CLARENCE VERNON VISAGIE

VOORWOORD
v
Die interpretatiewe metodes waarvolgens ek hierdie studie ondersoek het, het my
eiesoortige ‘subjektiwiteit’ in die gedrang gebring. Ek moes my subjektiwiteit in my
navorsingsmetodologie op die een of ander wyse verklaar. In die onlangse verlede het
sosiale navorsers egter nie ’n behoorlike kritiese analise van hul eie werk gedoen soos
vandag nie. Navorsing was aangebied as die uitkoms van ’n ‘tegniese proses’, waarin
hoofsaaklik normatiewe metodes gebruik was. Hierin was die rol van die navorser in sy
sosiale wêreld nie belangrik nie. Sedert die 1960s het geleidelike verskuiwings
plaasgevind ten aansien van hierdie posisie. Die besef het ontstaan dat die konstruksie
van kennis ’n sosiale proses is met politieke implikasies. Hierdie verwikkelinge het
bepaalde implikasies vir my interpretatiewe studie oor onderwyser-identiteite in ’n
verafgeleë streek van post apartheid Suid-Afrika gehad. Twee breë temas was hier van
belang, soos dit verband hou met die interpretatiewe metodes waarmee ek my studie
aangepak het.
Eerstens het die metodologie van kwalitatiewe en interpretiewe data, van my hoë vlakke
van interpretasie vereis. Derhalwe was dit noodsaaklik vir die leser om bewus te wees
van my agtergrond (en bagasie) wat ek as ’n navorser en skrywer na die navorsing bring.
’n Breë oorsig oor my outobiografie was van belang. Tweedens het my tesis gefokus die
lewe en werk van onderwysers, en gevolglik het ek gepoog om die verbintenisse wat my
beweeg het om hierdie studie aan te pak, te verklaar en beskryf.