CLARENCE VERNON VISAGIE

2.2.1 Onderwyser-biografieë
Tradisioneel is die werk van onderwysers as afsonderlike entiteite beoordeel in
verhouding met hul implementering van ’n kurrikulumbeleid of hervorming (Goodson
32
(1991;1994;1996). Heelwat aandag is eerder aan die ‘profesioneel-tegniese’ fassette van
die onderwyser se werk gegee. Klemverskuiwings aangaande teoretiese studies oor die
lewe en werk van onderwysers, het ontstaan. Daarvolgens kan die lewe en werk van
onderwysers as ’n eenheid beoordeel word, wat nie in afsondering van mekaar bestudeer
kan word nie. Goodson (1996:2) redeneer dat die manier waarop onderwysers onderrig,
begrond is in hul persoonlike agtergronde en biografiese data. Die waarde van die
onderwyser as ’n persoon wat sy eie storie vorm, word beklemtoon. In hoofstukke vyf en
ses word breedvoeriger op die verwantskappe tussen die persoonlike agtergrond van
onderwysers, en hul ontvang en implementering-identiteite van K2005, gefokus.
Die noodsaaklikheid vir ’n dieper verstaan van die persoonlike selfbegrip van
onderwysers in verhouding met hul lewe en werk, word ook in Hargreaves (1994:ix)
gedemonstreer. Daarvolgens is die hoop, drome, geleenthede, aspirasies of frustrasies
belangrik in die beroep van onderwysers. Onlangse werk van kwalitatiewe navorsers het
hiervolgens innoverende data geproduseer vir ’n dieper verstaan van die persoonlike en
praktiese aard van onderwysers (Goodson, 1996:2-3). Hierdie navorsing beklemtoon die
noodsaaklikheid van die persoonlike en biografiese perspektiewe van onderwysers. Vir
hierdie navorser is dit belangrik om te konseptualiseer oor hierdie onderwyser-navorsing,
vanweë die feit dat die ‘stemme’ van onderwysers aangehoor word (Goodson, 1991:139-
140). Daarvolgens behoort daar dieper gekonseptualiseer te word oor onderwyser-