CLARENCE VERNON VISAGIE

82
van die verhouding van self-relevante gebeure oor ’n tydperk (Gergen, 2001:248). Die
psigologiese toestand van die indiwidu is dus verwant tot die sosio-kulturele basis van
self-verhale van die indiwidu. Hoe onderwysers hul selfverhale in plaaslike diskoerse in
die mikro-skoolkonteks opbou, en die impak daarvan op onderwyser-ontvang en
implementering van K2005, is hier van belang.
Die self beskik oor ’n veelvuldigheid, is daarin geposisioneer, en sal daarvolgens
kategorieë opbou, waarmee ’n storielyn aangebied word (Davies & Harré, 2001:263).
Die mens kan verskillende posisies inneem of toegelaat word, en hierdie posisies varieer
binne dieselfde kultuur. Die vorming van onderwyser-agentskappe binne hierdie
posisionering en verteenwoordiging, is ewe eens van belang ( Zembylas, 2003:9; 224-
225). Agentskap word gedefinieer as die kapasiteite van bedoelende optrede of
refleksiewe onderhandelinge van die agent (onderwyser). Agentskap is die eiendom van
die indiwidu. Die begrip agentskap is met ander woorde sosiaal versprei, en word gedeel.
Indiwiduele aksies is sosio-kultureel gesitueerd omdat dit ingebed is in die interne
funksionering en onderhandelde middelpunt in sekere kulturele, historiese en
institusionele kontekste. Die agent moet dus begryp word in sy kulturele en politieke
konflik, gegewe dat agente nie geïsoleer kan word van die dinamika van ‘mag’ waarin
dit opgebou is nie.
Die selfkonsep wat die indiwuduele mens in sy sosiale konteks ontwikkel, is in McCarthy
(2002:64) bespreek. Daarvolgens sal indiwidue dink en optree binne ’n konteks waarin
hulle lewe. Die denke en bewussyn van die indiwidu is dus inherent aan ’n besondere
sosiale en historiese konteks. Gevolglik is die bewussyn en denke van kurrikulum-