CLARENCE VERNON VISAGIE

150
Sy werkersklas lewe beskryf meneer A as ‘swaarkry jare’ as ’n kind, maar dat dit later
beter gegaan het toe sy pa ‘meer geld’ begin verdien het. Weens die aard van sy pa se
werk as ’n boukontrakteur, was hy baie van blankes afhanklik vir werk. Hierdie ‘feit’ dra
by tot konformiteite van sy gesin met blankes en die politieke stelsel van apartheid.
Meneer A beskryf sy pa met konsepte en frases soos: “’n sterk man en eenvoudige man,
almal sy vriend, ’n sportman, ’n kerkman en ’n gemeenskapsman”. Hy het baie respek
vir sy pa, wat ’n sterk invloed op sy lewe uitgeoefen het. In die gesin was rëels en pligte
deur sy ouers gestel, en kinders moes dit sonder teëspraak gehoorsaam. Oortreeders was
getug, wat gewoonlik lyfstraf ingesluit het.
Dit blyk voorts dat sy geloofslewe en houding teenoor die teenoorgestelde geslag bydra
tot die assimilering van die dominante diskoerse in sy publiek en die skool, en in sy
identiteitsbasis gestalte aangeneem het. Meneer A deel met trots mee dat Sondag
kerkdag was, waar die ‘hele gesin dan kerktoe gaan’. Die gesin het aan die Anglikaanse
kerk behoort. Die kinders moes Sondagskool 13 bywoon. Hy beskryf hul gesin as
‘kerkmense’, en dat dit maar so in klein dorpies is, en dit is hoedat sy ouers aan hulle
‘daai voorbeeld’ gestel het. Gepaardgaande met sy Christelike identiteit, is ’n identiteit
met die ‘patriargale’ teks waarmee hy grootgeword het, en soos dit in sy sosio-kulturele
konteks vergestalt. Dit beteken dat die vrou aan die man onderdanig moet wees op alle
vlakke en terreine van die samelewing. Meneer A verwys deurentyd dat hy grootword
met die idee dat die pa die ‘baas’ in die huis is. Gevolglik ontwikkel ’n ‘baan van die
13 Sondagskool verwys na ‘skole’ in Christelike Kerkgemeentes wat gewoonlik Sondae deur ’n spesifieke
kerkgroep aangebied word. In hierdie skole word leerders Christelike waardes aangeleer, soos die lees van
die Bybel, sing van koortjies en gesange, gebed en ander kerklike aktiwiteite.