CLARENCE VERNON VISAGIE

74
praktyk bestaan uit kwessies wat verband hou met die ‘politiek van identiteit’, soos die
van ras, etnisiteit of kultureel-politieke verteenwoordiging. Binne hierdie kulturele
praktyk is die indiwidu op ’n besondere wyse geposisioneer in verhouding tot ‘ander
sprekers’ (Davies & Harré, 2001:264). Die mens onderhandel sy realiteite met die wêreld
en ‘ander’ mense deur middel van taal (Wetherell, 2001:17). Taal is hiervolgens ’n
medium van verteenwoordiging vir die indiwidu binne sy sosio-kulturele ruimte. Binne
hierdie oneweredige sosio-kulturele ruimte en skoolpraktyke, word aangeneem dat
onderwysers in my studies ‘oneweredig’ teenoor ander sprekers geposisioneer en
verteenwoordig is. In ’n sosio-kulturele praktyk bestaan daar dus dominante groepe in
verhouding tot gemarginaliseerde groepe. Op die een of ander wyse identifiseer
onderwysers binne hul sosio-kulturele praktyke met een van hierdie twee groepe. In my
studie sal dié posisioneringe en verteenwoordiging van onderwysers, hul ontvang en
implementering van K2005 bepaal.
‘Kultuur’ is toenemend ineengevleg met kwessies van ‘gesag’, ‘verteenwoordiging’ en
‘identiteite’ (Giroux, 1994:29). Grossberg (1994:6) bevestig dat ’n besondere kulturele
praktyk, strukture van dominansie en ondergeskiktheid reproduseer, en dit word
uitgedruk in terme van verteenwoordiging, identiteite, verskille en ongelykheid. Binne
sulke realiteite bestaan daar konstant die moontlikheid vir rassisme, seksisme, xenofobia
en kulturele lewe. Kurrikulumstudies poog om ’n begrip te verwerf oor hoe strukture en
verteenwoordiging binne ’n samelewing werk, en domeine van ’n kulturele stryd
saamgestel word. Kurrikulumstudies in kulturele en skoolpraktyke, is ’n terrein waar ’n
politieke stryd in die kontemporêre wêreld ingedra word. Apple (1990:vii) bevestig
hoedat ’n onderwys en kurrikulum-kwessies altyd vasgevang is in ’n geskiedenis van