CLARENCE VERNON VISAGIE

45
Kwalitatiewe navorsing binne die konstruktivistiese, filosofiese-raamwerk, veronderstel
dat mense konstruksies vorm om sin te maak van entiteite soos gebeure, persone,
prosesse of objekte in spesifieke kontekste (McMillan & Schumacher, 2001:396). Ek het
hierdie konstruksies uitgedruk as standpunte, persepsies, en oortuigingstelsels van
onderwysers, soos hulle dit ‘werklik en natuurlik’ ervaar het. My argument was dat
hierdie ‘werklikheid’ rigting gegee het aan aksies, denke en gevoelens van mense in hul
sosiale realiteite. Tog is ek ewe eens die taak gelaat om hierdie ‘idiosinkratiese gedrag en
perspektiewe’ van onderwysers in my empiriese studies ‘normatief’ (‘objektief’) te
verwerk en te interpreteer. Dit sou beteken dat daar ’n herorganisasie plaasgevind het van
hierdie die ‘idiosinkratiese-konstruksies van onderwysers’ in my empiriese tekste,
waarvolgens my subjektiwiteite in die gedrang was. My eiesoortige subjektiwiteite kon
maklik ’n ‘objektiewe oordeel’ in my fokus op die ‘subjektiwiteite van my respondente’
belemmer. Dit was noodsaaklik dat ek my eie subjektiwiteite en die potensiële impak
daarvan op my navorsing, moes verklaar.
3.1.1 My subjektiwiteit as ’n empiriese navorser
Aangesien ’n kwalitatiewe navorser die instrument is in beide data-insameling en data-
interpretasie, bestaan kritiek dat hierdie metodologie en tegnieke wat daarmee saamgaan,
te subjektief is (Patton,1990:54). Die idée van empatieke neutraliteite in kwalitatiewe
navorsing, word heftig gedebatteeer deur metodoloë en filosowe van die sosiale
wetenskap. Dit behels kritiese vrae oor of die kwalitatiewe navorser sy persoonlike
vooroordele ‘eenkant’ kan skuif om geldige en betroubare empiriese data in te samel.