strong>het</strong> makkelijker als dat ook digitaal is, maar dat is geen voorwaarde. Ja,<br />

<strong>het</strong> is anders werken en <strong>het</strong> vergt veel tijd om <strong>het</strong> op te zetten. Maar dan heb je ook wat. De extra<br />

winst is een goede registratie van <strong>het</strong> ziekteproces. Handvatten voor evaluatie en verbetering! De<br />

chirurgen trekken al zo’n kar voor oncologische ingrepen. Dat is een prachtig begin. Zo kun je<br />

tenminste weer zien wat de consequenties van je eigen bijdrage aan een ziekteproces zijn, krijg je<br />

feedback. Dan blijf je professional. Want een dokter en dus ook een chirurg, die niet evalueert, is<br />

geen professional maar blijft een goedwillende amateur.<br />

Dit is de laatste column van Willem Nugteren voor <strong>het</strong> NTvH. De redactie dankt hem hartelijk voor<br />

zijn inspirerende bijdragen voor ons tijdschrift. «<br />

nederlands tijdschrift voor heelkunde - jaargang 20 - nummer 9 - december 2011 331

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!