CLARENCE VERNON VISAGIE

196
7.1.2 Opleiding van bruin onderwysers
Die opleiding van bruin onderwysers het ook op ’n soortgelyke manier van
vakinhoudelike benadering tot kennis-oordrag plaasgevind, soos met blanke onderwysers,
maar met minder materiële voordele (sien hoofstuk ses). Taylor en Vinjevold (1999:137)
opper klagtes dat dat nie-blanke onderwysers in hul skole nie juis persoonlike
verantwoordelikheid vir die welsyn van kinders en uitkomste onder hulle beheer, aanvaar
nie. Hierdie persoonlike verantwoordelikheid word eerder afgeskuif na die staat of ander
rolspelers soos ouers. In hierdie verband het beide bruin onderwysers nie persoonlike
aanspreeklikheid aanvaar vir vorme van ‘mislukkings’ in terme van die kind nie
(hoofstuk ses). Daar was deurentyd verskonings aangebied, soos swak beheerliggame,
lae geletterdheidsvlakke van ouers, kinders uit moeilike omstandighede of die WKOD
wat skole nie ondersteun nie. Hierdie verskonings is sodanig aangebied asof daar nie
oplossings vir hierdie ‘implementering-problematieke’ bestaan nie. Hierdie houdings
impliseer dat hierdie twee onderwysers hul persoonlike verantwoordelikheid vir die kind,
verskuif het, en dit laat vrae ontstaan oor die aard van hul sosialisering wat hulle tydens
die apartheidsera ontvang het. Vrae ontstaan of hierdie twee bruin onderwysers opgelei
was om negatiewe gemeenskapsinvloede op hul pedagogie te identifiseer, verstaan en op
te los. Hoe is die identiteitsbasis van hierdie twee onderwysers dus geformuleer binne ’n
polities-gemarginaliseerde’ bruin ‘ras-identiteit’ tydens die apartheidsera? Hoe affekteer
hierdie tipe ras-identiteite hul ontvang en implementering van K2005? Daar is egter ook
onderliggende verskille in die aard van opleiding en diskoersvorming tussen hierdie twee
bruin onderwysers, wat ’n vermelding daarvan regverderdig.