CLARENCE VERNON VISAGIE

211
kulturele landskap, bemoeilik die strewe van die post-apartheidsstaat om ’n eenvormige
infassering van K2005 te probeer verwesentlik.
Voorbeelde van hoe onderwysers met ’n bepaalde eendimensionele ras-diskoers op
K2005 gerespondeer het, word hier breedvoeriger geïllustreer (vergelyk afdeling 6.2).
Blanke onderwysers in my empiriese studie het hul bevoorregte ras-identiteite en -
diskoerse as ‘ontkennend’ in hul kontemporêre posisie uitgedruk. Op die basis van
hierdie ras-identiteit, het hulle K2005 voorts as ‘onwillig en negatief’ ontvang. Hierdie
politieke negatiwiteite jeens K2005, kan dus begryp word teen die agtergrond van hul
politieke-historiese bevoorregte posisionering en verteenwoordig in die apartheidstelsel.
K2005-veranderinge afkomende van ’n swart regering, was derhalwe as ’n bedreiging vir
hierdie histories en polities-bevoorregte posisioneringe soos dit deur hierdie blanke
onderwysers geïnterpreteer was. Daarteenoor was die twee bruin onderwysers in ’n
polities, minder gunstige posisioneringe tydens die apartheidstelsel. Bruin onderwysers
het hul ras-identiteite en -diskoerse in breë trekke as ‘traak-my-nie-agtig’ of weerstand
teen blankes uitgedruk (sien hoofstuk ses). Op die basis van hul vorige politieke
benadeling, moet verstaan word waarom hierdie twee bruin onderwysers meer gewillig
en positief is vir ’n ‘politieke ontvang’ van K2005. Hierdie illustrasie in terme van die
diverse ras-diskoerse van onderwysers in die landskap van post-apartheid Suid-Afrika,
help om te verklaar waarom hierdie vier onderwysers heterogeen op K2005 gerespondeer
het. Hierdie gedifferensieerde respondering op K2005, hou verband met die oneweredige
sosio-kulturele kontekste waarin hulle hul identiteitsbasis opgebou het.