CLARENCE VERNON VISAGIE

210
(Davies & Harré, 2001). In my studie kon ek hierdie verskillende posisies uitwys. Drie
van die onderwysers in my onderhoud-steekproef, het grootgeword in ’n posisie van
werkersklasse. Nadat hulle hul opleiding as onderwysers voltooi het, het hul materiële
posisie ‘geskuif’ (gevarieer) vanaf ’n werkersklas-posisie na ’n middelklas-posisie. Op
’n soortgelyke wyse is die professionele en pedagogiese gedrag van onderwysers nie ten
alle tye ‘voorspelbaar’ nie, en kan deurlopend veranderinge ondergaan. Deurdat die
gedrag van onderwysers in terme van K2005-ontvang en implementering onvoorspelbaar
is, sal ook die uitkomstes wat onderwysers produseer, onvoorspelbaar wees.
Binne ’n oneweredige sosio-kulturele konteks, is hierdie vier onderwysers heterogeen
geposisioneer binne diskoerse van eendimensionele ras-identiteite soos dit in die
apartheidsera werksaam was (sien hoofstuk ses). Gedurende die apartheidsera was daar
’n geografiese skeiding van rasse in ’n woonbuurt aanwesig, wat een van die
sleutelaspekte van die vorige apartheidsregering se beleid was. Daarteenoor het die Suid-
Afrikaanse landskap bestaan uit ’n multi-dimensionaliteite in terme van ras bestaan, soos
die van swartmense, bruin mense, blankes en Indiërs (sien hoofstuk ses). Die rasse-
skeiding was gewoonlik oneweredig, met ’n oorwegend bevoorregte blanke ras, teenoor
nie-bevoorregte nie-blanke groepe. Hierdie oneweredige verdeling was ook van
toepassing op skole in die Overbergstreek (sien afdeling 4.3). Hieruit het elke ras
hoofsaaklik ’n eendimensionele identiteit met sy/haar eiesoortige ras ontwikkel. Hierdie
eendimensionele ras-oriëntasie, impliseer dat hierdie vier onderwysers op die basis van
hul eiesoortige rasdiskoerse en perspektiewe, teenoor K2005 gerespondeer het. Die
diverse identiteitvorming van hierdie vier onderwysers binne die oneweredige sosio-