CLARENCE VERNON VISAGIE

151
self’ in meneer A, waarvolgens hy ’n identiteitsbasis opbou waar die man die vrou
‘domineer’.
Elemente van die pedagogiese kategorieë van ‘informele identiteite’ soos dit in sy
kurrikulum-implementeringstyl uitgebeeld is (sien observasie-data in hoofstuk vyf), is
deurlopend sigbaar in die outobiografie van meneer A. Sy ouers het nie hul skool-
loopbane voltooi nie, en veral sy pa het vroeg in sy lewe die skool verlaat om te gaan
werk. Dus word sy opvoedingsjare binne sy gesin geraam deur opvoeders met
hoofsaaklik ‘informele kennis’. Sy keuse as vir rolmodel-onderwysers is diegene wat
hom leer rugby speel, ‘lekker manne is’, en dus word die informele aspekte van hierdie
onderwysers as rolmodelle beklemtoon. Een van sy gunsteling rolmodel-onderwysers is
’n onderwyser in senior sekondêre skool wat lesse ‘uit sy kop’ (spontaan-informeel)
aanbied. Die oorheersende tema in sy persoonlike agtergrond as ’n kind, word
uitgebeeld as ’n identiteit met die ‘informele aard’ van lewe, en dit impakteer op sy
implementeringstyl as ’n onderwyser (vergelyk afdeling 5.1.1.1).
6.1.1.2 Opleiding as ’n onderwyser
Meneer A het besluit om ’n onderwyser te word weens moeilike politieke en ekonomiese
omstandighede, aanhoudende aanmoediging van sy pa, groepdruk van sy vriende, en min
werksgeleenthede. Hy is daarvan oortuig dat sy besluit om ’n onderwyser te word, vir
hom geneem is. Sy eerste keuse was om op die ‘gebou’ 14 te werk. Daar was aanvanklik
14 Die ‘gebou’ is ’n streekdialek wat veral deur werkersklas bruinmense in die Overberg gebruik
word,ook bekend as ‘gebouwerk’. Dié konsepte impliseer mense wat huise bou en geboue bou, oprig en
opknap. Voorbeelde van werkers wat hierdie soort werk verrig, is boukontrakteurs, messelaars,
skrynwerkers en loodgieters.