CLARENCE VERNON VISAGIE

174
pedagogie nie. Daar word baie verwys na die prinsipaal wat sekere dinge wat verkeerd
is, moet regstel, of die WKOD of OBOS wat moet ingryp en kom ondersteun. Ander
verdediging meganismes word benut om die persoonlike verantwoordelikheid van
pedagogie in hul skole te verskuif. Voorbeelde daarvan is klagtes oor leerders, ouers of
lede van die beheerliggaam. Bruin onderwysers aanvaar K2005 dus as ’n ‘politieke
instrument’, maar word gekniehalter deur ‘pedagogiese realiteite’.
Dié resultate van ras-identiteite van hierdie vier onderwysers, in verhouding tot hul
beoefening van pedagogie in klaskamers, sluit aan by empiriese navorsing van Harley en
Wedekind (2004:205-208). Daarvolgens het die gesofistikeerdheid van die K2005-beleid
die gaping wat reeds sedert die apartheidsera tussen blanke en nie-blanke skole bestaan
het, verdiep. Hoewel dit nie die oorspronklike bedoeling was nie, het K2005 die reeds
‘swakker’ infassering van ’n kurrikulum in nie-blanke skole verder ‘verswak’, met
nadelige gevolge vir hierdie skole. Hierdie verswakking impliseer dat voorheen
benadeelde skole deur K2005-infassering, nog meer benadeel word in vergelyking met
die voormalige blanke bevoorregte skole.
6.2.2 Klas-identiteite
Slegs een blanke onderwyser (mevrou F) het ervaring in haar wordingsjare opgedoen
binne ’n stedelike sosiale ruimte, sowel as binne ’n middelklas-milieu. Die ander drie
onderwysers het hul wordingsjare eerder ervaar as werkersklas-mense, in sosiale ruimtes
van plattelandse gebiede. Van die drie werkersklas-onderwysers, het slegs twee bruin
onderwysers in die Overberg opgegroei en hul skooljare daar deurgebring. Die twee