CLARENCE VERNON VISAGIE

72
poststrukturalisme van belang. Postmodernisme is meer gemoeid met ‘kulturele kritiek’,
terwyl poststrukturalisme ‘metode’ en ‘epistemologiese aangeleenthede’ beklemtoon
(Alvesson & Sköldberg, 2000:14;151). Poststrukturalisme fokus op dekonstruksie, taal,
diskoers en simbole, terwyl postmodernisme ’n breëer netwerk dek. Dit gaan hier meer
oor klemverskille in plaas van substantiewe verskille. Beide is gemoeid met teenkanting
teen ‘dominante vorme’ van uitdrukkings.
In my studie word kritiek van die postmodernisme en poststrukturalisme in verband
gebring met ‘diskoers analise’ van Wetherell (2001:4-24). Daarvolgens word ’n diskoers
analise van storie-vertelling in verband gebring met hoe mense hul stories, identiteite en
gebeure opbou. Diskoers word hiervolgens begryp as patrone in terme van hoe menslike
betekenisse opgebou en in hul taalgebruik verteenwoordig word. Apple (1996:6) beskryf
’n diskoers analise as ’n intervensie in die natuurlike vloei van praat en teksvorming in
die institusionele lewe, wat ’n onderbreking is van die alledaagse aktiwiteite. Dit gaan
dus oor die destabilisering van ‘gesaghebbende diskoerse’, en is in die sentrum van
verhoudings wat bestaan tussen dominasie, sub-ordinasie en ongelykheid. Dit word in
my studie aanvaar dat onderwysers binne hierdie ongelyke diskoerse in gemeenskappe en
skole, hul ontvang en implementering van K2005 ervaar. Die identiteitsbasis van
onderwysers word dus geformuleer binne hierdie oneweredige diskoerse in hul unieke
sosio-kulturele kontekste.
Die sosio-kulturele konteks van die mens word gekenmerk deur ’n deurlopende politieke
stryd van beheer oor betekenisse (Wetherell, 2001:25-26). Daarvolgens is mense, groepe
en instellings in ’n stryd gewikkel om mag te verkry en hul belange te bevorder, en