CLARENCE VERNON VISAGIE

229
Die resultate van my onderhoud-data word ondersteun in literatuurstudies soos die van
Goodson (1991, 1996) en Giddens (1991). Daarmee word bevestig dat die persoonlike
lewe en werk van onderwysers (identiteitsbasis) nie geskei word van hul profesionele
lewe en werk (implementering) nie. Die lewe en werk van onderwysers vorm ’n eenheid,
en dit vergestalt in hul outobiografieë (soos verkry uit rou data) of biografieë
(geïnterpreteerde data). Wanneer onderwysers dus reflekteer oor hul lewensverhale,
word dit gedoen binne die raamwerk van persoonlike diskoerse wat hulle in hul sosio-
kulturele kontekste gevorm en opgebou het. Hierdie diskoers vorming is kompleks en het
’n bepalende invloed hoe onderwysers in hul samelewings geposisioneer is en
verteenwoordig word. Op die basis daarvan sal onderwysers op twee maniere op K2005
gerespondeer. Enersyds het hulle gerespondeer as ‘reproduktiewe agente’ wat
kurrikulum-riglyne volg sonder kritiese refleksies daarvan. Tweedens kan onderwysers
respondeer as ‘refleksiewe agente’ wat kurrikulum-riglyne volg met ’n kritiese refleksie
en ’n konseptuele analise daarvan. Dit blyk dat die vier Overbergse onderwysers
hoofsaaklik as ‘reaktiewe agente’ op K2005 gerespondeer het.
Die resultate van my onderhoud-data in die Overbergstreek, word verder ondersteun deur
empiriese data in Hargreaves (1994) en Goodson (1991). Daarvolgens word bevestig dat
die manier waarvolgens onderwysers onderrig (hoofstuk vyf), begrond is in hul
agtergronde, biografieë, en die tipe onderwysers wat hulle geword het (hoofstuk ses).
Gevolglik was dit noodsaaklik dat die sosio-kulturele kontekste waar onderwysers hul
identiteitsbasis geformuleer en opgebou het, verstaan moet word. Die diepste ontologie
van onderwysers word opgebou in hul sosio-kulturele en beredeneerde praktyke (sien
hoofstuk vier, afdeling 4.1). Die sosio-kulturele kontekste waar mense hulself bevind, is