CLARENCE VERNON VISAGIE

voorsien oor die institusionele kultuur waarbinne onderwysers K2005 ontvang en
implementeer. Met watter professionele en pedagogiese identiteitsbasis ontvang
onderwysers in post-apartheid Suid-Afrika K2005 in hul unieke skoolkontekste?
69
4.1 Die sosiologie van kennis en die kurrikulum
Die professionele en pedagogiese identiteitsbasis van onderwysers, word in hul sosio-
kulturele kontekste opgebou (Apple, 1996:5-6; Torres & Mitchell,1998:3). Studies in die
sosiologie van kennis en die kurrikulum is hiervolgens van belang. Die sosiologie van
onderwys en kurrikulum het sedert die 1960s geleidelik begin fokus op die betekenisse
wat verteenwoordiging en kommunikasie van sosiale akteurs vereis (McCarthy, 2002:17;
Whitty, 1985:13). Menslike kennis fokus hiervolgens eerder op die samestelling van
‘wetenskaplike kennis’ (‘epistomologiese kennis’), sowel as ‘kulturele kennis’ (‘sosiale
kennis’), aldus Delanty (2001:1) en Young (2000:532). Wetenskaplike kennis met
spesialisering as ’n eksklusiewe vorm van vakkennis, is nie langer in aanvraag nie
(Delanty, 2001:4-5). Reckwitz (2002:202) verwys na ’n ‘kulturele ommekeer’ wat
plaasgevind het. Wetenskaplike teorie kan nie langer as ’n menslike fenomeen geïsoleerd
bestudeer word van kulturele kennis nie (‘menslike ervaring’) nie. In my studie is hierdie
‘kulturele ommekeer’ van belang, aangesien ek direk kan fokus op menslike ervaring
soos dit in hul outobiografieë vergestalt.
Die ‘afskaling’ van argumente ten gunste van ’n ‘positivistiese metodologie’ met die
nadruklike klem op ‘objektiewe kennis’ (Torres & Mitchell, 1998:3; Whitty, 1985:85),
bring ‘kulturele studies’ sterker op die voorgrond. Whitty (1985:85) meen dat ’n kultuur