CLARENCE VERNON VISAGIE

171
Hul verskillende posisioneringe en verteenwoordigende politieke-agentskappe, bevestig
dat onderwysers binne ’n eenvormige ras-groep, nie vanselfsprekend homogeen op
K2005 sal respondeer nie.
Die twee blanke onderwysers handhaaf ’n redelike mate van eenstemmigheid in hul
menings dat hulle in die apartheidsera polities-onbewus was. Daarvolgens was hulle nie
bewus van die lyding en swaarkry van nie-blankes in die apartheidsera nie, en druk
hulself sodoende uit as nie-bewustelike politieke agente. Davies & Harré (2001:264)
betoog dat mense hulself in hul persoonlike geskiedenisse in verskillende diskoerse
posisioneer. In my studies bevestig hierdie aanspraak dat twee onderwysers van dieselfde
ras, nie ‘eenvormig’ op ’n kurrikulum-verandering gerespondeer het nie. Mense kan
hulself in linguistiese taalkonsepte binne stelsels van verteenwoordiging uitdruk
(Foucault, aangehaal deur Hall, 2001:72). Apple (1990:27-28) redeneer dat magtige
groepe (bevoorregtes) ’n sosiale konstruksie oor realiteite ontwikkel waar sekere sosiale
en kulturele betekenisse nie geopenbaar word nie. Hierdie uitgangspunte dien as ’n
bevestiging waarom die twee blanke onderwysers hul vorige ‘bevoorregte posisies’
ontken. Daarteenoor het meneer A as ’n gemarginaliseerde bruin onderwyser
gekonformeer tot apartheid, waarskynlik weens die ‘materiële voordele’ wat sy gesin
daaruit gekry het. Meneer G het op sy beurt as ’n bruin onderwyser weerstand gebied
weens ‘materiële benadeling’ en ‘persoonlike vernedering’ soos hy dit tydens die
apartheidsera ervaar het. Elkeen van hierdie vier onderwysers het hul ras-identiteit en
samestelling uniek beleef, en dit reflekteer in hul houding teenoor K2005 tydens my
onderhoud-sessies. In hoofstuk sewe gaan die impak van hierdie ras-identiteit op K2005-
ontvang en implementering, dieper ontleed en bespreek word.