CLARENCE VERNON VISAGIE

59
onderhoude met hierdie vier onderwysers gedoen het, het ek ‘loodsonderhoude’ met twee
onderwysers gedoen.
Ek het my loodsonderhoude met twee vrywillige kollegas op ’n informele basis gedoen.
In hierdie onderhoudvoering het ek nie ’n bandopnemer gebruik nie, en aantekening
gemaak soos hierdie twee respondente op my vrae gereageer het. Die oorhoofse doel met
hierdie loodsonderhoude was slegs om my voor te berei vir amptelike
onderhoudvoerings, om my persoonlike selfvertroue op te bou, asook om leemtes in my
benadering tot onderhoudvoering te identifiseer. Ek het dieselfde vrae wat ek aan my
vier respondente gestel het, aan die twee respondente in my ‘loodsonderhoude’ gestel.
Na afloop van dié loodsonderhoude, het ek respondente gevra om my aanbieding te
kritiseer, of vrae aan hulle gestel oor my aanbiedingstyl tydens my informele
onderhoudvoering. Daarmee kon ek ’n kritiese introspeksie doen oor my aanbiedingstyl,
wat vrae ingesluit het, soos: “Was ek op my gemak”?; “Kon ek die respondent op hul
gemak laat voel”?’ “Hoe het ek myself tot die respondent aangebied”?; “Wat was die
respondente se reaksies teenoor my aanbiedingstyl na die onderhoudsessie”?, en ander
vrae. Gevolglik was ek gereed om my navorsingsveld te betree vir my onderhoudsessies
met hierdie vier verteenwoordigende onderwysers.
Ek het vier onderwysers wat deel was van my onderhoud-steekproef, geïdentifiseer wat
die naaste aan my woongebied gewoon het, aangesien ek onderhoude na skool gedoen
het. Daarna het ek die onderwysers per telefoon in kennis gestel dat ek hom of haar vir ’n
onderhoudvoering geïdentifiseer het, of hulle beskikbaar is vir hierdie tipe onderhoude,
en of hul prinsipale daarmee probleme sal het. Ek het aan onderwysers die versekering