CLARENCE VERNON VISAGIE

202
uitdrukkings kristalliseer. Argumente is ontwikkel dat hierdie dominante professionele
en pedagogiese ‘diskoers-uitdrukkings’ soos aanwesig in die biografieë van onderwysers,
in hul sosio-kulturele kontekste gevorm is. Terselfdertyd is hierdie vier onderwysers ook
in die apartheidsera binne hierdie dominante professonele en pedagogiese diskoerse
opgelei en gevorm. In hierdie afdeling word noukeuriger aandag gegee aan hoedat die
identiteitsbasis van hierdie vier onderwysers deur hul vorige sosio-kulturele kontekste
gevorm is, en hoe dit hul ontvang en implementering van K2005 affekteer. Die
identiteitsbasis van hierdie vier onderwysers waarmee hulle K2005 ontvang en
implementeer, word gevolglik ontleed in verhouding met hul ontvang-identiteite en
implementering-identiteite. Die ‘taalgesprek’ en ‘betekenisvolle’ taalgebruik van hierdie
vier opvoeders (hoofstuk ses), word dus met hul professionele en pedagogiese aksies
(hoofstuk vyf) in verband gebring en beoordeel.
In my semi-gestruktureerde onderhoude (hoofstuk ses), het ek beskrywings en
opsommings aangebied van die identiteit-agtergrond en K2005-ontvang van vier
verteenwoordigende onderwysers. Hierdie empiriese data word hier vergelyk en ontleed
in verhouding met my observasie-data in hoofstuk vyf, asook my kontekstuele
literatuurstudies in hoofstuk vier. Daaruit het drie komponente gestalte aangeneem soos
dit die samestelling van onderwysers se identiteitsbasis en hul respondering op K2005
geaffekteer het.
Eerstens ontvou argumente in my studie dat die historiese posisionering en sosialisering
van onderwysers soos dit in sosio-kulturele kontekste opgebou is, hul identiteitsbasis
geformuleer het. Hierdie identiteisbasis vergestalt in hul biografiese verhale, en affekteer