CLARENCE VERNON VISAGIE

173
5.1.2.2) implementeer K2005 waar sy feitlik voldoen aan die norm wat gestel word vir
K2005 ooreenkomstig die analitiese instrument van Harley en Wedekind (2004).
Gevolglik het hierdie twee onderwysers ’n ‘sterker identiteit’ met die ‘beoefening van
pedagogie’, in vergelyking met die twee bruin onderwysers. Hier kan terug verwys word
na die lofbetuigings van hul skooljare en opleiding as onderwysers, waarin hulle
gesosialiseer het binne ‘goeie pedagogiese praktyke, gunstige rolmodelle en
funksionerende skole’. Voorts aanvaar onderwysers persoonlike verantwoordelikheid vir
’n strewe na gehalte pedagogie aan leerders.
In teenstelling met blanke onderwysers, ervaar die twee bruin onderwysers K2005
aanvanklik as ‘polities’ positief. Veral meneer G beweer dat UGO vir hom gewerk het,
hoewel hierdie standpunt nie in sy klaskamer-praktyke reflekteer nie (vergelyk afdeling
5.1.3.1). Voorts is hierdie standpunt dubbelslagtig, deurdat meneer G heelwat
hindernisse aandui wat met K2005-implementering in sy skool ervaar word (sien 6.1.4.3).
Die aanvanklike ‘positiewe ontvang’ van K2005 op ’n ‘politieke grondslag’, kan
geassosieer word met hul politieke verlede as ’n ‘polities-gemarginaliseerde groep’.
Derhalwe word K2005 verwelkom as ’n vanselfsprekende uitvloeisel van die nuwe
politieke stelsel. Terselfdertyd het hierdie twee bruin onderwysers nie ’n positiewe
ervaring oor die beoefening van pedagogie in skole opgebou nie, veral nie in terme van
formele opvoeding nie. Daar bestaan eerder klagtes soos ‘swak onderwysers en dosente’,
of uitgangspunte van ‘lekker manne’ (informele aard van pedagogiese verhoudinge).
Gevolglik het hierdie twee onderwysers nie ’n gunstige rekord opgebou van gehalte
pedagogie in hul skole en opleidingsentrums nie. Daarmee saam aanvaar hierdie twee
onderwysers nie eintlik persoonlike verantwoordelikheid vir die beoefening van hul