CLARENCE VERNON VISAGIE

Gubrium & Silverman, 2004:5). In my studie impliseer hierdie uitgangspunt dat die
stem-identiteite van onderwysers nie in hul skoolpraktyke gehoor word nie.
25
Gepaardgaande met ‘totalitaristiese prosedures’, gebruik Foucualt (in Mitchell, 1994:174-
178) die konsep ‘goewermentaliteit’. Laasgenoemde konsep verduidelik hoedat ’n
regeringsvorm funksioneer om ’n ‘regime van waarheid’ te produseer. Binne die ‘regime
van waarheid’ word die ‘diskressie van implementeerders’ op die laagste vlak nie gehoor
nie (Elmore, 1980: 303-306).
2.1.1.2 Onderwyser-onderdrukking van hul self-regulering
Fullan (1998:217) kritiseer prosesse van ’n kurrikulum-veranderinge wat gekenmerk
word deur patrone waar innovasies ‘buite skole’ ontwikkel, en gevolglik deur ’n ‘regime
van waarheid’ verteenwoordig word. Hierdie innovasies (‘regime van waarheid’) word
van ‘buite’ na skole oorgedra op ’n relatiewe ‘universele basis’, wat deur ‘passiewe
onderwysers’ ontvang moet word sonder ’n kritiese refleksie. Gevolglik word die
‘subjektiwiteite’ van onderwysers en hul stem-identiteite, nie deur verteenwoordigers van
hiërargiese agente ‘buite’ skole gehoor nie. Die impak van hierdie ‘eksterne
implementeringsmodelle’ op die selfstandige, professionele onderwyser-ontvang en
implementering, word agterweë gelaat. Daarmee word die stemme van onderwysers
‘stilgemaak’ en hul self-begrip ‘onderdruk’. Hargreaves (1998:282-283) betoog teen dié
suiwer tegniese veranderinge onder beheer van politieke en ‘paradoksale agente’ op hoër
hiërargiese vlakke. Sulke kurrikulum-veranderinge fokus slegs op strategiese, tegniese
en strukturele aspekte vanaf die hoër hiërargiese vlakke. Hoe onderwysers hierdie
kurrikulum veranderinge in skole ontvang en verstaan, word in hierdie