CLARENCE VERNON VISAGIE

104
voorts nie sterk leierskap in hierdie skole om hierdie eenheidsvisie te bestuur en te
implementeer nie.
Waarnemings van die skoolbestuur en skooletos in die vier bruin skole, bevestig dat hul
skoolbestuur hierdie skole nie bestuur ooreenkomstig een sentrale visie nie. Heelwat
onderwysers opper klagtes teen die prinsipaal, bestuurspan of mede kollegas. Die
algemene tendens van hierdie skole is verdeeldheid, wat strek oor ’n taamlik breë
spektrum binne en buite die skool. Daar is verdeeldheid tussen die prinsipaal en
personeel, ouers en onderwysers, onderwysers en beheerliggaam, prinsipaal en
bestuurspan, personeel en bestuurspan, of onderwysers onderling. Daar bestaan geen
bewyse dat die beheerliggame van dié skole en hul bestuurspanne, hierdie konflikte direk
aanspreek en bestuur nie. Die probleme word eerder ‘onderdruk’ of ontken, of hanteer
soos dit na die oppervlakte uitwys.
Hoe die diversiteite van skoolkontekste onderwysers in hul pedagogie in klaskamer
praktyke affekteer, is ewe eens van belang. Wat is die werketiek van onderwysers in
beide funksionerende en disfunksionerende klaskamer praktyke, en hoe word daardie
werketiek beïnvloed deur omstandighede in hul skole en gemeenskappe?
4.3.2 Pedagogiese kulture in klaskamers van onderwysers
Harley en Wedekind (2004:199) bevestig hoedat kurrikulum-hervorming in die ‘nuwe’
Suid-Afrika ingefasseer is. Daarvolgens het skole oneweredig op K2005 gerespondeer.
Oneweredige respondering ‘ondermyn’ hiervolgens die institusionalisering van ’n nuwe
beleid in skole. Harley en Wedekind (2004:205-208) beaam op ’n soortgelyke trant dat