CLARENCE VERNON VISAGIE

155
die tweede oudste kind van vyf kinders. Haar pa was in diens van die spoorweg en haar
ma was ’n huisvrou. Nadat haar vyf kinders gebore is, het haar ma ook gaan werk om die
finansiële inkomste aan te vul.
Sy beeld haar politieke vorming tydens haar kinderjares soos volg uit:
...Ons (haar gesin) was glad nie polities bewus gewees nie. Glad nie. Ek weet my pa
was ’n nasionalis. Maar wee, dis eers toe ek en ‘Tienus’ (haar man) getroud is. Ons het
in Transvaal (Gauteng) grootgeword. Ek weet hy (haar pa) was in die Ruiterwag... Maar
ons het baie min met swart mense te doen gehad...Dis maar eers later in Natal
(KwaZoeloe-Natal) toe ons daarmee (met nie-blankes) te doen gehad het...
Die gesinslewe was volgens haar vertellings konserwatief, waar rëels streng toegepas is.
Haar pa was reeds op negentienjarige ouderdom in die Tweede Wêreldoorlog, en was
streng op dinge soos dissipline en netheid. Rëels en pligte is vanaf ouers aan kinders
oorgedra, en lyfstraf sou toegepas word vir oortreerders daarvan. Die gesin het
grootgeword binne ’n Christelike geloof met ’n patriargale lewensbeskouing, waar die
man dominerend in die huishouding was. Mevrou D is daarop ingestel dat die kind getug
moet word ooreenkomstig met Bybelse riglyne. Haar identiteitsbasis is dus binne hierdie
gesinsagtergrond gevorm.
Voorbeelde van ’n ‘gestruktureerde formele aanbieding van mondelinge oordrag’ kan
reeds hier in die kinderjare geïdentifiseer word. Haar ouers het reëls en pligte uiters
streng aan hulle as kinders, absolute gehoorsaamheid is vereis, belangrike inligting oor
seksualiteite en politiek is van hulle weerhou, haar pa het geleerdheid beklemtoon, en