CLARENCE VERNON VISAGIE

218
onmiddellike homogene groepe waarin hy homself bevind. Hierdie homogene groepe
kan insluit ras en etniese groepe, wat ontoeganklik is vir heterogene groepe in die
samelewing. In my studie was die meeste blankes geneig om met hul personeel se norme
en waardes te identifiseer, was terselfdertyd was hulle ietswat afsydig teenoor nie-blankes
se waardes. Een blanke onderwyser verwys deurlopend na ‘ons’ (blankes) en ‘hulle’
(nie-blankes). Hiervolgens is die diepste ontologiese basis waarmee hierdie onderwysers
met K2005 identifiseer of nie identitifiseer nie, gewortel in hul diepste ras-gevoelens
jeens ‘hulself’ in verhouding tot ‘ander’. Dit bevestig dat groep-identiteite meerendeels
noodsaakliker kan wees vir ’n indiwidu in sy beredeneerde praktyk binne skole, in
teenstelling van ’n identiteit met die ‘self’.
Die nadeel van ’n tipe ‘kulturele relativisme’ of ‘groep-identiteit’ van onderwysers in een
skool, moet noukeuriger beoordeel word in terme van die impak daarvan op die
selfuitdrukking en refleksiewe kapasiteite (sien hoofstuk drie, vier en ses). Onderwysers
wat reaktief op K2005 in skole respondeer deur hul eiesoortige standpunte ‘ondergeskik’
stel aan die van die ‘groep’ (personeel), sal die ‘waarheid’ of ‘geslotenheid’ van die groep
in hul skole gewoonlik nie kritiseer of krities daaroor reflekteer nie. In hierdie voorbeeld
kan groepvorming impliseer dat sekere indiwidue afsien van hul eie interpretasie, en hul
belange beskerm deur in groepverband op te tree (Bornman,1999). Sodoende kan ook
onderwysers eerder verkies om binne groepverband hul standpunte oor K2005 te stel, en
hul eie interpretasie nie openlik uitbring nie.
Die aanspraak van een bruin onderwysers dat K2005 vir hom ’n gepaste kurrikulum is
ten spyte van observasie-bewyse wat op die teenoorgestelde aandui, moet teen die