CLARENCE VERNON VISAGIE

in ontwikkelende lande aan die orde van die dag is. Hierdie oorheersende fokus op
5
beleid-formulering, bring mee dat die stem-identiteite van implementeerders op die vlak
van ’n kurrikulum-implementering, nie gehoor word nie. Dit is juis op die vlak van
kurrikulum-implementering, waar onderwysers-as-implementeerders ontvang- en
implementering-problematieke met K2005 ervaar. ’n Dieper studie hieroor word dus
vereis.
Binne die raamwerk van ’n kurrikulum-implementeringstudie, is twee beleidmakende
implementeringsmodelle van Richard Elmore (1980:603-616) in my studie van belang.
Hierdie twee modelle is bekend as vooruit kartering en terugwerkende kartering.
Vooruit kartering word gedefinieer as ’n strategie wat begin by die toppunt van die
proses, met ’n duidelike bedoeling van die beleidvormer. Terugwerkende kartering
word omskryf as ’n proses wat begin met ’n stelling van die spesifieke gedrag op die
laagste vlak van die implementeringsproses. Hierdie twee beleidmakende modelle het
betrekking op my implementering-analitiese raamwerke, waarvolgens ek die
institusionele gedrag en stem-identiteite van onderwysers gaan beoordeel. Hiervolgens is
die beleidmakende model van vooruit kartering nie geskik vir ’n implementering-
analitiese raamwerk in my studies nie, deurdat ek nie in staat gestel word om direk op die
institusionele gedrag en stem-identiteite van onderwysers te fokus nie. Daarenteen is
terugwerkende kartering geskik as ’n implementering-analitiese raamwerk vir my studie,
deurdat ek direk kan fokus op onderwysers in hul skole.
In my studie ontstaan daar ’n behoefte om die professionele en pedagogiese gedrag van
onderwysers in die stadium van K2005-implementering te verstaan, maar om hierdie