CLARENCE VERNON VISAGIE

68
HOOFSTUK VIER - KONTEKSTUELE HOOFSTUK
4.0 Inleiding
In hierdie hoofstuk word die professionele en pedagogiese identiteitsbasis van
onderwysers gekontekstualiseer binne die Overbergstreek. Daarmee verskuif die fokus
van die konseptuele literatuur soos beskryf in hoofstuk twee, na kontekstuele studies. In
laasgenoemde studies is die sosiologie van kennis, onderwys en die kurrikulum sentraal.
Hierdie kontekstuele studies hou verband met die analitiese kurrikulum-
implementeringsmodel van terugwerkende kartering, soos dit in hoofstuk twee
gekonseptualiseer is. Studies in die sosiologie van die kurrikulum word bespreek in die
‘kontekstuele navorsing’ van Apple (1990, 1993;1996), Bourdieu (1990), Grossberg
(1994), Fay (1996), Zembylas (2003) en ander. Hierdie beskrywings fokus op hoe die
mens sy identiteitsbasis in hul sosio-kulturele konteks vorm en opbou, asook die impak
daarvan op hul ontvang en implementering van ’n kurrikulum innovasie. Nadat ek my
navorsingsveld in die Overbergstreek binne gegaan het om observasies te doen, het my
kontekstuele studies oor die Overbergstreek in aanvang geneem.
In soverre dit gaan oor implementeringstudies van onderwysers in gegewe kontekste van
post-apartheid Suid-Afrika, is die konseptuele lense van Fataar en Paterson (2002:5-25),
sowel as Harley en Wedekind (2004:195-220), van belang. Eerstens fokus Fataar en
Paterson (2002:5-25) op die institusionele kultuur van skole, en die impak daarvan op
onderwyser-implementering. Tweedens fokus Harley en Wedekind (2004:195-220) op
die pedagogiese praktyke van onderwysers. In beide studies word ’n analitiese raamwerk