CLARENCE VERNON VISAGIE

176
Weens hul politieke gemarginaliseerde posisie, was daar by menere A en G as bruin
werkersklas mense, meer finansiële probleme in vergelyking met die van mevrou D, wat
as ’n werkersklas blanke vrou gesosialiseer het. Meneer A verklaar dat sy kinderjare
maar baie moeilike jare was, waar die gesin gesukkel het om ‘kop bo water te hou’. Tog
het dit later finansieel baie goed gegaan toe sy pa begin wins maak in sy werk. Voorts
bestaan daar by meneer A ’n lewensbenadering as ’n ‘persoon van wie almal gehou het’.
Meneer G verklaar sy moeilike jare as ’n kind, deurdat hulle soms honger gaan slaap het,
veral wanneer geld maar skraps was. Hy ontwikkel ’n identiteit wat hy uitdruk as ’n
begeerte om mense wat ‘underdogs’ is, te help. Sodoende ontwikkel beide hierdie twee
bruin werkersklas onderwysers verskillende klas-identiteite, en onderliggende
karaktertrekke. Met behulp daarvan, het hulle gevolglik divers gerespondeer op die
ontvang van K2005.
Uit die voorafgaande is dit duidelik dat ongelyke ekonomiese in kulturele kontekste
waarin mense sosialiseer en kultiveer, ’n impak het op die die tipe agentskap wat hulle
verteenwoordig (Fay, 1996:55-57). Die ervaringskennis van onderwysers kan dus in
verband gebring word met hul sosiale status en stratifikasie (Young, 2000:528). Dit
impliseer dat onderwysers nie homogeen in samelewings geposioneer en verteenwoordig
is nie, maar heterogeen. Elke indiwiduele onderwyser is derhalwe verskillend in sy
skoolkontekste geposisioneer weens hul diverse identiteitsbasisse. Hierdie
identiteitsbasisse van onderwysers was in hul unieke sosio-kulturele kontekste opgebou,
en vergestalt in hul biografieë. Grossberg (1994:11) meen in dié verband dat die
verhouding tussen klaskamer en die buitewêreld dieper ondersoek kan word.