CLARENCE VERNON VISAGIE

81
invloed uitoefen op die denke, bewussyn en gedrag van die indiwidu. Volgens Bourdieu
(1990:128-130) is posisies van identiteite van indiwidue in ’n sosiale ruimte, ’n
bevestiging dat mense nie as ’n verenigde groep of klas bestaan nie. Die visie van
verdelings word deurlopend afgedwing, veral met verwysing na hiërargiese verdelings
(vergelyk afdeling 2.1.1). Groepe in ’n gemeenskap en skoolkultuur word dus gevorm
ooreenkomstig hul posisie en identifikasie. Dit gaan dus oor die posisie in binne ’n
objektiewe sosiale ruimte wat agente ten opsigte van hul realiteite besit.
Betekenisse van mense word binne bepaalde groepe opgebou (Fay,1996:53). Gevolglik
is groep-identiteit belangrik in die kontemporêre lewe. Groep-identiteit vorm
indiwiduele identiteite en die idee dat diegene van een groep fundamenteel verskillend is
met die van ’n ander groep. Diskoers en identiteitvorming van onderwysers kan
plaasvind binne groep lidmaatskap, met die indiwidu wat sterk konformeer met groep-
identiteite. As sulks kan onderwysers binne groepverband in skole of ’n skool, op K2005
respondeer.
4.1.4 Identiteitsbasis van onderwysers in kulturele praktyke
Die identiteitsbasis word in hul kulturele praktyke op ’n besondere manier gevorm.
Gergen (2001:247) verwys na die ‘diskoers van die self’, wat verband hou met die taal
wat in die publieke sfeer beskikbaar is. Die selfverhaal van die mens moet hiervolgens in
sy diepste ontologiese basis ondersoek word, in verhouding tot ander mense binne
beredeneerde praktyke. Dit sluit in die selfkonsep, skemas en selfesteem, en gaan oor ’n
storie van die self. Self-verhaal verwys hier na die indiwidu wat rekenskap gee in terme