CLARENCE VERNON VISAGIE

vii
skole van leerders gevra. Op alle terreine van die gemeenskapslewe was daar diep
verdeeldheid, wat hul lewenstyle in gemeenskappe negatief geaffekteer het. Daar was
verdeeldheid in politieke keuses, sport, veral in rugby en netbal, kerk en gelowe, klasse
verskille, die posisie en rol van die vrou, en heelwat ander verskille. In hierdie
omstandighede van verdeeldheid, het ek opgegroei binne ’n ‘werkersklas-milieu’, die
Anglikaanse kerk en as ’n manlike bruin ‘ras’. Binne die raam van dié sosialisering in
die Overbergstreek, is my identiteite gevorm, en word ek as ’n onderwyser en
onderwyser-navorser verteenwoordig.
Tydens my interaksie as ’n navorser in die Overbergstreek, was ek bekend as ’n
onderwyser wat vanuit ’n werkersklas agtergrond ontwikkel het. My posisionering en
verteenwoordiging as ’n onderwyser in my onmiddellike omgewing, het geïmpliseer dat
mense aan wie ek bekend was, reeds bepaalde persepsies oor my gevorm het. Ek kon dus
waarneem dat hoofsaaklik ‘middelklas-georiënteerde onderwysers’ in my eie woonbuurt
skepties was oor my navorsing, terwyl onderwysers ‘buite’ my woonbuurt waar ek
minder bekend was, minder skepties was. Daar was voorts ’n diep verdeeldheid tussen
onderwysers in skole onderling, oor die toepassing van K2005. Sommige onderwysers
het die nuwe kurrikulum op ’n retoriese vlak openlik verwelkom, terwyl ander
onderwysers die kurrikulum retories verwerp het. Binne hierdie omstandighede het ek tot
skole toegetree. Een van my grootste uitdagings was om hierdie skeptiese onderwysers te
oortuig dat my ‘subjektiwiteit’ nie ’n rol sou speel in my navorsingsprosesse nie.
Tydens my prosesse van empiriese data insameling, het ek skerper vrae en refleksiwiteite
oor my subjektiwiteit, en die rol daarvan in my navorsing, krities begin ontwikkel. Vir