CLARENCE VERNON VISAGIE

Suid-Afrika beoefen is, verwant aan die opleiding wat Suid-Afrikaanse onderwysers
tydens die apartheidsera ontvang het. Hierdie opleiding sluit in kennis en vaardighede
binne die Fundamentele Pedagogiek 4 , werkswyses vanuit die handbook, en ’n sterk
onderwyser-gerigte didaktiek (Malcolm, 2001:207). Die voorafgaande faktore bevestig
die duidelike skeidslyne wat bestaan tussen die retoriek van K2005 aan die aan kant, en
vorige skool- en pedagogiese praktyke van onderwysers aan die ander kant. Min
4
empiriese bewyse is in hierdie literatuurstudies beskikbaar in terme van hoe onderwysers
K2005 in skoolpraktyke ontvang en implementeer. Daaruit ontstaan ’n behoefte aan
empiriese studies oor hoe die professionele en pedagogiese identiteite van onderwysers
saamgestel is, en die impak daarvan op hul ontvang en implementering van K2005.
In enkele buitelandse literatuurstudies woed daar ewe eens intensiewe debatte tussen ’n
kurrikulumbeleid-visie op ’n nasionale beleidsvlak, en ’n kurrikulumbeleid-
implementering in die mikro-skoolvlak. Met betrekking tot my studie, fokus ook hierdie
debatte op aannames dat politici en beleidvormers te veel aandag gee aan beleid-
formulering, terwyl beleid-implementering in mikro-kontekste verwaarloos word (Bowe
& Ball, 1996:273-274; Elmore, 1980:601-616; Dyer, 1999:45-60; McLaughlin,
1987:171-177). Dyer (1999:45) bevestig dat ’n onderskatting van beleid-implementering
4 Fundamentele Pedagogiek word in hierdie tesis verstaan as ’n poging van die apartheidstaat om ’n
beperkende onderwysfilosofie vir die opleiding van onderwysers daar te stel. Hierdie opvoedkundige
oriëntering het beoog om die opvoedkunde op ’n basis te plaas wat wegbeweeg van suiwer gebalanseerde
opvoedkundige doelstellings. Hierdie beperkte onderwysfilosofie is deur die apartheidstaat toegepas in die
opleiding van onderwysers, blank en nie-blank. Beide sy teoretiese gesofistikeerdheid en veral sy impak op
die aard van onderwys en opleiding in Suid-Afrika, en sy deurlopende impak op die huidige tydvlak, verg
’n in-diepte studie daarvan. In my studie word die kompleksiteite van hierdie opvoedkundige oriëntasie
erken, maar daar word gepoog om nie op enige gesofistikeerde manier daaroor te besin nie. Fundamentele
Pedagogiek beïnvloed die nalatenskap van die apartheids onderwys, en hierdie nalatenskap is onderskat.
Dié nalatenskap van Fundamentele Pedagogiek en die debat daaroor, is nie die kern wat in hierdie tesis
ondersoek word nie.