Kenmerke van die Vernuwing soos gevind in Andre P Brink se ...

gestaan en oortel, dit onder haar kousophouer (wat sy deurentyd aangehou het) ingesteek en gesê:
“Nou toe, kom. Ek is haastig.”
Hier het ons te doen met ’n toneel waar die karakter met ’n prostituut te doen kry. Die blote feit dat
daar prostitute in die roman verskyn, is al reeds ’n aanduiding van ’n nuwe tema. So iets sou nooit by
die Dertiger romans voorkom nie, aangesien seks alleen heeltemal taboe was.
Dan kom ons weer op bl. 25 in aanraking met die seksuele tema – Dit was gou verby. Sy het die hele
tyd doodstil gelê, met toe oë en sonder dat haar ooglede een keer beweeg het, passief, algeheel
passieloos. Ek moes dit seker verwag het. Mense soos sy is glo meermale heeltemal kil.
Dan weer op bl. 46 waar die tonele van ’n obskure nagklub in die agterstrate van Parys aan die leser
geskilder word – Nog vyf, ses klante het binnegekom – almal mans, en almal middeljarig. By die
kroegtoonbank agter het ’n paar plomp hoere soos henne op ’n stellasie gesit en telkens te skel gelag.
Om elfuur het die ‘show’ begin. Vulgêre, lomp bokkesprongetjies; tweedehandse kostuums wat
waarskynlik teen ’n appel en ’n ei op die vlooimark gekoop is; geen koördinasie of ritme nie.
Dán kom Brink op bl. 73 met ’n tema vorendag wat nog méér taboe sou wees by die Dertigers en wat
regtig vir ons aandui dat hier werklikwaar ’n vernuwing plaasvind – ’n homoseksuele tema: “ U sien,
ek het verneem dat Pierre […] met mans, begryp u? Nie soos ander jong seuns wat met meisies
uitgaan nie.”
Verder is daar ook vae seksuele verwysings, soos op bl. 91 – Waarom dra sy nie ’n stywer bra nie? en
op bl. 165 – “Hoe sê mens in Afrikaans: faire l’amour – to make love?” en dan die komiese antwoord:
“Mens sê dit nie. Daar’s wel twee soorte woorde: maar die een klink soos ’n mediese teksboek en die
ander soos ’n inskripsie op ’n latrinemuur.”
Verder vind ’n mens ook heelwat beskrywings van naaktonele en obskure nagklubs, soos op bl. 158,
159 en ook tussen bll. 203 en 216. Aangesien hierdie deel (bl. 203 – 216) baie handel oor die lewe van
die karakter, Nicolette en as mens kyk na haar beroep en agtergrond as ontkleedanseres, dan kan mens
verwag dat daar vele seksuele beskrywings sal wees. Baie van die beskrywings wat in hierdie deel
voorkom, is herhalings van vorige sekstonele in die boek, aangesien dit hier vanuit Nicolette se
perspektief aan die leser vertel word. Dit gaan oor hoe sy terugdink en wat in haar gedagtegang
rondmaal. Myns insiens kom die grootste seksuele beskrywing op bl. 205 voor, waar Nicolette
wonder oor hoe dit voel wanneer ’n mens doodgaan, meer spesifiek – sy wonder hoe dit sal voel om in
die Seine te verdrink en dan vergelyk sy die gevoel van wanneer ’n mens doodgaan met die gevoel van
seksuele omgang – […] soos wanneer iemand in jou is en jy die klein gevoel voel groter word, eers net
8