CLARENCE VERNON VISAGIE

133
beleidstukke en ‘leerarea-gerigte aanbiedingstyle’ nie. Beide opvoeders het eerder
vakinhoude aangebied. In die Rekeningkunde-les (in plaas van leerarea: Ekonomiese en
Bestuurswetenskappe), het meneer J hoofsaaklik goeie norme en waardes aan leerders
verduidelik, sonder enige verwysing na uitkomstes wat leerders moes bereik. Hierdie
waardes behels ‘om goed te kan lees en skryf’ of ‘Kan jy enige iets op krediet koop?’. In
die Aardrykskunde les moes leerders vir meneer K plekke met behulp van ’n kaart van
Suid-Afrika, sekere plekke opsoek. Ook hier was daar geen verband met uitkomstes wat
leerders moet bereik nie, ten spyte van die jongste K2005-beleidstukke wat in die lêers
van dié opvoeders teenwoordig was. Mevrou L het geen lesaanbieding gedoen nie, en
gevolglik kon ek nie bepaal hoe haar lesaanbieding ontplooi nie. Sy noem egter van haar
onsekerheid rondom enkele kriteria wat in K2005 vereis word.
Daar het ewe min bewyse bestaan of die leerarea-gerigte aanbieding tot sy reg in hierdie
skool gekom het. Ek kon eerder bewyse vind van vakgerigte-aanbiedings, sonder enige
verwysing na leerareas. Dit sluit in die aanbied van Wiskunde, Rekeningkunde en
Aardrykskunde. Die drie leerkragte het voorts steeds die lesaanbiedings gedomineer,
sonder om die kindgesentreerde benadering ooreenkomstig die kriteria van Harley en
Wedekind (2004) te implementeer. Die onderwysers het hul lesaanbiedinge gedomineer
met min konstruktiewe deelname van leerders. Self die gille van juffrou L op leerders in
haar klas, was nie ooreenkomstig die eise van ’n leerdergesentreerde benadering nie. Tog
was dit vir my opvallend dat slegs meneer J gewillig was om lesse vir my aan te bied met
die nodige selfvertroue, terwyl die ‘ander onderwysers’ nie bereid was om lesse vir my
aan te bied nie, ten spyte daarvan dat hierdie ’n loodskool was. Twee onderwysers het dit