CLARENCE VERNON VISAGIE

ek eerder op hoe onderwysers met hul vorige professionele en pedagogiese
identiteitsbasisse, K2005 in post-apartheid Suid-Afrika ontvang en implementeer.
Enkele literatuurstudies dui aan hoedat vorige vakgerigte benaderinge van die
37
apartheidstelsel, steeds bestanddele uitmaak van die pedagogie wat heelwat onderwysers
in post-apartheid Suid-Afrika beoefen (Taylor & Vinjevold,1999:137-143). Baxen &
Soudien (1999:131-132) bevestig dat elemente van die vorige inhoudsgefundeerde
kurrikulum, bygedra het tot ’n tipe onderwyser-opleiding wat steeds in post-apartheid
Suid-Afrika teenwoordig is. Met hierdie ‘eng interpretasie’ van die vorige
inhoudsgefundeerde kurrikulum, het die professionele outonomie van onderwysers nie tot
sy reg gekom het nie. Onderwysers is hierdeur nie toegerus om hul professionele
praktyke krities te assesseer nie. Dit word in my studie aanvaar dat onderwyser-ontvang
en implementering van K2005, hierdeur bemoeilik word.
Vir Furlong, Barton, Miles, Whiting & Whitty (2000:4), gaan onderwyser-
professionalisme toenemend oor kennis, outonomie en verantwoordelikheid.
Onderwysers behoort dus bevry te word van burokratiese en politieke beperkinge, wat ’n
negatiewe demper plaas op hul professionele outonomie. ’n Fokus op die selfbegrip en
self-ontwikkeling van onderwysers is hier van belang, en kan deur ’n onderwysstelsel
bevorder word (Vandenberg, 2001:367). Hoe onderwysers op die basis van hul self-
identiteite, op kurrikulum veranderinge in hul skole respondeer, gaan in my studie dieper
ondersoek word.