CLARENCE VERNON VISAGIE

identiteite, sodat hul persoonlike en praktiese kennis begryp kan word. Die
problematisering en konseptualiseringe van die onderwyser se ‘stem’, is in wese ’n
betoog ten gunste van ’n fokus op die dieper ontologiese selfbegrip van onderwysers,
33
soos dit in hul biografiese verhale vergestalt. Kurrikulum veranderinge stel toenemend
hoër eise ten gunste van ’n fokus op die selfbegrip van onderwysers (Burke, 1996:31;
Olson, James & Lang, 1999:69).
Goodson (1991:141) benadruk navorsing wat beweeg op ’n vlak vanwaar die persoonlike
perspektiewe van onderwysers verstaan kan word. Hierdie persoonlike perspektiewe van
onderwysers kan verstaan word in verhouding tot hul professionele en pedagogiese
identiteite. Met behulp van hierdie identiteite, sal onderwysers K2005 ontvang en
implementeer. Die persoonlike lewe en werk van onderwysers moet dus vanuit hul
biografiese perspektiewe begryp word. Met behulp van ’n analise van die biografiese
perspektiewe van onderwysers, kan hul selfstandige, refleksiewe stem en volledige
verhaal aangehoor word, en nie slegs ’n fragmentasie daarvan nie. Giddens (1991:219)
pleit in dié verband dat ’n mens (onderwyser) toegelaat moet word om eienaarskap te
aanvaar oor hul persoonlike lewenskeuses en lewenstyle. Binne die raamwerk van my
studie, het hierdie redenasies bepaalde betekenisse. Onderwysers behoort daarvolgens
geïnterpreteer te word as ‘refleksiewe agente’ wat met behulp van hul biografiese
perspektiewe, hul ervariingskennis aan ‘ander’ kan meedeel. Gevolglik kan onderwysers
nie as ‘suiwer passiewe’ en ‘reaktiewe agente’ beoordeel word nie.
In teenstelling met ’n fokus op die selfbegrip van professionele onderwysers, deel
Goodson (1991:142-144) mee hoedat persoonlike data oor onderwysers se lewe