CLARENCE VERNON VISAGIE

178
Voorbeelde van hierdie negatiwiteite is: “slegte ervaring, of boring soos môre die
heeldag”. Daar is wel geringe onderwysers en dosente wat uitstaan as rolmodelle, veral
weens hul goeie voorbereiding, metodiese benadering van lesaanbieding en ander faktore.
In die geheel het die bruin onderwysers ’n ‘minder indrukwekkende voorstelling’ van hul
skoolervaring in vergelyking met die blanke onderwysers aangebied. Hoe die
verskillende materiële agtergronde die ontvangs-identiteite van hierdie onderwysers
beïnvloed, gaan in hoofstuk sewe breedvoeriger bespreek word.
6.2.3 Geloof-identiteite
Die vier onderwysers is opgevoed binne die Christelike geloof, maar daar is verskille in
die wyse van opvoeding binne hierdie geloofsfere. Meneer A deel met emosies van trots
mee hoedat hulle gesin kerkmense was, en gereeld kerkdienste Sondae sou bywoon.
Mevrou D is ietwat huiwerig om oor haar Christelike opvoedingsagtergrond te praat,
maar voel sterk dat die kind getug moet word ooreenkomstig Bybelse riglyne. Voorts het
hulle gesin gereeld huisgodsdiens gehou. Mevrou F vertel met trots van haar Christelike
agtergrond in die huis en skool. Meneer G ontwikkel ’n ‘weerstand’ (uitgedruk as
‘renons’) teenoor kerkgaan as ’n plig. Sy pa en ma het gekom vanuit verskillende
kerkagtergronde en dit bring opsigself spanning tussen hom, sy ouers en sy gesin.
Prins (1988:158) beskryf hoedat blanke en bruinmense in een van die dorpe in die
Overbergstreek hul Christelike godsdiens afsonderlik beoefen het. Daar het dus twee
afsonderlike manier in die beoefening van die Christelike godsdiens ontstaan op die
beginsel van ras, naamlike blanke Christelike kerke wat afsonderlik ontwikkel het van